Strawberry Cake

CHAPTER 7: ARKIN'S RUNAWAY LOVE

It's gonna be the best day of my life---

Nakangiting pinatay ni Arkin ang kanyang cellphone na nag-alarm.

"Love, this is the... Day." natigilan si Arkin nang unan ang kanyang mabungaran paggising at walang presensya ni Water sa kanyang tabi.

Mabilis siyang tumayo sa kama at hinalughog ang lahat ng sulok ng bahay nilang magfiance.

"Love?!"

"Is this a prank?!"

"Come on, love! You're making me feel worried."

"Water Chao Jansen! Come out in this instance!"

Napasapo si Arkin ng ulo nang mapagtanto niyang bawal nga palang magkita ang future mag-asawa bago silang ikasal. At naalala na rin niyang siya nga pala ang naglagay ng unan sa tabi niya as representation of his fiance.

"Nababaliw na 'ko..." anya at tinawanan ang sarili.

His panic fades away at pasipol-sipol siyang nagtungo sa kusina para magluto ng breakfast.

"What's up with this letter?" Arkin whispered to himself when he saw a letter on a dining table.

Kinuha niya iyon at binuksan.

Dear Arkin,

I'm sorry...

From: Water

Ang sabi sa sulat. Hindi mawari ni Arkin kung anong dahilan ni Water at kung bakit ngayon pa ito nangyari gayong mamaya na ang kasal nilang dalawa. At tuluyan na siyang napaiyak nang bahain ang cellphone niya ng mga mensahe mula sa mga bisita nila mamaya, including Water's parents.

"I'm happy for you, pal."

"Best wishes."

"Kumusta ka diyaan?"

"Don't be too excited baka may makalimutan kang gawin HAHAHA."

At marami pang iba ngunit hindi na tinapos na basahin ang mga iyon ni Arkin. He turned off his phone at umupo sa dining table habang hawak-hawak ang sulat ni Water sa kanya. He didn't dare to contact Water anymore because he knows exactly what his message means.

Arkin is broken hearted.

"Kaya pala, puro damit ko na lang yung nasa closet pati yung inarbor ko sayong hoodie ay wala na rin. Kahit iyon lang, pinagdamot mo pa haha..." pagkausap ni Arkin sa sarili.

Inalmusal niya sa umagang iyon ang kanyang mga luha na nagsitulo pababa sa kanyang mukha as he cried in anger, betrayal and sadness.

***

Kahit na ganoon ay pumunta pa rin si Arkin sa Venue ng kasal. Kung anong damit niya paggising ay iyon pa rin iyon. Mas naging magulo nga lang ang kanyang ayos kaysa noong bagong gising pa lamang siya.

"Arkin? Bakit nakapantulog ka pa? Oh my gosh! You stink. Naligo ka ba?" sabi ng kaibigan niyang babae na si Juniper.

Wala siyang sinagot alinman sa mga tanong nito at nilampasan lamang ang kaibigan pero hinarangan siya ni Juniper.

She holds Arkin's shoulders and make him look at her. "Arkin... A-anong nangyari?"

He just shrugged it off and removed Juniper's hands around him. "Mamaya na tayo mag-usap, Jun. I need to settle this firsts with the guests."

"D-dahil... Wala ng kasal." dagdag pa ni Arkin na pilit pinipigil ang sarili na umiyak.

Juniper pitied Arkin at the same time ay nagalit din siya sa fiance ng kanyang matalik na kaibigan. "Matapos siyang ipaglaban ni Arkin sa pamilya niya ay ito pa ang igaganti ng lalaking 'yon?! Just wait and see, Water Chao Jansen." Juniper said in her mind.

"W-will you be all right?" paniniguro ni Juniper.

Tumango lamang si Arkin bilang tugon saka pumunta sa harapan.

"Hala..."

"Is everything all right?"

"Meron pa bang kasal?"

"I smell breakup na..."

Ilan lamang sa mga sinabi ng mga bisita nang makita ang ayos ni Arkin.

Arkin grabbed the microphone and spoke. "Ehem! Good morning afternoon everyone ha ha. Pwede na po tayong pumunta sa reataurant na nireserve sa supposedly grand event of I and Water's lives, but sadly... Destiny is playful all the time, isn't it? Ha ha... Wala na po, ca-cancelled na."

Hindi na niya napigilan pa at malaya na ngang nagsitulo ang kanyang mga luha na kahit anong pahid pa niya ay hindi pa rin matuyo-tuyo.

Napasinghap ang mga bisita sa nalaman at walang pag-aalinlangan nilang dinumog si Arkin and they comforted the man who was left behind by his runaway love in the exact date of their wedding.