De Grijze Jager : De Wraak van Morgarath

Hoofdstuk 11

>>>——————>

Will reed met volle vaart door het bos richting het kasteel. Hij had de brief in een zak in zijn mantel zitten. Althans, dat dacht hij. Hij moest zo snel mogelijk Halt bereiken en hem de brief geven. Toen hij uit het bos reed, hield hij Trek een klein beetje in. Het was niet slim om het paardje helemaal uit te putten, hoe snel hij ook naar Halt moest. Dus hij hield Trek in tot deze in een gewone galop rende. Al snel reedt hij over de brug richting het kasteel.

"Jager Halt! Jager Halt!" Een stem, vergezeld door hollende zachte voetstappen, onderbrak het gesprek dat Halt en Pauline samen hadden. Rowan was met zijn vader naar de binnen plaats gegaan om samen wat tijd door te brengen, en dus had Halt zich bezig gehouden met een interessant gesprek met Pauline. Ze was extreem slim en hij vond het altijd leuk om haar te spreken. Wat nogal wat zei, sinds Halt vaak niet echt van gesprekken hield. Alleen nu werd hun gesprek ruw onderbroken door het geroep van zijn naam op de gang buiten Pauline's vertrekken.
"Jager Halt!" Er werd luid op de deur gebonsd, en Halt keerde zich om, om met een opgetrokken wenkbrauw naar de deur die Pauline's vertrek scheidde met de gang te lopen. Hij opende de deur.
"Jager Halt, -"
"Ik weet wat mijn naam is, dankjewel." Zei hij terwijl hij naar de jongen keek. Het was een stalknecht van het kasteel. Halt gaf hem een paar moment om zijn adem tot rust te krijgen.
"Jager Will is net aangekomen, hij zei dat het dringend is en dat ik u moest vinden." Zei de jongen hijgend. Halt keek naar Pauline voor een moment.
"Ik ben bang dat we ons gesprek een ander moment moeten hervatten." Pauline gaf hem een halve glimlach, alvorens met hem mee te lopen achter de jongen aan.

Als snel arriveerde Halt bij Will, die in de grote zaal stond van de ingang van het kasteel van Redmont. Hij zag er ongeduldig uit, dus Halt concludeerde dat dit waarschijnlijk iets belangrijks was. Will keek op en toen hij Halt zag, rende hij meteen naar de oude jager toe.
"Halt, er kwam een postbode langs die Isha een koker met een brief erin erin gaf. Van Crowley. Ik heb de brief nog niet volledig gelezen maar van wat ik heb gelezen, klinkt het ernstig dus ben ik meteen hierheen gereden. Het gaat over Isha, en over Morgarath." Will probeerde het zo kort mogelijk samen te vatten, zonder teveel weg te geven. Ze waren hier niet in een privé ruimte maar in de grote hal. En hij wilde liever niet dat iedereen zomaar mee kon luisteren wat er in die brief stond. Hij moest dit eerst goed bespreken met Halt voordat iemand erachter mocht komen. Halt trok echter een wenkbrauw omhoog.
"Dat is... niet heel duidelijk. Moeten we ergens privé praten?" Halt wist dat sommige brieven van Crowley strikt geheim waren, en alleen bestemt voor de ogen en oren van grijze jagers. Will knikte.
"Dat zou wel mijn voorkeur hebben. Ik heb de brief hier in mijn binnenzak dus je kan hem ook meteen lezen. Dan weet je precies wat erin staat." Will draaide zich naar de dichtstbijzijnde bediende en vroeg haar of ze een plek wist waar hij en Halt privé konden praten. Ze leidde de twee jagers naar een van de lege vertrekken voor gasten, en toen ze weg was pakte Will de brief uit zijn binnen zak.
Althans, dat dacht hij. Toen hij zijn hand in zijn tuniek stak om de koker tevoorschijn te halen, voelde hij geen koker. Will's gezicht veranderde van serieus naar paniekerig. Hij voelde in zijn broekzakken, en daarna nog maar eens in zijn tuniek. Maar er was geen koker.
"Godv-" Will keek naar Halt.
"Ik ben de brief kwijt!"

>>>——————>

Isha had the rol perkament vast. Uitgerold. Zijn handen hielden de zijkanten krampachtig vast, alsof hij het perkament samen wilde persen. Het begon te kreukelen aan de randen terwijl Isha's handen begonnen te trillen. Loki keek hem een beetje bezorgd aan, het hoofd scheef. Isha staarde naar het stuk perkament en las het opnieuw, alsof daarmee de woorden zouden veranderen naar iets wat hij leuker vond. Maar de woorden bleven hetzelfde. In dezelfde volgorde. Loki duwde zijn neus tegen Isha's arm, maar deze duwde hem ruw weg.
"Wist jij dit!?" Riep hij naar het paard. Loki nam een stapje terug.
*wist wat? Ik kan niet lezen, ik heb geen idee wat daar staat.*
Isha schraapte zijn keel met een trillende ademhaling, en las de brief hardop voor.

Beste Will, Halt,

Ik heb twee belangrijke mededelingen voor jullie. Het is belangrijk dat jullie leerlingen Rowan en Isha dit niet lezen. Of in ieder geval niet totdat het moment daar is.
Het gaat over Isha. En mogelijk over Morgarath.

Ik heb een paar weken geleden een brief ontvangen vanuit Skandia waarin werd verzocht om te kijken of wij nog Skandische mensen hier hadden, in verband met de slag op de vlakte van Uthal, toen we nog vijanden waren. Er vermist namelijk al voor 10 jaar een kind.
Erak wilde weten of wij wilden nagaan of er misschien een Skandisch gezin in Araluen was. Toen ben ik gaan zoeken met George, en kwamen we erachter dat in een wilde poging om de Skandiers te forceren ons met rust te laten aan het begin van die... oorlog, dat een van mijn jagers die naar Skandia was gereisd, een kind gevangen heeft genomen en de ouders heeft vermoord. Ik zal jullie de naam van die jager besparen, hij heeft zijn eikenblad al moeten inleveren.
En hij heeft bekend dat hij de jongen heeft afgeleverd bij het Redmont weeshuis toen de oorlog over was, omdat hij niet wist wat hij ermee moest. De jongen was toen rond de 4 of 5 jaar oud. En het enige kind dat bij het weeshuis in de dossiers stond dat rond die tijd op mysterieuze in het weeshuis is opgenomen, dat geen achternaam heeft, is Isha.
Ik kan Erak niet vertellen dat een van onze jagers twee van zijn mensen heeft vermoord en het kind heeft meegenomen, maar ik kan ook niet zwijgen.
Ik weet niet hoe Isha het zal opvatten dus zwijg alsjeblieft over dit totdat er een goed moment is om het te vertellen.
Ik wil niet dat hij het verkeerd opvat. Ik zal er voor nu over zwijgen tegen Erak, maar zodra jullie een gepast moment hebben gevonden om het Isha te vertellen, zullen we naar een manier zoeken om het uit te leggen aan Erak. Isha kan namelijk niet zomaar terug naar Skandia. Hij heeft niemand daar.

Verder over Morgarath... Door dezelfde jager is er pas een groep mensen waargenomen die uit de bergen van nacht en ontij zijn gekomen. Ik durf hem alleen niet meer te vertrouwen, dus ik wil dat jullie een kijkje gaan nemen om te zien of het inderdaad iets is om ons zorgen over te maken. Als ik zijn woorden zou moeten geloven ging het over een tiental mensen. Neem jullie leerlingen mee.

Groet,
Commandant Crowley Meratyn van het Koninklijke korps Grijze Jagers
Te Kasteel Araluen

Isha wilde het na de eerste twee keer lezen niet geloven. Maar toen hij het voor de derde keer, hardop, voorlas, zag hij de handtekening van Crowley onderaan. Het moest dus waar zijn. Isha keek Loki weer aan, alsof het allemaal de schuld was van het paardje. Met een ruk draaide hij zich om en liep hij de stal uit. Een jager had hem weggenomen van zijn ouders en zijn leven! Een jager had hem als klein kind meegenomen als gevangene! Hij was 4 geweest!! En hij herinnerde zich er niks meer van. Zijn vroegste herinneringen waren altijd al van het weeshuis geweest! Een jager had hem dat hele stomme leven met Yanno die hem het leven zuur maakte in het weeshuis aangedaan! En nu was hij zelf in opleiding om zo'n jager te worden. Moest hij straks dan ook mensen gaan vermoorden en hun kinderen meenemen en wegstoppen in een weeshuis, om ze vervolgens niet eens te vertellen waar ze vandaan kwamen, en vervolgens aan hun leermeesters zeggen dat ze niet terug kunnen naar het land waar ze van weggehaald zijn!? Ineens voelde hij enorme haat naar zijn mentoren Halt en Will. En naar Loki. Hij hoorde immers ook bij die vieze jagers die blijkbaar ouders vermoordde en kinderen meenamen! En dan had die flut Commandant ook nog eens het lef om te schrijven dat hij niet wilde dat Isha het verkeerd zou opvatten, en dat Halt en Will een 'goed moment' moesten uitkiezen om het te vertellen! Hij smeet het stuk perkament op de grond en gaf er een flinke trap tegen, zodat deze een paar meter weg vloog alvorens weer op de grond neer te komend.
Toen liep Isha het huis in waar hij binnen een minuut zijn meest belangrijke spullen bij elkaar had geraapt. Hij liet zijn mantel hangen aan de kapstok naast de deur, en terwijl hij naar buiten liep, gooide hij zijn pijlenkoker van zich af, en smeet deze met zoveel kracht op de grond, dat een van de pijlen doormidden brak. Zijn boog lag nog binnen.
"ROT JAGERS!" Riep hij zo hard hij kon. Een paar vogels vlogen geschrokken weg. Hij zou naar Skandia gaan, en die jagers allemaal vergeten. Hij gaf het huisje achter zich geen blik meer waardig en rende het bos in.

>>>——————>