(Unicode)
ပိုင်ဆိုင်ခွင့်ရခဲ့ပြီ။
အသက်ရှင်နေသမျှ ကာလတစ်လျှောက်လုံး
နှင်းဆီငယ်ရဲ့ ရနံ့ကို နမ်းရှိုက်မည်။
ကျနော်တစ်ယောက်တည်းသာ နှင်းဆီငယ်၏
ပိုင်ရှင်ပင်။
___________
" မောင်...ခန..."
လက်ကိုကုတင်နှင့်ဖိထားသည်။
" ခနလေး...အ့...မောင်...ရပ်ပေးတော့..."
Jungkook Taehyungလည်တိုင်ကို နမ်းရှိုက်နေသည်။
လက်ကောက်ဝတ်ကိုဖိထားသည်မှာလည်း နာကျင်နေသည်။
" မောင်...ရပ်လိုက်ပါ...ကျေးဇူးပြုပြီး... "
" ချစ်တယ်..."
" ဦးငယ် နေရခက်ပြီ...နမ်းနေတာတွေ
ရပ်ပေးပါတော့ မောင်..."
ကျနော် မျက်ရည်တွေကျလာမိတယ်။
မောင်ရဲ့အသက်ရှူသံတွေက မြန်ဆန်နေသည်။
ရပ်ပေးဖို့တောင်းဆိုပေမဲ့ ကျနော့်စကားကိုလစ်လျူရှု့ပြန်သည်။
မျက်ဝန်းတွေကို သာမှိတ်ထားရတော့သည်။
အိပ်ယာခင်းစတွေကိုသာ ဖမ်းဆုပ်ထားမိသည်။
ကိုယ်ခန္ဓာလေးနှစ်ခုကထပ်တူကျသွားသည်။
နာကျင်ရတယ်။ရင်ဘတ်ထဲကပေါ့။
ကျနော်ရဲ့ဖြူစင်တဲ့ကလေးငယ်က ကျနော့်ကိုယ်ခန္ဓာကို အပိုင်သိမ်းခဲ့ပြီ။
မောင်ရယ်။ဦးငယ်ရဲ့ ငိုသံတွေကို ကြားရက်နဲ့
လစ်လျူရှူ့ရက်တယ်။
ဦးငယ်နာကျင်နေတယ်လေ။
အချိန်တစ်ခုကြာသည်အထိ နှင်းဆီငယ်လေး
ငိုကြွေးရင်း သူ့ရဲ့ပိုင်ရှင်၏နင်းချေခြင်းကို ခံလိုက်ရသည်။
Jungkook Taehyung ရင်ခွင်ထဲ ဝင်ကာခါးကိုဖက်ထားရင်း အိပ်ပျော်သွားခဲ့သည်။
ခံစားချက်တွေသေဆုံးသွားသည့် ကိုယ်ခန္ဓာလေးမှာပန်းပွင့်လေးတွေသဖွယ် အနီရောင်အမှတ်အသားတွေက အမြောက်အများပင်။
အပြင်ဘက်မှ နေရဲ့အလင်းရောင်လေးတွေက အခန်းထဲ တဖြည်းဖြည်းဖြာကျနေပြီ။
တနေ့တာစတင်ပြန်သည်။
ရင်ခွင်ထဲငုံ့ကြည့်မိတော့အိပ်ပျော်နေသည့် မောင်။
လက်တွေကိုဖယ်ရင်း ထမည်အလုပ်...
YOU ARE READING
ဦးငယ်~(Completed)
Fanfictionချစ်ခြင်းအစ မုန်းခြင်းက။ ဒါပေမဲ့ ကျနော်နဲ့ ဦးငယ်ရဲ့ဇာတ်လမ်းက မုန်းခြင်းအစ ချစ်ခြင်းကပင်။ ခ်စ္ျခင္းအစ မုန္းျခင္းက။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္နဲ႕ ဦးငယ္ရဲ႕ဇာတ္လမ္းက မုန္းျခင္းအစ ခ်စ္ျခင္းကပင္။
