~MAHPERÎ~

1. Bölüm

Elzemin anlatımıyla ;

Sabah uyandım yine urfada kavurucu bir sıcak vardı .

Bende üstüme bayramdan kalan beyaz elbisemi giyip , saçlarımı açık bıraktım.

Başıma geleceklerden bir haber evin işlerini yapıyordum .

Yapıyordumda nafile yengem olacak hiç  hiç birini beğenmiyordu .

Evin işini bitirip merdivenden inerken amcamın sesini duydum .

" ELZEMMM " diye bağırıp iğrenç bir ifadeyle bana bakıyordu sonra gülüp

" ÇABUK BURAYA GELLL " dedi .

Şuan avlunun ortasında durmuş yengemle konuşuyordu yüzünde hiç görmediğim bir ifade vardı .

Hızlıca merdivenlerden inip yanına vardım " buyur amca bir şeymi istedin ? " .

Yüzündeki iğrenç gülümsemeyi biraz daha arttırıp " ben değil ama sermet ağa istedi bende verdim " dedi

Dediklerinden birşey anlamamıştım

Sermet ağa bu toprakların en güçlü beylerindendi .

Anlamadığım onun gibi birinin amcam gibi bir adamdan ne istediği ?

Yüzümde ki şaşkın ifadeyle " ne istedi ki amca ? "

Sesli bir kahkaha atıp " SENİ " kulaklarımda yankılanan bu ses bir süre donup kalmama sebep oldu .

Zar zor kendime gelip " b..eni-mi ?  " diyebildim .

Bu sefer lafa giren yengemdi " seni yaa evin tek oğlu oğuz ağaya istemiş "

Bi ihtimal belki şakadır diye yüzlerine bakmıştım .

İkisininde yüzerinde güller açıyordu yengem olacak kadın utanmasa göbek atacaktı .

Ben hala onlara bakarken amcam bir anda kolumu sıkmaya başladı ve iğrenç sesini kulaklarımda hatta tüm benliğimde hissettim " sermet ağa bugün senle konuşmaya gelecek eğer tek bir hata yapıpta caydırırsan yemin olsun seni harcarım bekle ve gör " diyip  sıkılmaktan moraran kolumu bıraktı .

Elimi hemen acıyan koluma götürüp ovalamaya başladım .

O sırada yengem içtiği çaydan bir yudum daha alıp " az aklın varsa deliliği bırakıp o konağa gelin olursun . Oğuz ağa desen yatalak hastanın teki bir elin yağda bir elin balda hanımlık sürersin çalışmak ne demek unutursun ama yok ben evlenmem dersen yemin olsun seni atmış yaşındaki kör musaya veririm . Bu evde ne yaşarsan iki katını yaşarsın benden söylemesi "

Benim için zaman adeta durmuştu avludan yavaş yavaş adımlarla kaldığım kömürlüğe geldim .

Kapıyı kapatıp etrafa baktım yerde serili olan yer yatağında gözlerim takılı kaldı .

Dizlerimde ki derman yok olmuştu adeta . Yere çöküp kalmıştım .

Ağlıyordum hiç gülmeyen yüzüme ağlıyordum  , ağlıyordum kimsesiz kalan benliğime ağlıyorlardum , sanki bir daha ağlamayacak gibi ağlıyordum ,  İlk ağlayışım gibi ağlıyordum , son kez ağlamak için ağlıyordum ...

Ben ELZEM YILDIZ ...

Beş yaşında ailesini kaybedip kimsesiz kalan , bir zamanlar yuva dediği eve sığıntı olan kız  ...

Amcasının sattığı , kaderini değiştirememiş kız ...

Ayaklarının üstünde durmak için çabalayan ama her seferinde ayakları kırılan ...