Santo Niño De Cebu

Chapter 22 - One Brilliant Facade

Isinantabi ko na lang muna ang mga iniisip ko, ’di naman kasi ’to importante eh. Kailangan kong pagtuunan ng pansin ngayon ang dance troupe na ’to, not these silly feelings Mary and Joseph was implying about.

Hindi ko na muna inisip ang mga sinabi nila kanina at sumama na lang ako kay Niño. Naglakad kami sa hallway papunta sa isang ’di gaanong kataong lugar malapit sa gym. Bahagya akong nagtaka dahil ’di ba kami pupunta sa gate para salubungin sila Yoichii at Penn?

“Niño, asa ta paingon? Wala ba ka nag-ingon nga maghulat kami kang Yoichii, Penn, ug sa uban pa sa gate?” (Niño, where are we heading? Didn’t you say that we’re going to wait for Yoichii, Penn, and the others at the gate?) tanong ko.

“Oh, aduna pa kitay panahon alang niana. Sa pagkakaron, gusto kong ipakita kanimo ang usa ka butang nga makapalibog sa imong hunahuna!” (Oh, we still have time for that. Right now, I wanted to show you something that will blow up your mind!) ngisi niya.

“Usa ka butang nga mobuto sa akong hunahuna? Sama sa unsa?” (Something that will blow up my mind? Like what?) I asked without hesitation but with pure confusion.

“Paghulat lang ug tan-awa, sigurado ko nga makurat ka pagkahuman nimo makita kung unsa ang among giandam alang kanimo ug sa ubang mga miyembro!” (Just wait and see, I bet you’ll be shocked after you see what we’ve prepared for you and the other members!) ngiti niyang muli.

Wala na lang akong nagawa kung ’di ang sumunod kay Niño, habang naglalakad kami ay palaki nang palaki ang pagtataka ko sa kung ano ang gusto niyang ipakita sa ’kin—sa ’min, in general.

Nang malakabas kami sa hallway ay bumungad sa ’min ang magandang school park kung sa’n ay malapit do’n ang building kung nasa’n ang clubroom namin at ang gymnasium. Niño took a turn to the gym so I followed him, at nang makarating na nga kami ro’n ay sinalubong kami ng apat na katao.

“Niño! Gibuhat namo ang imong gihangyo sa miaging semana, ayaw kabalaka sa hinungdan tungod kay naa kini kanamo.” (Niño! We did what you requested last week, don’t worry for the cause because it’s on us.) Ngiti ng isang lalaking nakasuot ng isang kulay abong beanie.

Medyo matangkad ang lalaki at parang isa siyang senior high, nakasuot din siya ng salamin bukod sa uniform nila nang isa niya pang kasamang lalaki na puting polo, dark blue na pants, at brown leather shoes.

“Oo, naa na sa amoa kay para man ni sa among eskwelahan.” (Yeah, it’s on us because it’s also for our school.) Ngiti naman ng isang babaeng halos kasing-edad lang namin. Nakasuot naman siya ng blue cap at may nakapatong na wireless headphones sa blouse niya.

“Hunahunaa kini ingon usa ka regalo gikan sa among club, malipay kami nga motabang bisan unsang orasa.” (Consider it as a gift from our club, we’ll be happy to help anytime.) Another boy smiled at us, he’s the one with the boy wearing a gray beanie.

“Oo! Kini mao ang tinuod nga ang unang higayon nga mibuhat sa usa ka butang nga sama niini mao nga kami mapasigarbuhon sa pagtabang kaninyo sa gawas.” (Yeah! This is actually the first time we did something like this so we’re proud to help you guys out.) Another boy smiled at us, nakahawak siya sa balikat no’ng babaeng nakasuot ng blue na cap.

“Salamat kaayo, guys! Oo nga pala, si Niña Fernando, my co-leader and the troupe's lead dancer. Siya ang nagpaluyo niining tanan kay iyang gipa-oo si Ma'am Minerva sa akong tanyag.” (Thank you very much, guys! Oh, by the way, this is Niña Fernando, my co-leader and the troupe’s lead dancer. She’s the one behind this all because she made Ma’am Minerva say yes to my offer.) Ipinakilala ako ni Niño sa mga taong ’yon.

“Aw, maayong nakigkita nimo Niña! Ako nga pala si Zachary Eludes.” (Oh, nice to meet you Niña! I’m Zachary Eludes.) Ngiti no’ng lalaking may beanie.