Hayat Senden İbaret |Yarı Texting| Tamamlandı |

10/ Seni Sevmiyorum Artık...

Hastanede açtığım gözlerimle bulunduğum odanın tavanına bakıyordum. Yanımda bir hemşire benimle ilgileniyordu.

"Hemşire Hanım, rica etsem Orçun'u çağırır mısınız?"

"Orçun? Hani şu Azelim nerde diye bağıran mı?"

"Azelim der bana o olmalı."

Hemşire güldü ve Orçun'u getirmek için çıktı. Orçun içeri hızla girdi. Koşarak bana sarıldı.

"Azelim! Allah'ıma bin şükür. Uyandın!"

"Sakin ol lütfen. Seninle bir şey konuşmam gerek."

"Seni dinliyorum."

Sarılması bitti ve hemşirenin dışarı çıkmasını istedi. Hemşirede hemen odadan ayrıldı.

"Seni çok merak ettim. Sana birşey olacak diye düşünmekten delirecektim. Sahi sen bir şey söyleyecektin değil mi?"

Birbirimize aşkla baktığımız sırada herkes içeri girdi.

"Azel iyi misin?"

"İyiyim gençler. Annem herkesi ayağa kaldırmış anlaşılan."

"Çok endişelendim kızım."

Herkesle görüştükten sonra hava dahada karardı. Annem refakatcı olarak kalmak istedi ama Orçun buna izin vermedi. Herkes evlerine gitti. Sadece biz kalmıştık.

Orçun odaya girdi. Bana bakan gözlerine ay ışığı düşmüştü. Yanımada olan koltuğa oturdu. Saçlarımı okşadı.

"Bazen saçlarının her teline bile ayrı şiirler yazasım geliyor."

"Peki bana daha önce şiir yazdın mı?"söyleyeceklerimi unutmuş gibi konuşuyordum.

"Hayır, ama bu yazmayacağım anlamına gelmiyor."

Cebinden kırmızı bir kutu çıkardı.

"Biliyorum hiç sırası değil ama... Azel ben sensiz bir gün bile geçirmek istemiyorum. Sana bir ömür boyu mutluk veremem yada sana çok sözde veremem ama sana kalbimi teslim edebilirim. Benim kalbim sana ait ela gözlüm. Benimle evlenir misin?"

"EVET!"Söyleyeceklerimi unuttum. Ne olduklarına dair bir fikrim bile yoktu.

Yataktan hafifce kalkıp boynuna sarıldım. Onun kollarında olmak benim başımı döndürüyordu. Sarılmamız bittiğinde bana baktı. Tam gözlerimin içine...

"Seni seviyorum ela gözlüm."

"Seni seviyorum kahve gözlerinde hayat bulduğum."

~

Sabah olduğunda yanımda Orçun vardı. Kollarıyla bana sarılmıştı. İstemsizce gülümsedim. O ise hâlâ uyuyordu. Onu uyandırmak istemiyordum ama telefonumun çalması onu uyandırdı.

"Kim arıyor aşkım?"

"REYA!" Anlatacaklarımı şimdi hatırladım.

Telefonu kapattım.

Orçun zaten onun adını duyar duymaz yutkundu. Korktuğu çok belliydi.

"Saklamana gerek yok. Her şeyi biliyorum. Reya ile sevgili olduğunuzu kendi söyledi."

"O zaman çocuktuk."

"Hayır değildik. Ben seni seviyorumdum o zaman. Bak şimdi de seviyorum ama sen Reya'yı sevdikten sonra önemi yok."

"Aşkım!"

"Bana aşkım falan deme! Bana hiç bir şey deme!"

"Sakin ol Azelim!"

Yataktan kalktım. Ardından oda kalktı gözlerimin içine içine bakıyordu.

"Sakin falan olamam. Seni sevdiğimi söyleyeceğim gün dedikodunuz çıktı. Bilmiyormuşum gibi davrandım. Ama her geçen gün dahada dokunuyordu bana. Sevdiğim adam en yakın arkadaşımı seviyordu. Sevmekle kalmadın çıkma teklifi bile ettin. Evet sevgililiğiniz kısa sürdü ama Reya sana halen aşık."

"Azel ben seni seviyorum!"

"Ben severken sevmiyordun Orçun."

"Yani, artık beni sevmiyor musun?"

Onu seven kalbimin önüne geçmiş engelleri aşabilir miydim?

"Sevmiyorum..."

*10.BÖLÜM SONU*

BU BÖLÜMÜ YAZARKEN ÇOK DUYGULANDIM.

Azel'in yaşadıkları çok duygusal.😥 Orçun bu sevgiyi hak edecek mi?😳 Bunuda ilerleyen bölümlerde göreceğiz.

Sizce Azel söylediklerinde haklı mı?🥴🤔 Bunun cevabınıda siz verin.

Peki kitabın sonunda hangi çift kazanır?

A) AzOr çifti (Azel ve Orçun)

B) AzDen (Azel ve Deniz)

C) OrRey (Orçun ve Reya)

Yorumlarınızı bekliyorum...