Evvet bebeklerim yine karşınızdayım!!! Ay bölümler geç geliyor biliyorum buna da çok üzülüyorum ama aynı anda iki kitap yazmanın zorluğunu şu anda çok iyi anladım.Belki bu durum bana çok zor geliyor ama ileride alışmış olacağım ve her gün bölüm atacağım.
Sizlerle başladığım bu yolda sizlerin destekleriyle ilerleyeceğim , siz yoksanız ben de yokum.İyi ki varsınız.
Bölümleri okuyup yorum yapmayı , oylamayı unutmayın aşklarım.
İyi okumalar dilerim...
BÖLÜM ŞARKILARI;
#Amo988-Yalancı
#Tom Odell-Another Love.....................
Yalnız olmak kötüydü.İnsan doğarken bile annesine muhtaçken yaşamının devamını mutlu sürdürebilmesi i
çin yalnız olmaması gerekirdi.Yalnız olmakta bir tercihti ama yalnız olanların çoğu bazı şeyleri erken yaşamaya mahkumtu.
Yalnız olmak bir tercihten bazen zorunluluk da olabiliyordu...
Ben Han ile yalnızken o gittikten sonra kimsesiz olmuştum.Dört odacıklı kalbim kardeşimin ölümüyle yorulmuş , onun beni terk etmesiyle de iflas etmişti.Dört odadan bir tanesine artık giriş ve çıkış yoktu.
Ben aslında onun beni terk etmesine değil , bana ümitler verip yüz üstü bırakmasına kızıyordum.
Yanımdan gelen Leyli'nin sesiyle kendime geldim "Ne yapacaksın " Bilmiyorum.
İç sesimi dışarıya vurarak "Bilmiyorum " dedim.
En son Deha bize gelmişti , Barlas'ın ölüm haberi hepimizde etki yaratırken ben diğerlerine nazaran daha çabuk toparlanmıştım çünkü ölümlere alışmıştım.Hepimiz bir gün ölecektik , bu fani dolu dünya hepimizin mezarı olacaktı.
Deha ile sonrasında tekrar konuşmuştuk ama gözlerine bakacak yüzüm yoktu.Diğerlerini görsem neler olurdu hiç bilmiyordum.
Deha'nin dediğini kabul edecektim ama bir şart sunmuştum Leyli' de yanımızda olacaktı ve ben Leyli' yi kaçıracaktım.
Bir düğünden gelin kaçırmam kalmıştı o da hayırlısıyla olacaktı.Gazamız mübarek olsundu.
"Bana bak bunu yapmak zorunda değilsin.Biliyorsun dimi." Biliyordum ama yapacaktım.Biz kardeşdik , ben aynı durumda olsam Leyli' de yapardı.
Çekingen sesiyle "Babam ne olacak? "
Güzel yüzüne baktım.Merakla bakıyordu yüzüme.Bunun da bir yolunu bulmalıydık.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
MÜBREM
قصص عامةBaşlangıç noktamızdaydık.Her şeyin başlamasına ve devamının gelmesine neden olan o lanet deniz kenarındaydık.Onu kurtardığım yerdeydik. Gözlerindeki karanlık , kendini geceye ve denizin hırçın dalgalarına bırakmıştı.Hala donuk bakan gözlerinin arkas...