MY OMEGA WOLF | 𝗌𝗎𝗇𝗀𝗃𝖺𝗄𝖾

𝖿𝗈𝗎𝗋

*တက်* *တက်*

တိတ်ဆိတ်နေတဲ့အခန်းထဲမှာ နာရီသံနှင့် လက်သည်းကိုက်သံတို့ကသာ နေရာယူထားသည်။

လက်သည်းတို့ကို ကွာကျမတက် တတိတိကိုက်နေတဲ့ ဂျယ်ယွန်းဟာ တစ်ခုခုကိုစဉ်းစားနေသလို။ မျက်စံလေးတို့ကလဲ ငြိမ်မနေပေ။

ဘယ်အရာကများ အိုမီဂါဝံပုလွေပေါက်လေး ဂျယ်ယွန်း ကို အတွေး‌များအောင်‌လုပ်နေသလဲ။

* * * * * * * * * * * * * *

FLASH BACK

လွန်ခဲ့တဲ့ နှစ်နာရီက -

‌အချိန်အားဖြင့် နေ့လည် 12 နာရီ။

မနေ့ကတည်းက ပတ်ဆောင်းဟွန်းနဲ့ ရန်ဖြစ်ပြီး ခဏကြာကတည်းက အိပ်ပျော်သွားပြီး အခုမှနိုးတာကြောင့် ဂျယ်ယွန်း ခန္တာကိုယ်တစ်ခုလုံး လေးလံနေသည်။

သူဘာလို့ ဒီတစ်လော အဲ့လောက်ထိ အိပ်နေမိမှန်းကို မသိတော့တာ။ ထူးစမ်းတယ်။ အခုမှ အိပ်ယာနိုးထားတာတောင် မျက်ခွံတွေလေးနေတယ်။

တဂွီတဂွီမြည်ကာ အချက်ပြနေတဲ့ ဗိုက်ကြောင့်သာမဟုတ်ရင် ညနေအထိ ဆက်အိပ်နေမိမလားမသိဘူး။

ဂျုံဆောင်းကို ဟိုနေ့ကစားတဲ့ထမင်းသုပ်လုပ်ခိုင်းရင် ကောင်းမလား -

...

အာ..တော်ပါပြီ။

တွေးရင်းနဲ့ ခေါင်းကို ဘယ်ညာ ဝေ့ကြည့်‌ရင်းကနေ ဘေးကုတင်က ဂျုံဆောင်းကိုမြင်သွားတာနဲ့ သူ့ရဲ့အတွေးကိုရုတ်သိမ်းပစ်လိုက်ရတော့သည်။

အိမ်တော်ထိန်းတွေကို ဘဲလုပ်ခိုင်းလိုက်ပါတော့မယ်။

ကုတင်ပေါ်ကနေ ခြေဆင်းချလိုက်တာနဲ့ လူက ပျော့ခွေ‌ချင်ချင်။ ခေါင်းသည်လဲ ကိုက်ခဲလို့။ သူကျန်းမာရေးတောင် ချို့ယွင်းလာပြီလားမသိဘူး။

‌ခေါင်းကိုလက်ဖနောင့်နဲ့ဖိကာ ဖြေးဖြေးချင်း အောက်ကိုဆင်းလာခဲ့သည်။ အိမ်တော်ထိန်းမင် ဘာဆိုလား။ အဲ့တစ်ယောက်ကို ရှာကြည့်ပေမဲ့သူလဲမရှိပေ။ ဒီနေ့ကြမှထူးထူးစမ်းစမ်း အိမ်တော်ထိန်းတွေတစ်ယောက်မှမတွေ့မိပါလား။ ဘယ်သွားကြတာပါလိမ့်။