-" İnsanlık sanki dün duyduklarımla beraber kollarımda can vermiş gibi ... "
Yazar'dan
-" Doğru ! Sen onlardan da acımasızsın . Sen onlardan da kötüsün . " Almira'dan duydukları ile ayakları tutmaz olmuştu . Sert tokat misali acıtıyordu söylenen kelamlar .
-" Hatta sen o kadar kötüsün ki her zerrem ile senden nefret ediyorum . " Cılız elleri ile omzularından ittirmiş , bir kaç adım geriye gitmesine neden olmuştu .
Duyduklarını ağırlağından mı bilinmez, Savaş o cılız itişe rağmen yıkılmış gibi hissediyordu .
-" Ben onlar gibi değilim ! " Sessiz mırıldanışı içinde ki feryadı temsil ediyordu .
Tekrar itilmesi ile karşısında ki kıza baktı . Dolu gözleri , titreyen dudakları ile ona yumruklar savuruyordu .
Ağzından kaçan hıçkırıklar kulaklarını aşıp geçmişti . Yeni yeni acısını , duyduklarını sindiriyordu . Herşeyin suçlusu onun gözünden Savaştı .
-" Ben , ben bunları hak etmedim . Herkesten nefret ediyorum . Senden daha çok ediyorum . Beni bırakan ailemden de nefret ediyorum . Ama senden daha çok nefret ediyorum . " Ona olan nefretini sürekli tekrar ediyordu .
Yorulan yumruk halindeki ellerini yavaşça Savaş'ın omuzlarına koydu . Yanaklarında ki yaşları silmeye gücü yoktu .
-" Senden nefret ediyorum Savaş . " Sessiz fısıltısı ile susmuştu . Akan burnunu yavaşça çekip ağlamaktan kırmızı olan gözlerini onun karalarına dikti .
-" Senden ömrümün sonuna kadar nefret etmek istiyorum . "
*****
Kollarına bir an da yığılan kızı son an da belinden kavrayıp sımsıkı tutmuştu . Bedenini gövdesine yaslayıp yüzüne baktı . Gözyaşlarını eliyle silip bir kaç defa yanağına vurdu .
Ağlamanın verdiği yorgunluk yormuştu genç kızın bedenini , ruhunu .
Daha fazla bunlara dayanamayan ruhu bedenini zayıf düşürmüştü .
-" Almira ! " ağzından çıkan isime karşı mahçupluk tüylerini diken diken ediyordu . Bacaklarından ellerini geçirip zayıf bedeni kucağına aldı .
Evin merdivenlerini aşıp üst kata çıktı . Her geldiğinden kaldığı odaya girerek onu yavaşça yatağa yatırdı .
Dolaptan bir battaniye alıp üzerini açıkta bir yeri kalmayacak şekilde güzelce örtmüştü . İkindiye doğru hava soğuyordu .
Onun üşümesini istemezdi .
Saçları yastığa dağılmış , öylece yatıyordu . Titreyen parmak uçları ile saçlarının uçlarını topladı .
Pencerenin dışarısında uzun ağaçlar rüzgarın etkisiyle bir o yana bir bu yana hareket edip , ses çıkartıyordu .
Öyle ki bazı dalları pencere camına değiyor , odadaki sessizliğe düşman oluyordu .
-" Ben onlar gibi değilim Almira . Onlar gibi , onlar gibi .... " Nedense devamını getirmiyordu dili . Sözcüklerin çıkmasına izni yoktu .
Değilim kelimesi çığ gibi düşmüş , dilini lâl etmişti .
Eliyle yatağa dağılan şaçları bir köşeye çekerek düzeltti . Ardından da ateşe değmişçesine geri çekip yumruk haline getirmişti.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
HAYAT KOKULUM
RomansaTekrarı yoktur bazı şeylerin ; HAYAT gibi, AŞK gibi, ÖMÜR gibi Almira~Savaş ****** " Ben çevremde tutunacak bir dal aramayı bırakalı çok oldu Hatice Hanım . Ne zaman bıraktım biliyor musunuz ? " Arkasını dönüp bana bakınc...
