De Grijze Jager : De Wraak van Morgarath

Hoofdstuk 17

>>>——————>

Twee dagen gingen voorbij zonder dat Isha terug kwam. Halt en Will hadden Arald op de hoogte gesteld van wat er gebeurd was en de baron had een kleine groep soldaten eropuit gestuurd om het hele leen uit te kammen. Ondertussen was Crowley afgereisd naar kasteel Redmont en had met Will en Halt besproken wat ze het best nu konden doen. Er moest nog steeds iemand richting de bergen van nacht en ontij om te checken of er inderdaad mensen uit waren gekomen. En Isha moest gevonden worden voordat hij in Skandia zou zijn. Crowley had verteld dat hij niet dacht dat Erak het hem kwalijk zou nemen als hij gewoon vertelde wat er blijkbaar was gebeurt dat die Skandische familie vermist was, maar waarschijnlijk wel woedend zou zijn op Meralon, de jager die Isha's ouders dus had vermoord al die jaren terug. Volgens Crowley zou het niet verbazend zijn als Erak hem wilde hebben voor een Skandische terechtstelling. En dat was de reden dat Crowley Erak nog geen brief terug had gestuurd. Hij ging Meralon niet overhandigen aan Erak, en hij zou ook Isha niet zomaar terug laten gaan. De jongen wist niks over Skandia, en hij had ook niemand daar!

Als Isha in Skandia zou geraken voordat hij werd tegen gehouden, en Erak zou vertellen wie hij was, kon het heel goed dat Erak wel boos werd op Crowley, en Araluen. De enige vraag was wat de prioriteit had voor de Jagers. Isha vinden, of uitzoeken of de claims die Meralon had gemaakt over de Bergen van Nacht en ontij waar waren. Crowley, en de meeste jagers, wisten namelijk dat een aantal van Morgarath's volgelingen zich na de slag op de vlakte van Uthal hadden terug getrokken in de bergen. Voor een paar jaar was de Driestappas streng in de gaten gehouden maar nadat er niks gebeurde en er zelfs geen teken van leven meer was in de bergen, was de bewaking afgenomen en uiteindelijk weggegaan. Als Meralon dus gelijk bleek te hebben dan was dat wel een punt van grote zorgen.

Na een lange discussie met Arald, Crowley, Halt en Will, waren ze eruit gekomen dat Crowley Pauline zou voorleggen een aantal mensen van de diplomatieke dienst erop uit te sturen om de bergen van nacht en ontij te checken. Halt, Will en Rowan zouden blijven zoeken naar Isha in de directe omgeving, en Arald zou de wacht bij de havens bij Redmont informeren over een kleine blond harige jongen die ze niet weg mochten laten varen. Met welke boot dan ook. Ondertussen zou Crowley terug gaan naar kasteel Araluen en daar ook de havens informeren.

Totdat er nieuwe informatie naar boven zou komen, was dit het plan.

>>>——————>

Isha zat op een van de stenen in het kamp. Het bed van stro en de warme mantel had best lekker gelegen, en hij voelde zich al een stuk beter. Toen hij wakker was geworden en op stond om even te gaan plassen, had hij eindelijk de plek herkent waar hij was. Deze mensen hadden hun kamp midden in de ruïnes van kasteel Gorlan opgezet! Op de een of andere manier, maakte dat fijt hem oncomfortabel. Het was een plek waar mensen niet graag kwamen. Sommigen dachten dat het vervloekt was, en het werd dan ook vaak met grote bogen vermeden. Hij had daar nooit echt in geloofd, geesten bestonden namelijk niet (toch?), maar toch maakte het idee dat een familie hier blijkbaar naartoe was gelopen om kamp te maken hem ongemakkelijk. Iets klopte er niet aan, op de een of andere manier. Ook al wist hij bij Gorlog Grote Zweetvoeten niet wat er dan niet klopte. Misschien was hij ook wel gewoon een beetje paranoia en was er niks. Maar toch knaagde er iets aan hem.

In de ochtend hield hij zich bezig met het maken van een eigen klein tentje. Het was eigenlijk gewoon een oude doek die hij had gekregen en wat takken op het staande te houden, en een paar stenen voor stevigheid, maar het zou hem droog houden als het zou gaan regenen. Hij was er ook achter gekomen dat de familie hier zeker nog een dikke week zou blijven omdat er een aantal van hun groep achter waren geraakt en pas over een week zich weer zouden aansluiten. Als ze iedereen samen hadden dan zouden ze Isha helpen om op een schip te geraken. In eerste instantie wilden ze er niks voor terug, wat Isha verbaasde maar niet erg vond. Hij had toch niet veel van waarde om ze te geven. Wel besloot hij ze iets te sturen als hij eenmaal in Skandia was en wat geld had.

Tegen de middag aan werd hij gevraagd door Robin, Falkus en Johan of hij mee wilden in de omgeving de vallen die ze hadden gezet voor klein wild te checken. Dat deed hij graag en dus gingen de vier op pad. Tegen het eind van de middag kwamen ze terug met een redelijk succesvolle buit. Isha had er twee extra konijnen bij gevangen met zijn werpmes, waar de andere drie erg onder de indruk van waren geweest. Ze zouden zeker genoeg hebben voor die avond voor alle 21 familie leden, met Isha erbij.

De volgende dag had Josef hem opgezocht. Hij wilde meer weten over Isha's verleden met die jager. Isha beantwoordde zijn vragen met enige twijfel. Hij moest zijn verhaal kloppend houden maar naarmate er meer vragen kwamen, raakte hij soms in de knoop met zijn eigen verhaal. Josef leek echter niks door te hebben, en na een half uur nam de man hem mee naar een meer afgelegen stuk van het kamp. Twee mannen die hij nog niet had gesproken kwamen met hem mee. Dit stelde Isha niet echt op z'n gemak.

"Ik moet je iets belangrijks vragen, jochie. Ga naast me zitten." Begon hij. Hij had Isha al vanaf het begin 'jochie' genoemd, een bijnaam die hem niet echt aanstond. Het voelde kleinerend, maar hij negeerde het.

"Jou haat voor jagers zit diep geworteld, dat zie ik. En terecht. Je hebt je wraak genomen, maar is dat genoeg? Er zitten vijftig jagers in zo'n korps van hun. Met leerlingen nog meer. Er zijn geheid meerderen die zo bloeddorstig zijn als de jager die jou ouders heeft omgebracht. Ik heb gezegd dat wij het ook niet zo op jagers hebben. Dat is waar maar ook onze geschiedenis met hun gaat dieper dan hun gewoon niet mogen. Die jagers hebben zich ooit tegen onze familie gekeerd. Vrienden, broers en zussen zijn gedood door hun pijlen. Onze leider is dood, mede door hun. Wij willen ook wraak voor onze familie, net zoals dat jij wraak hebt genomen voor die van jou. Jij zou een goede hulp zijn in dat doel bereiken. Help ons te zorgen dat er geen enkele Grijze Jager meer over is om een familie uit elkaar te trekken of pijn te doen zoals ze dat deden bij jou. Als je ons helpt ons doel te bereiken dan zullen we jou helpen om naar Skandia te komen." Josef keek naar Isha, verwachtingsvol. Isha keek terug. Hij moest zijn best doen niet geshockeerd te kijken.

"Uh.. Tja- Nou ja, dus..." Stamelde hij, duidelijk van zijn stuk gebracht door al deze informatie. Gister avond had hij eigenlijk alweer besloten om eerdaags terug te gaan en het uit te praten. Halt en Will hadden er toch vrij weinig mee te maken.. Hij was nog steeds boos, maar niet meer zozeer op hun. Hij wist alleen niet of hij nog wel verder wilde met de jagers training, maar dat kon hij gewoon ter sprake brengen. En nu werd hem ineens voorgelegd om de jagers... Uit te roeien? Ineens begreep hij waarom de twee andere mannen mee waren gekomen. Om hem de mond te snoeren als hij nee zou zeggen. Hij besloot om te doen alsof hij niet perse onder de indruk was, en hoestte een paar maal. Hij was nog steeds verkouden.

"Dat uh... Dat klinkt niet echt als een familie ding om te doen. En een leider? Welke leider?" Isha was verbaast dat hij zichzelf zo snel had hervat. Josef fronste, voordat hij glimlachte.

"Nee, dat klopt. Ik wil je graag alles vertellen, maar alleen als je akkoord gaat met mijn voorstel." Isha dacht even na. Dit klonk gevaarlijk. En serieuzer dan dat hij aanvankelijk had gedacht. Dit was geen gewone familie. Hij wilde eigenlijk niet akkoord gaan en vanavond nog terugkeren naar Redmont, maar iets in de ogen van Josef maakte duidelijk dat als hij nee zou zeggen, hij nog verder van huis zou raken. Dat, en hij was nou eenmaal enorm nieuwsgierig. Dus hij knikte.

"Ja. Ik doe mee."

>>>——————>

Isha lag in zijn zelf gemaakte tentje. Hij kon niet slapen. De gedachtes van wie deze mensen waren hielden hem wakker. Morgarath's volgelingen? Het voelde allemaal te gek voor woorden. Hij had in zijn boosheid gewenst dat Grijze Jagers nooit hadden bestaan, maar na twee dagen tijd te hebben gehad om na te denken was hij al snel tot de conclusie gekomen dat hij terug zou gaan en het uit zou praten. En nu zat hij ineens in een complot tegen het hele korps. Hij, een Grijze Jager leerling, lag midden in een kamp met 20 volgers van Morgarath die allemaal dachten dat hij bij hun hoorde. En blijkbaar waren er nog 180 meer onderweg. Hij Moest op de een of andere manier terug. Hij Moest Halt en Will en Rowan waarschuwen. Ze waren in groot gevaar! Maar hij wist ook dat hij niet zomaar weg kon lopen. Hij had Josef verteld dat hij zou helpen! Hoe dom kon hij zijn!? Toch moest hij op de een of andere manier wegkomen.

Zijn gedachtes bleven overtoeren draaien de hele nacht lang. Toen het licht was had hij nog steeds geen oog dicht gedaan. Maar, hij had wel een plan.

>>>——————>