Santo Niño De Cebu

Chapter 18 - Encounter at the Basilica

Nahikab ako matapos kong bumaba sa sinakyan kong airconditioned bus at kinuskos ko ang aking mga mata, I looked up the building I was in front of. Napangiti na lang ako nang ngayo’y bumungad sa ’kin ang Basilica Minore Del Santo Niño, ito ang tahanan ng balaang bata o ng holy child na si Señor Santo Niño dito sa Cebu.

Araw ngayon ng Linggo, Wala kaming practice ngayon dahil pinagpahinga na muna kami ni Niño para makapag-focus kami sa darating na periodical exams. Marami rin naman kasi ang nagsisimba sa araw na ’to, pero sa layo ng bahay ko sa Basilica ay paminsan-minsan ko lang naaabutan ang misa kapag nagpupunta ako rito.

I looked at my surroundings to look for a candle vendor nearby, nakita ko ang isang babaeng nagtitinda ng kulay pulang kandila kaya kaagad akopng lumapit do’n upang bumili.

“Ale, tagpila ang lima ka buok?” (Ale, how much for five pieces?) tanong ko. Nakangiti naman akong nilingon no’ng babae at kaagad niya rin akong pinagbentahan.

“Baynte singko pesos sa singko ka buok, Ma’am, mopalit ka ba?” (Twenty-five pesos for five pieces, Ma’am, are you buying some?) pabalik niyang tanong.

“Oo, hatagi kog lima ka piraso sa imong kandila.” (Yes, give me five pieces of your candles.) I bought. Humila ako ng pera sa wallet ko at ibinigay ko ’yon sa ale, ibinigay naman nung ale ’yong kandilang binili ko.

Hawak ang mga kandila ay dumiretso ako sa candle area nitong basilica at nagsindi ako ng dalawang kandila para magmuni-muni. Inaalay ko na rin ang kandilang itinulos ko sa mga namayapa kong relatives at Kay Señor Santo Niño, Himself.

Matapos akong magtulos ng kandila sa candle area ay nagpunta naman sa loob ng simbahan para magdasal sa darating kong periodical exam, sa dasal na lang talaga ako umaasa dahil ’di ko alam kung sa’n ako pupulutin after ng exams ko.

I’m still managing my dance practice and my academics at the same time, kung inaakala ng ibang may exemption kaming mga kasali sa dance troupe ay wala kaming kawala sa mga pinapagawang seatworks, lectures, activities, at assignments ng mga teacher namin.

In order to manage everything, I don’t know the right answer. Kaya ngayon, sana madaan na lang sa dasal lahat ’to at sana’y bigyan ako ni Señor Santo Niño ng sign sa kung anong susunod kong gawin. Ang dami ko pang nakatakbak na assignments sa bahay, and kailangan kong gawin ang lahat nang ’yon pag-uwi ko.

Ito na siguro ang consequences ng mga kasali sa dance troupe.

Nang makapasok ako sa loob ng basilica ay pinagmasdan ko ang buong paligid habang namamangha sa ganda nito. May retablo sa dulo kung nasa’n ang altar at maganda ang retablong kulay ginto. Sa TaaS ng retablo ay naroro’n ang imahe ng Señor.

I sat down a long chair in the middle of the aisle, I kneeled on the tuffet and I rested my hands on the edge of the front chair as I bowed and closed my eyes. Ginawa ko muna ang sign of the cross bago ako manalangin.

When I finished praying, I opened my eyes and did the sign of the cross again before standing up. Para manalangin ang aking ipinunta rito and ’yon ang dahilan ko kung bakit ako naparito and there’s nothing I have to do after I pray. Bibili na lang ako ng kaunting kailangan sa bahay sa palengke then diretso uwi na ’ko.

Akma na ’kong lalakad palayo nang mahagip nang mata ko ang isang bagay. It’s a sort of notebook, kulay pula at parang matigas ang front page no’n. Basta na lang ’yon nakalapag sa isa sa mga upuan rito sa basilica so it must’ve been someone’s.

Out of curiosity, nilapitan ko ang notebook na ’yon at kinuha ko. Sandali pa’y napaisip ako, pamilyar ang gan’tong notebook sa ’kin. My mind then slowly recalled all the memories that happened this past few weeks.