Bölüm 2

13 4 0
                                    

Sabah derse gitmeden önce mail'imi kontrol etmek için bilgisayarın başına oturdum. Okuldan ders programımın değiştiğini bildiren duyuru ve yeni programım gelmişti. Yeni dersim için hazırlanıp sınıfa gittim. Hepimiz sıralara oturarak dersin başlamasını bekledik. 

Scoot yanıma gelip oturduğunda yüzünde ki yara dikkatimi çekti "Yüzüne noldu?" "Önemli bir şey değil, bir kaç serseriye haddini bildirdim" "Küçük sınıflara mı bulaştın?" dedim sinirle.

 "Sakin! Onlara bulaşmadım boşver sen şimdi benim kiminle kavga ettiğimi yeni derslerde neyin nesi?" "Bilmiyorum, öğreniriz şimdi" dediğimde sınıfa öğretmenlerimiz olan Albert ve Clara girdi. 

Albert "Yeni programınızı güzelce incelediğinizi varsayıyorum.'' dedi hepimize tek tek bakarak "Artık genel dövüş dersleriniz bitti ancak şimdi işleyeceğimiz konuyla ilgili dövüş ve savunma derslerini mezuniyete kadar öğrenmiş olacaksınız. Bu yeni derslere başlamadan önce birkaç şeyden bahsetmem gerekiyor. Biliyorsunuz ki okula kayıt olmadan önce bazı testlerden geçmiştiniz ve bu testleri başarıyla tamamlayanların kulak arkasına bir çip yerleştirilmişti.''

İster istemez elim kulağımın arkasında ki yara izine gitti "Bu çipler de takip programı ve doğum saatinizden yediğiniz yemeğe kadar her türlü bilgi var. Ancak bu çipler yalnızca sizin bilgilerinizi saklamak için tasarlanmadı. Az sonra başlayacak olan yeni dersler için çipleriniz de bir tür program mevcut. Bu programda edineceğiniz bilgileri çipin tanımlamadığı yabancı kişilere aktarmamanız için bir uyarı mekanizması var. Bu bilgileri yabancı kişiye aktarmaya yeltendiğiniz anda beyninize komut giderek geçici felç geçirirsiniz, sizleri sadece çipin kontrolü kimdeyse o kurtarabilir." 

Hepimiz çiplerde bilgilerimiz olduğunu biliyorduk ama bizi felç edecek güce sahip olduğunu bilmiyorduk. 

Clara videoyu başlatmadan önce bizlere uyaran gözlerle bakarak "Eğer çipi çıkarma gibi bir girişiminiz olursa çip sizi zehirler ve daha sonra kendi kendini imha eder. Ölüm sebebiniz zehir değil patlama sonucu parçalanan vücudunuz olur, zehir yalnızca B planı" dedi hafifçe gülümseyerek. Hepimiz şaşkınlıkla birbirimize bakıyorduk.

Bizi bu kasabayı korumamız için eğitiyorlardı ama biraz tehditkardılar. Oysa ki bunu zorunluluktan değil isteyerek yaptığımızı bilmek bizleri daha da rahatlatırdı. Tabi bu yapacağım işi sevmediğim anlamına gelmiyor ama kendimi kukla gibi hissetmeme neden olmuştu.

                                                         ***

Akşam Maria'lara gittiğimde hepsi hazırlanmış beni bekliyorlardı. "Amy çok güzel olmuşsun. Nereye böyle?" dedim Amy'nin elbisesine hayranlıkla bakarken. Vücudunu kaplayan saks mavisi, uzun, sırt dekolteli bir elbise giymişti. Boynundaki elmas mücevher ise elbisesini tamamlayan harika bir parca olmuştu. "Teşekkür ederim tatlım. Konseyde toplantı ve davet var onun için hazırlandık." "Az önce beni övmeyi unuttun sanırım kıskanıyorum ama" dedi Dexter merdivenlerden inerken. 

Her zamanki takımından farklı olarak kravat yerine papyon takmıştı. Ona dönerek "Çok yakışıklı olmuşsun" dedim sarılırken. "Tatlım Maria hazırlanıyor, senin elbisende Maria'nın odasında hızlıca hazırlanın çıkalım, geç kalacağız yoksa" "Maria da mı gidiyor?" "Evet, genç konsey üyesi olduğu için gelmesi gerekiyor." dedi Amy salona geçerken. "Konseyden mi düşman?" bana dönüp hafifçe gülümsedi "Her yerde, bu yüzden onun yanından ayrılmanı istemiyorum. Koruyuculuk görevini bu akşam üstlenirsen çok minnettar olurum. Şimdi çıkıp hazırlanın." Onaylarcasına başımı sallayarak Maria'nın yanına çıktım.

"Hazırlanmışsın" "Evet ama kolyemi takamadım yardım eder mısın?" "Tabi." Kolyesini taktıktan sonra asılı duran siyah elbiseye baktım "Annem senin için seçti çok zarif değil mı?" "Evet öyle." Büyük bir beğeniyle elbiseyi askıdan çıkardım ve giyinmek için lavaboya girdim. İnce askılı sade bir elbiseydi. Çok fazla elbise giyen biri değildim ama bu elbise hep giymek isteyeceğim bir elbiseydi. Lavabodan dışarı çıktığımda Maria yanıma gelip beni bir tur döndürdü. "Harika görünüyorsun" "Teşekkür ederim" "Bu ayakkabıları da giy sonra sana takı vereceğim.''

LobelyaHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin