~MAHPERÎ~

2. Bölüm

Ben bana sunulmaya çalışan acıyı en büyük şansıma çevirecektim .

Namlunun ucunda artık hep ben olmayacaktım .

Silahın kabzası artık benim ellerim arasında olacaktı .

Ayaklarımı daha sağlam yere basıp omuzlarımı iyice dikleştirdim .

" Olurum....Oğluna eş sana gelin dostuna düşmanına karşı hep yanında  olurum . Oğlunun ellerini hep tutarım onu korur kollarım . "

" Ama....bir şartım var "...

                             &

Her yer karanlık ve ıssızdı

Yıldızlı bir gecenin karanlığına gömülmüştü sanki ruhum .

İlk kibriti çıkmıştım bu geceye bu karanlığa .

Bağırdığım , çağırdığım ama sesimin  çıkmadığı yeter !!!

Bu saatten sonra ben olacaktım . Hiç olamadığım ben . Güçlü durmak için kaybettiğim ben .

Güne yine tüm bu düşüncelerle uyandım . Rıhanın sıcağı yine bunaltırken ayağa kalkıp giyinmeye başladım .

Üzerime düz  şifon elbisemi giyip, saçlarımı açık bıraktım
bahçeye çıkarken amcam iğrenç iğrenç yemek yiyip
bana bakıyordu sonra gülüp

"ne o demirkan " dedi .

Sabah sabah yine beni sinir etmeyi başarmıştı . Tek kaşımı havaya kaldırıp

" Demirkan mı " dedim

"Demirkan olmadın mı ? " dedi

Sinirle yanına gidip oturdum . Madem benimle uğraşmak istiyordu . Bende zevkle uğraşacaktım .

Yengemin önünde duran çay bardağını kendi önüme alarak iki şeker attım .

İkiside bana ateş saçan gözlerle bakıyordu . Açıkçası bu benim umrumda bile değildi .

Amcam Sinirle sofraya vurup bağırmaya başladı .

" Lannn sen kimsinde benim soframda bana saygısızlık yaparsın " dedi .

Tam vurmak için elini kaldırınca " Sakın!!! O elini kaldırma yoksa bedelini daha ağır ödersin !!! " dedim .

Elimdeki bardağı sertçe masaya vurup ayağa kalktım .

Tam ağzını açıp konuşacaktı ki havaya kaldırdığım elimle susmak zorunda kaldı .

Artık susma sırası onundu . Ben kendime bir söz verdim bu söz uğruna herşeyi yapacaktım .

Bakışlarımı gözlerinde sabitleyip " Ben Sermet Demirkanın gelini , Demirkanların hanımağasıyım bana elini kaldırmak şöyle dursun sesini bile yükseltemezsin !!! "

Düşen yüzü bana zevk verirken kulağına yaklaşıp " ama herşeyden önce babamın kızıyım bunu sakın unutma " . Diyip tekrar sofraya oturdum .

Sinirle evden gidişini büyük bir keyifle seyrettim .

Bi gün bu evden sonsuza kadar gidecekti . Bense yine böyle bakacaktım  .

Yengemi hiçe sayıp yemek yemeye başladım . Normalde olsa bu yaptığımı burnumdan fitil fitil getirirdi .

Yengem ayağa kalkıp bağırmaya başladı .