Konser // Mengola

Gitme..

❗️UYARI: Bu bölümü okurken olacak herhangi sağlık probleminden müessesemiz sorumlu değildir.❗️

Emre'den;

Sabah kalkınca sarılmış şekilde uyanırız sanıyordum. Ama öyle değildi yine birbirimize bakarak uyumuştuk ama Hürkan sanki rahatsız olmuş gibi yatağın ucunda yatıyordu. Neden böyle davrandığını çözememiştim. Hürkan uyuyordu ama gözleri ıslaktı, ağlıyordu. Sayıklamaya başladı.

H: Yapma yeter lütfen.. Söz veriyorum bir dahaki sefer kaçmayacağım!

Hürkan'a yaklaştım ve ona sarıldım. Hürkan ani temasımdan rahatsız oldu ve beni sert bi şekilde ittirdi. Yataktan düşmüştüm. Hürkan ani bi şekilde kalktı.

H: Emre! İyi misin ben, ben özür dilerim. İsteyerek yapmadım Emre gerçekten.

Hürkan'a sarıldım ve göğüsüme yatırdım. Saçını seviyordum bir yandan.

E: Şşş sakin ol. Sorun değil ben senin için buradayım Hürkan. Anlat bana ne oldu?

Hürkan ani bi şekilde ayağa kalktı. Ve gitti..

Dış kapının sesi duyulduğunda yatak odasının ortasında yerde tek başıma kalmıştım.

Tamam yeni tanışmıştık bana anlatmak zorunda değildi. Ama böyle davranmaya hakkı yoktu.

Bende oturma odasına geçtim ve televizyondan bir şeyler izliyordum. Aslında izlemiyordum ses yapsın diye açmıştım. Sonra kendi düşüncelerimi dinlemek için televizyonu kapattım ve kendimi balkona attım. Attım diyorum çünkü gerçekten balkona atladım. Dışarıyı seyrederken zamanın nasıl geçtiğini anlamamıştım.

Hürkan'dan;

Evden çıkıp gitmiştim. Çünkü o an düşünceler kafamı karıştırmıştı. Emre'yi üzerim, bana acır, eskisi gibi bakmaz, belki beni sevmez diye düşünmüştüm. Oysa ben onunla nefes alıyordum. Her attığım adımda canımdan uzaklaşıyordum. Yanıma bir köpek yaklaştı. Bacağıma sürtündü kafasını okşayınca bana iyice sırnaştı. Bu görüntü bana Emre'yi hatırlatınca gitme olasılığını düşündüm. Oysa eve çok yakışmıştı Emre. Banktan kalktım ve koşmaya başladım.

Lütfen.. lütfen gitmemiş ol Emre.

Eve geldim anahtarı fırlattım odalara baktım ama yoktu. Balkonda bi siluet fark ettim. Oradaydı! Gitmemişti..

Ne yapacağımı bilemedim balkonun kapısını açtım ve ona doğru koştum.

Emre'den;

Kaç saattir oturuyorum bilmiyorum. Onu bekliyordum işte, belki o da gitmemi bekliyordur?

Ben bunları düşünürken balkonun kapısı açıldı. Kapıya doğru döndüğümde Hürkan'ı gördüm bana doğru koştu ve sarıldı.

H: AFİTAP GİTMEMİŞSİN!

E: Tabiki gitmedim aptal! Seni bekliyordum.

E: Ama şimdi gideceğim. Senin gibi kaçmayacağım ya da konuşmaktansa çocuk gibi kapıyı çarpıp seni habersiz bırakmayacağım.

Kapıya doğru gittim. Hürkan'a döndüm gözleri dolu dolu bakıyordu. Beklemediğim bir şey oldu Hürkan diz çöktü. Ve yalvardı.

H: Gitme, kal
Ya da beni de yanına
Al da kalmayayım
Bir başıma bu diyarda
Sensiz olamam, yapamam
Beni de al yanına

Şu durumda bile şarkı söylüyordu.

E: Hürkan ayağa kalk ne yapıyorsun?

Kolundan tutup Hürkan'ı ayağa kaldırdım. Bırak ağlamasını ben onun dudak bükmesine bile dayanamıyordum.

H: Emre bırakma beni. Hani iyileştirecektin beni. Sana her şeyi anlatacağım. Bundan sonra beni sever misin bilmiyorum ama..

E: Saçmalama Hürkan ben seni herkesten çok seviyorum ne olursa olsun söz veriyorum buradayım.

Hürkan ile koltuğa oturduk. Yanına oturmamı istedi çünkü anlatırken elimi tutmak istiyordu.

H: Şimdi elini tutacağım. Rahatsız olduğun her an elini çekebilirsin.

Kafa salladım ve dikkatle Hürkan'ı dinlemeye başladım.

H: Ben aslında tecavüz çocuğuyum. Dayımın annemi taciz etmesi sonucu ben dünyaya gelmişim. Annem beni hiç sevmemiş. Dayımsa yani "babam" benim doğmam için sözde çok uğraşmış. Annem bana hamileyken evliymiş o yüzden çok kolay bir şekile üvey babamı kandırabilmiş bu senin çocuğun diye.

Dayım hep bana çok yakın davranırdı nedenini çözemezdim. Üvey babam vefat edince dayımın evinde kalmaya başlamıştık. Dayım ben 14ümü geçince beni insanlara pazarlamaya başladı. Her seferinde ne yapar ne eder kaçardım beni kullanmalarından. Sonra dayım gelir işkence eder orama burama dokunur giderdi..

Hürkan bunları anlatırken çok kötü olmuştu.

H: Emre bana sarılır mısın?

E: Tabiki Hürkan saçmalama.

Hürkanı kucağıma çektim ve saçlarını sevdim.

H: Annem karnındayken beni sevmemişti ama ben doğunca da beni bırakmamıştı. O adam onu gözümün önünde öldürdü. Ben annemin ölü bedeniyle yaşadım kaç gün. Annemin ölü bedenine kaç gece sarılıp uyudum hatırlamıyorum. Dayım hala yaşıyor. Emre ben ona benziyor muyum? Onun gibi olmak istemiyorum Emre..

Ağlıyordu elimden bir şey gelmiyordu. Ama söz vermiştim onu iyileştirecektim.

E: Hürkan sen hayatımda tanıdığım en mükemmel insansın. Sen o aşağlık herif gibi değilsin. Sen bu dünyadaki en harika adamsın duydun mu beni?

Bende hemen şarkı söylemeye başladım.

E: N'olur üzülme artık. Değilsin yalnız.

H: Emre sen iyi ki geldin hayatıma. Ben eğer sen olmasaydın o konserden sonra intih-

Ağzına parmağımı götürdüm ve Hürkanı susturdum.

E: Saçmalama Hürkan ben sensiz yaşayabilir miydim? Sen olmasan Hürkan'ın Afitap'ının ne önemi kalır ki?

H: Afitapım ben seni çok seviyorum.

E: Bende.. Bende seni çok seviyorum Hürkan.

***
Bölümle ilgili düşüncelerinizi bekliyorum. Kalbim ağrıdı yazarken ölüyordum.