" Silahın bende kalsın Adam olmayı bilmeyene ne silah nede kadın yakışır bir erkeği Adam eden kadındır , anadır öyle fiyat biçilmez gerçi sen bilmezsin ama " diyip durdu . Elindeki silaha bir bakış atıp konuşmaya devam etti . " Bi yiğit cesaretini belindeki silahtan değil yüreğindeki merhametten alır . Onun için tek bir silah vardır oda akıldır yeri geldiğinde kılıçtan keskin kurşundan delicidir . " diyip yüzü maskeden dolayı görünmeyen adama bakıp ordan uzaklaştı .
Ayağındaki acıyı giden kadına hayran hayran bakmıştı .
Belki şimdi gitmesi gerekiyordu ama kalbini burda ona teslim etmişti .
Ayağındaki acıyı unutup yürümeye başladı .
Mezarlıktan çıkarken tam tepedeki aya bakıp fısıldadı genç adam " aya inat parlayan peri kızı sana sözüm olsun bir gün seni bulup kendime katıcam " ...
______________
Elzem'den
Karanlık sokaklarda hızla eve gidiyordum .
Az önce ben ne yapmıştım . Bildiğimiz bir adamı vurmuştum .
Pişmanmıydım asla ! Elimdeki silahı başımdan çıkardığım yazmaya sarıp hızla eve varmıştım .
Kimse görmeden kaldığım yere girip rahatça nefes almıştım .
İçimdeki bi nebzede olsa olan korku bana yetmişti .
Üstümdekileri çıkarıp silahı saklamıştım . Odadaki kömürlükte olan muslukla elimi yüzümü yıkayıp kendime geldim .
Yarın sermet ağalara gittiğimde bunu ona söyleyecektim .
Yarın bir gün biri karşısına çıkıp hakkımda konuşmasına göz yumamazdım .
Yarın erken kalkacağım için hemen gözlerimi kapatıp uyumaya çalıştım .
◆
◆
◆Kuşların sesiyle uyanmıştım bu sabah . Kavurucu sıcakla birlikte üstümdeki pikeyi oflayarak atmıştım .
Tekrar gözlerimi kapayınca yengem ve amcamın bağırış seslerine uyanmak zorunda kaldım .
Dört duvar arasındaki küçük camdan dışarı baktım ayırmak için yanlarına gidecekken kendi kendime dedim ki
Otur oturduğun yerde zamanında sana yardım eli uzatan oldu mu ?
Kendimi tekrar yatağa atıp gözlerimi kapatmıştım ki aklıma gelen şeyle tekrar açtım .
Bugün sermet ağalara gidecektim . Hızla ayağa kalkıp elimi yüzümü yıkadım üzerimdekileri çıkarıp temiz bir elbise giyindim . Makyajı pek sevmediğim için aynada son bir kez kendime bakıp kontrol ettim . Artık hazırdım .
Kömürlükten çıkıp evin avlusuna doğru yürümeye başladım .
Avlunun tam ortasında dikilen amcamı görünce aldırış etmeden yerime oturdum .
Bugün burnundan soluyordu sinirden tüm damarları belli oluyordu .
Sinirle bana bakıp bir kahkaha attı " Oooo sabah şerifleriniz hayırlı hanımağam bi an hiç uyanmıyacak sandık seni " dedi .
Tam bir şey demek için ağzımı açacaktım ki elinde tepsiyle yengem geldi . Amcam önce tepsiye bakıp sonra yere fırlattı . Bir anda yengemin saçlarına yapışıp " Bu nasıl çay böyle kadın " diyip tam tokat atacaktı ki amcamı ittirip yengemi elinden aldım .
ŞİMDİ OKUDUĞUN
~MAHPERÎ~
Teen FictionGelecek güçsüzler için ulaşılmaz, korkaklar için bilinmezlik, cesurlar içinse şanstır. ~Victor Hugo~