Emre'den;
Hürkan arabayı sürerken bir eli direksiyonda bir eli vitesteydi. Biraz yaramazlığın sakıncası yok bence. Hürkan'ın elini tuttum. Biraz gerildi sonra suratına baktım, kulaklarına kadar kızarmıştı.
E: Rahatsız olduysan çekebilirim.
H: Ben senden rahatsız olmam Emre.. Sen bana dokun ama ben sana dokunamam.
E: Hadi ama Hürkan bu konuyu konuşmuştuk. Senden rahatsız olduğum falan yok. Sen kusursuzsun. Ben senin her zerrene aşığım. Duydun mu beni? Kusur sandığın her şey benim yaşama sebebim.
Hürkan daha çok kızarmıştı.
E: Bebek gibisin ısıracağım seni şimdi.
İyice yola odaklandı. Yan profilden güldüğü anlaşılıyordu.
E: Hoşuna mı gitti?
H: Ne alakası var ya?
Dedi ve kafasını biraz eğdi.
E: Utanınca çok tatlı oluyorsun.
H: Araba kullanıyorum Emre.. Yapma, lütfen.
E: Tamam ya bir daha utanınca çok güzel, çok tatlı olduğunu söylemem.
H: Emre!
İsmim bile onun ağzında daha güzel çıkıyordu.
Keşke ismim dilinden hiç düşmese..
***
Emre'den;
Eve geldiğimizde Hürkan'ın annesi yoktu. Sadece bir not vardı masanın üzerinde.
Seni çok seviyorum Hürkan'ım.. Artık seni gerçekten, yürekten ve candan seven birini buldun oğlum. Bu bana verilen ilaçlar çok ağırdı. Baban aynı zamanda kolumdan uyuşturucu veriyordu. Bunları söyledim diye üzülme canım oğlum. Ben zaten hiç iyi bir anne olamadım. Korkağın tekiyim. Emre.. oğlum.. sende Hürkan'ıma çok iyi bak. Sana emanet.
-Cennet veya cehennem fark etmez ben zaten yaşayan ölüydüm (anneniz)
H: 2. defa mı terk edildim ben şimdi?
Dedi gözyaşlarının arasından. Göz yaşlarından birini öperek sildim.
E: Hürkan'ım.. ben gitmedin her şeye ramen hala seninleyim. Lütfen ağlama.
Sesi de çıkmıyordu sadece terk edildim diye sessizce göz yaşları akıyordu.
H: Kaç kere kendi bedenimden iğrendim biliyor musun Emre? Kaç kere kendimi yakmak istedim? Kaç kere kendimi kesmek istedim? Kaç gece ölmek için dua ettim? Kaç gece anneme kavuşmak için Allah'a yalvardım? Ama o beni yine bıraktı..
H: Küçükkende bağırarak ağlayamazdım, haykıramazdım. Bu adam iğrenç diye. Çünkü o beni kendi bedenimden öyle bir iğrendirirdi ki sanki sorumlusu bendim.. Ben hep çığlıklarımı yuttum Emre. Önce korkuyla bastırdım çığlıklarımı.. sonra şarkıyla..
E: Neden şarkılar Hürkan?
Yine o kusursuz sesiyle şarkı söylemeye başladı..
H: Derdim çoktu kimsem yoktu
Sustum kalbim boştu
Yoruldum, sorunlar doğduTekrar, tektar ayağa kalkıp
Baştan yola koyuldum
Hep başa dönüp durdu
Anlatcak kimsem yoktu
Şarkılarla konuştum
Onlar sırdaşım olduE: Sen hayatımda gördüğüm, tanıdığım en cesur insansın Hürkan..
Hürkan başını eğdi. Ben her güzel bir şey söylediğimde bunu yapıyordu.
H: Ama Emre.
Gözlerimin haline bir bak
Gölgemde gizli bir korkakHürkan gözlerini bana çevirdi. Güçlü gözüken ve gülümseyen maskesi yoktu artık yüzünde. Ürkek bakışlar vardı yüzünde.
H: Yolun sonunu belki de göremem
Kurtar hadi kendini benden.Hürkan bu şarkıyı söylüyor ama devamından haberi yok galiba.
E: Ayağa kalk, düzeni yak
Müziğe dal hadi yoluna bak
Yanına al beni de yanalım
Gerekirse sabaha kadar <3Sen güçlüsün Hürkan'ım..
Hürkanı dizime yatırdım ve saçlarını okşadım.
H: Kendimden iğreniyorum Emre.. Kendimi çok kötü hissediyorum.
Bileğini elime aldım ve pürüzlü bileklerini öptüm..
H: Sen iyi ki varsın afitap <3
E: Asıl sen iyi ki varsın bebeğim..
***
Yıkılmam asla
Güçlüyüm değilsin farkında
Kırılmam asla
Toparlarım dağılsa da
Üzülmem asla
Canım yansa daima
Hep sendin aklımdaİki bölüme final <3
Çok duygusalım..
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Konser // Mengola
Fanfiction+"Sen hep şarkılarla mı konuşursun?" -"Şarkılar değil midir konuşamadığımızda bize yardımcı olan?"