Deceiving The Billionaire

8. Sick.

"SIGURADO ka ba talagang hindi ka sasama sa akin?" Nasa airport na sila ay ayaw pa rin siyang bitawan ni Sake. May three-day business conference kasi ito sa Japan at iyon ang unang beses na aalis ito simula noong maikasal sila.

"Mister, kapag 'di ka pa bumitaw, maiiwan ka na ng eroplano," natatawang sabi naman ni Jillian.

Four weeks into their marriage and everything was almost perfect between the two of them. Almost lang dahil kahit na gaano sila kasaya, kahit gaano ka-intimate, kahit gaano ka-sweet, hindi no'n mababago ang katotohanang sa kabila ng malaperpektong relasyon ay isang kasinunga-lingang sumusugat sa puso ni Jillian araw-araw.

Napakabuting asawa ni Sake. Kung sana siya talaga si Julia ay wala ng mahihiling pa si Jillian. Kung kaya't para makabawi man lang sa mga kasinungalingan niya, pinag-iigi niya ang pagganap sa papel niya bilang asawa nito.

Palagi ngang sinasabi ni Sake na napakaswerte nito sa kanya. At tuwing sinasabi nito iyon ay mas lalo siyang nagui-guilty. Kung alam lang nito that he have been living a lie since he came back from LA.

"They will wait," muli ay kinabig siya nito para halikan. "Ngayon pa lang ay excited na akong umuwi."

Natawa siya ro'n.

"Hindi ka pa nga nakakaalis... Sige na." Itinulak na niya ang asawa nang marinig ang huling tawag sa mga pasahero ng eroplanong sasakyan nito. "Take care... I love you."

"I will. Ikaw rin. I will call you. I love you, Julia."

Napipilitang naglakad ito palayo. Siya naman ay bumalik sa kotse kung saan naghihintay ang driver nila.

"Kuya Lex, dalawin natin si mama."

Regular siyang dumadalaw sa ina dahil iyon ang hiling ni Valeria bago ito pumayag na sumama siya kay Sake. She hasn't gotten better yet. Pero kapag nakikita siya nito bilang si Julia ay umaayos ang lagay nito.

Kaya importante ang palagi niyang pagbisita sa development ng kondisyon ng ina. Noong una ay napipilitan lang talaga siyang alagaan si Valeria. Pero habang lumalakad ang panahon, nagiging natural na sa kanya ang alalahanin ang kanyang ina.

Kahit paano ay natutuwa siya na kahit sa mga hiram na sandali ng kanyang pagpapanggap ay naranasan niya ulit ang mahalin siya ni Valeria. Mahal pa rin kasi niya ito sa kabila ng lahat.

Pagdating sa bahay nila ay nanibago si Jillian. Hindi kasi sumalubong si Valeria. Dati rati'y para itong batang naghihintay sa kanya sa bukana ng bahay.

"Ang mama?" tanong niya sa kasambahay na nagbukas ng pintuan para sa kanya.

"Nasa study po, ma'am... Kanina pa kayo hinihintay."

Napakunot noo siya. Nagpasabi nga siyang darating. But since falling ill, sabi ni Victoria ay hindi na nagagawi sa naturang silid ang kanyang ina.

"Si Tita?"

"Naroon din po."

"Sige, salamat," sabi na lang niya't dinala ang sarili sa study room.

Weird. Si Valeria ang nasa likod ng malaking mesa at si Victoria sa harapan niyon. Diretso lang ang pagkakaupo ng una at ni hindi ito nasiyahan na makita siya. The latter on the other hand looked at her like she was trying to tell her something pero ayaw nitong bigkasin iyon.

"Hi, 'ma." Lumapit siya sa ina para halikan dapat ito pero laking gulat niya nang bigla siya nitong sampalin. "'Ma!" Napasapo siya sa kaliwang pisngi. Maging si Victoria ay napatayo sa lakas ng pagkakasampal ni Valeria sa kanya.

"Ang kapal ng mukha mong tumuntong sa pamamahay ko, Jillian!" Galit na ani Valeria at totoong nagulat siya. Kilala siya ni Valeria? At galit ito. Magaling na ba ang kanyang ina? "Ang lakas ng loob mong lokohin ako! Ang lakas ng loob mong magpanggap na si Julia!!!"