Langs de lijn -2-

H O O F D S T U K 4

-pov Matthijs-

Een dag later was het zover, Amy ging weer terug naar Amsterdam.

Ik heb echt verschrikkelijk geslapen. Naja, ik heb bijna niet geslapen, want ik kon maar niet in slaap vallen.
We hadden gisteravond nog tot laat buiten gezeten, waardoor Amy moe was en wel in slaap viel, maar mijn lukte het echt absoluut niet.

Ik was gisteren nog even naar het kleine supermarktje om de hoek geweest en had daar melk, ei, kaneel en suiker gekocht. Ook wel, de ingrediënten voor wentelteefjes.

Ik was dus vanmorgen eerder dan Amy uit bed gegaan om ze voor haar te bakken.
Toen ik bijna klaar was, kwam ze de keuken inlopen. Ze had een sportlegging aan en één van mijn Daily Paper truien.
Ze keek me verbaasd aan toen ze zag dat ik bezig was met wentelteefjes bakken.
"Wat ben je ook een schatje." zei ze lief en ze kwam naar me toegelopen. Ik gaf haar een kus.
"Goeiemorgen lieverd, lekker geslapen?"
"Kon beter." geeft ze toe.
Ze gaat aan het keukeneiland op een barkruk zitten.
Ik zet twee borden neer en pak dan de pan van het vuur. Ik leg met een spatel de wentelteefjes op de borden en ik schuif er eentje naar Amy.
"Als je nog meer wilt, moet je het zeggen, want ik heb nog wat spul over." zeg ik en ik wijs naar het diepe bord waar ik het mengsel voor de wentelteefjes in heb gemaakt.
"Oh hoeft niet hoor, ik heb niet zo'n trek."
Ik pak het andere bord en ga naast haar zitten.

Een uur later zitten we in de auto naar het vliegveld. Het is best wel stil. Hier en daar maken ik en Amy wat kleine opmerkingen maar meer komt er ook niet echt uit. Niet dat ik heel veel anders had verwacht, want over het algemeen is Amy erg stil als ze zenuwachtig is of verdrietig.

Ik loop met haar mee om haar koffers in te checken.
Voordat ze naar de douane gaat, neem ik afscheid van haar.
Ik pak haar stevig vast en ik hoor haar zachtjes snikken. Ik wrijf over haar rug terwijl ik kusjes op haar hoofd druk.
"Wil je me meteen bellen als je in Amsterdam bent aangekomen?" vraag ik haar en ze knikt. "Ik heb Carel gevraagd of die je op wilt halen zodat je vanavond niet de heel de avond in je eentje op de bank zit."
"Je bent echt een schat." zegt ze dankbaar en ze kijkt me aan. Ik veeg de tranen onder haar ogen weg. "Ik moet nu echt gaan." zegt ze verdrietig.
"Het komt allemaal goed schatje.". Ik geef haar een kus en trek haar nog één keer in een knuffel.
Als ik haar loslaat geef ik haar nog een kus en daarna loopt ze richting de douane. Ze kijkt nog een paar keer achterom, maar als snel kan ik haar niet meer zien.

Authors Note

Heyy

Oke sorry, eigenlijk zou dit hoofdstuk veel langer moeten zijn, maar ik wilde gewoon weer effe wat uploaden aangezien ik echt onder een steen aan het kruipen ben onderhand. Ik probeer of van dit boek een hoofdstukje te schrijven of van mn nieuwe boek eentje, want dit gaat echt een beetje fout hahahah

nou groetjesss