END OF LOVE|TK|✔

-THIRTEEN-

"මොකක් උබ ඌ එක්ක ෆක් කලා කියලද ඔය කියන්නේ? තමුන්ට ඒ පාර එකා එකා එක්ක ෆක් කරන්නත් ඕන උනාද? උබට මං මෙච්චර වැද වැද සමාව ඉල්ලද්දී එක එකාගෙන් සතුටු වෙන්නද ඕන උනේ?" ටේහ්යුංගේ වචන ඕනාවටත් වඩා දරුණු උනා... ඒක එහෙම වෙනවනේ එයාට අවංකවම ආදරය කරපු එකම එක්කෙනා උන එයාගේ පුංචි හස්බන්ඩ් වෙන කෙනෙක් එක්ක ඇදට ගියාය කියලා දැනගත්තාම-

ඒත් ඇත්තටම ටේහ්යුංට ජන්කුක්ට එහෙම කෑ ගහන්න අයිතියක් කොහෙත්ම නෑ... මොකද මේක උනේ ජන්කුක්ගේ වැරැද්දකින් නෙවෙයි මේක උනේ ටේහ්යුංගේ සම්පූර්ණ වැරැද්දෙන්...

"මට නෙවෙයි මිස්ටර් ටේහ්යුං එක එකා එක්ක ෆක් කරන්න ඕන උනේ තමුන්ටයි එක එක ගෑණු ඔෆිස් ඇතුලේ දාගෙන ඒක කරගන්න ඕන උනේ..." ජන්කුක් හයියෙන් කෑ ගහලා කියද්දී ටේහ්යුං නිශ්ශබ්ද උනා... ජන්කුක් හිටියේ හොදටම තරහ ගිහිල්ලා...

"උබට එක එකා ඔෆිස් ඇතුලේ දාගෙන ඇති තරම් නාඩගම් නටන්න පුලුවන් ඒත් මට බෑ... ඇයි උබේ අර හොරගෑණිද ඒ නීතිය හැදුවේ?" ජන්කුක් තව තවත් කෑ ගහන්න ගත්තා...

ටේහ්යුං ජන්කුක් අතර කොපමණ රණ්ඩු උනත් එයාලා මේ තරම් හයියෙන් කෑ ගහගෙන නෑ, මෙච්චර හිත රිදීම් වෙලා නෑ, මෙච්චර අවිශ්වාසයක් ගොඩ නැගිලා නෑ, මෙච්චර දෙයක් වෙයි කියලා එයාලා හිතුවේවත් නෑ...

කාලය ඒ දෙන්නගේ ලස්සන ජීවිතය අපායක් කරා...

ගොඩක් අය කියනවා ආදරය කරලා බැන්දාම එකිනෙකා ගැන දන්න නිසා, එකිනෙකා අදුනන නිසා ඔවුන්ගේ පවුල් ජීවිත සාර්ථකයි කියලා... ඒත් ඒක 100% ක් ඇත්ත නෙවෙයි...

කොච්චර නම් කතා තියෙනවද proposal වලින් බැදලත් සතුටින් ජීවත් වෙන- ඒ අතරින් හැමෝගෙම ආශිර්වාදය ආදරය ලැබුණත්, ඔවුනොවුන් ආදරය කලත් එක් අත්වැරැද්දක් නිසා අද ලස්සන ආදර කතාවක් බිදිලා විනාශ වෙලා ගිහින්...

ඉතින් අපිට කියන්න බෑ කාලය කියන දේ අපේ ජීවිතය මොන අතට පෙරලයිද කියලා... අපිට පුලුවන් එකම දේ වෙන්නේ වැරදි පුලුවන් තරම් අඩු කරගෙන ජීවත් වෙන එකයි... අත්වැරැද්දකට සමාව තිබුණට හිතාමතාම ඒ වැරැද්ද නැවත නැවත කරද්දී ඒකට සමාවක් නැති බව අපි හැමෝම මතක තියාගන්න ඕනා...

ඒ වගේම අපි අවට ඉන්න කිසිම කෙනෙක්ව කිසිම වෙලාවක 100% ක් විශ්වාස නොකල යුතුයි...

"උබ හිතාගෙන ඉන්නේ උබ වැරදි කරද්දී මං කරබාගෙන බලාගෙන ඉදී කියල නම් I'm really sorry මිස්ටර් ටේහ්යුං... මං කවදාවත් තමුසේ හිතනවා වගේ කෙනෙක් නෙවෙයි" වෙනදට ජන්කුක් ටේහ්යුංට කතා කරේ ටේ මැණික, රත්තරං, මගේ බූ, මයි ලව් වගේ ලස්සන ආදරණීය වචන වලින්... නමුත් ඔවුන්ගේ ජීවිත හරි ඉක්මනට වෙනස් උනේ ඒ ආදරණීය වදන් වලටත් තිත තියලා...

"ඔයා කොහෙද යන්නේ?" ටේහ්යුං ඇහුවේ එතනින් යන්න යන ජන්කුක්ගේ අතින් අල්ලලා... නමුත් අකමැත්තෙන් අත ගසලා දාපු ජන්කුක් පුලුවන් තරම් වේගෙන් උඩ තට්ටුවට ගියා...

ටික වෙලාවක් පහලට වෙලා තමන් කරපු ඒ වැරැද්ද හදාගන්න පුළුවන් විදිහක් ගැන ටේහ්යුං කල්පනා කලා... තමන් හිතා මතා තමන්ගේ ආදරයට වංක වෙලා කියලා මතක් වෙද්දී ටේහ්යුං අඩන්න ගත්තා... ඒත් ඒ ඇඩිල්ල අතරේ එයා දැක්කේ සූට්කේස් එකක් අරගෙන පහලට එන ජන්කුක්වයි-

"ඔයා-

"මං යනවා තවත් ඔයා එක්ක මේ ගෙදර මේ විදිහට ජීවත් වෙන්න මං කැමති නෑ... ඉක්මනින් අපි ඩිවෝස් වෙමු" ටේහ්යුං මුකුත්ම නොකියා ජන්කුක් යන දිහා බලාගෙන උන්නා...

ටේහ්යුං ඒ ලොකු මැන්ශන් එකේ තනි උනා... එයාට මැවිලා පේන්න ගත්තා ඒ දෙන්නා බදින්න කලින් කොහොමද මේ ගෙදර ඩිසයින් කලේ කියලා... දෙන්නම එකතු වෙලා මේ ගෙදර ප්ලෑනින් ඇදපු විදිහ, එයාලා බැදලා කරන්න කතා උන දේවල්, මැරෙනකංම එකට ඉමු කියලා කතා උන දේවල්... ඒ හැම දෙයක්ම අද වචන විතරක්ම වෙලා-

ටේහ්යුං දවස් තුනක් ඔෆිස් ගියේ නෑ... එයා ගෙදරට වෙලා එයාගෙයි ජන්කුක්ගෙයි ආදරණීය මතක අස්සේ හිර උනා... ගොඩක් ඇඩුවා, සිහි නැති වෙලත් උන්නා, බඩගිනි දැනුනා... එයාට මතක් උනා හැමදාම උදේට එයාට කෑම හදන ජන්කුක්ව, එයාට පුංචි ලෙඩක් ආවත් ගොඩක් කලබල උන ජන්කුක්ව, ඒ වෙලාවට ජන්කුක් තමන් ලගින් හෙලවෙන්නේවත් නෑ නේද කියලා මතක් උනා...

නමුත් ඒ හැමදේම දැන් අවසන් වෙලා... ඒ වගේම ටේහ්යුං කරපු ඒ වැරැද්ද නිසා එයාට ආපහු හැරෙන්නත් බැරි වෙන්නයි යන්නේ-

_________________________________

කොච්චර ආදරෙයි කිව්වත්, කොච්චර විශ්වාස කලත්, කොච්චර අවංක කෙනෙක් උනත් එක තත්පරයක් ඇති මිනිහෙක් වෙනස් වෙන්න... ඒ බව දැනගෙන ජීවත් වෙන්න❤

Bye
Sarangeo💚💜