~MAHPERÎ~

17.Bölüm

Seni sensin yaşamak zor kalbim,
benide Allah yarattı ...

Oğuz ağa yatağa doğru ilerleyip elzemi  yatağa yatırdı .

Önce elzemin yüzünde ki saçları
kenara verdi.

Kısa bir zaman gözlerini
Elzemim yüzünde dolaştırdı yüzü bembeyaz kesilmişti .

Daha fazla düşünmeyi bırakıp ayağa
kalktı.

Asya hanım içeriye elinde kolonya
ile girdi.

Elindeki şişeyi komidine bırakıp gelinine baktı saçlarına bir öpücük kondurdu ve elini yüzünde gezdirdi.

Ona göre herşeyin sorumlusu oğluydu oğuza dönüp " yazıklar olsun sana  " diyip odadan çıktı  .

Oğuz giden annesinin ardından bakıp başını olumsuz anlamda salladı .

ayağa kalkıp komidinin üzerinde duran kolanyayı aldı ve Bir ayağını yatağa koyup kolonyayı
eline dökerek elzemin burnuna ve boynuna  götürdü.

Bu işlemi tekrar tekrar yapıp
kolonyayı elzemim boynuna ve bileklerine sürdü.

Elzem burnuna gelen keskin koku
ve yüzünde dolaşan eller ile yavaş yavaş kendisine gelmeye başladı.

Gözlerini hafifce açıp tavana doğru
baktı başında ve vücudunda keskin bir ağrı vardı .

Elini kafasına koyup kendinsine gelmeye çalıştı. Boğazı kuruduğu için "su " diyebildi.

Oğuz  ise cevap vermeyip sadece
onu izlyordu hem ne diyebilirdi ki .

Yatağın başında duran sülahiye uzanıp bir bardak su doldurdu.

Elzeme  yaklaşıp kafasını yastıktan
biraz kaldırıp suyu içmesine yardım etti.

Elzem ona uzatılan suyu yavaşça içip
kendisine gelmeye başladı. Yaşadıkları
bir bir gözlerinin önüne gelmişti .

Kabus değilse elzemin  yaşadığı şey
neydi.

Dolu dolu gözlerle oğuza bakıyordu .

Bir umut bugünün kabus olacağını düşünmek istiyordu .
Ama gözleri  oğuzun kara harelerine denk gelince umudu bitti .

Yataktan yavaşça doğrulup

"Benimle oynadın değil mi?!"diye
Haykırdı suratına.

"AMA NEDEN?BEN SANA NE YAPTIM? "
Dedi ve yumruk yaptığı elleri ile Oğuz'a vurmaya başladı.