KARMAŞIK HAYAT (Tamamlandı)

40 (Final)

Helllöö!!

Kursum başladığı için bölümü hemen atamadım üzgünüm :')

Bölüm sonunda ki bilgilendirmeyi lütfen okuyunuz !

Daha fazla oyalanmadan bölüme geçelim..
____________________________________

Sabah kalkmış ve kahvaltı yapmıştık. Tabi geç yattığım için biraz uykum vardı. O yüzden yemekten sonra odama çıkmış, yatakta telefona bakıyordum. Karan iki kere aramıştı ama açmamıştım.

Dün geleceğimden emin konuşması sinirimi bozmuştu. Gitmeyecektim işte. Sosyal medyadan sıkılınca telefonu komidine koydum. Gözlerimi kapatıp dinlenmeye başladım.

Tabi bu kapım açılana kadar sürdü. Gözlerimi açtığımdan şaşırıp hızla doğruldum. Karan neden gelmişti ki ?

Kapıyı kapattı ve yanıma gelip oturdu. "Demek gelmedin?" soru sorar bir tarzda konuşmuştu.

"Geleceğimden çok emin konuştun" söylediğim şeyle sırıttı. "Tahmin etmiştim" diyerek mırıldandı.

"Sen neden buluşmak istemiştin?" diyerek devam ettim.

"Sürprizim vardı" demesiyle kaşlarımı çattım. Sürprizi mi kaçırmıştım şimdi ben.

"Sen gelmedin bu yüzden ben geldim" devam etti ve elini arka cebine atıp birşey çıkardı. Gülümseyerek bana baktı. Elinde tuttuğu iki tane kağıta anlamaz bakışlar attım. Onları ellerinden aldım ve ne olduklarına baktım.

Gördüğüm şeyle gözlerim sonuna kadar açıldı. Bunlar İtalya için uçak biletiydi. Pörtlemiş gözlerimi kaldırıp ona baktım. "İtalya uçak bileti mi?"

"Evet. Benim için yurt dışı hayalinden vazgeçmeni istemedim. Bende ikimiz gideriz diye düşündüm. Ve daha önce İtalya ya gitmek istediğini duymuş olabilirim" diyerek gülümseyen Karana hayran bakışlar attım. Şaşırmıştımda. Bunu beklemiyordum. Ve çok mutlu olmuştum.

Dizlerimin üstüne kalkıp boynuna sarıldım. "Çok teşekkür ederim" Heyecanımdan dolayı boynunu git gide sıkıyordum.

"Teşekkür etme güzelim"

Kafamı geriye çektim ama kollarım hâlâ boynundaydı. Dudaklarına kısa bir öpücük kondurup geri çekildim.

"Seni seviyorum Karan"

"Bende seni seviyorum Deniz gözlüm"

Karandan ayrılınca aptal aptal sırıttığımı fark ettim. Ailemin sorun edeciğini düşünmüyordum çünkü her kararıma onay veriyolarlardı. İtalya gitmek istediğim başlıca ülkelerden biriydi ve orada okuyacak olmak beni çok mutlu etmişti.

Karan biraz kaldıktan sonra gitti. Akşam yemeğinde aileme gideceğimi söyleyecektim. Bunu düşünürerek yorgunluğumun da etkisiyle uykuya daldım.

......

Şuan yemek masasında yemek yiyorduk. Konuya girmenin tam vakti olduğunu düşünerek boğazımı temizledim. "Canım ailem" herkesin bakışı bana dönünce devam ettim. "Biliyorum son zamanlarda çok karar değişikliği yaptım ama bu sefer kesin olarak Karanla İtalyaya gideceğim" kimseden ses çıkmayınca korkup onlara baktım.

İlk tepki verip gilümseyen annem olmuştu. "Her zaman dediğimiz şeyleri biliyorsun kızım. Nasıl istiyorsan öyle yap, her zaman yanındayız" Babam annemin elini tuttu ve "Annene katılıyorum" dedi. Diğerleride onaylamıştı. Her zamanki gibi.

"Elinde bebekle geri dönme yeter" diyen Fatih abime kötü kötü baktım.

"Bebek az oldu abi. Ben en az 5 çocuk düşünüyordum" Abim içtiği suyu püskürtünce iğrençsin der gibi ona baktım.