Langs de lijn -2-

H O O F D S T U K 18

-pov Amy-

Na mijn middagpauze had ik nog twee afspraken staan en net nadat de laatste was afgelopen en ik wat administratieve dingetjes aan het doen was, wordt er op mijn deur geklopt en wordt hij open gedaan.
"Hoe is het met Amy?" vraagt een blije Carel die binnen komt lopen.
"Goeddd, en met Carel?" vraag ik aan hem terwijl hij naar me toe komt lopen en me een snelle knuffel geeft.
"Prima prima." antwoord hij en hij gaat op de stoel tegenover me zitten.
"Ik hoorde van Maarten dat je lekker een weekje vakantie had, luxe hoor." zegt hij lachend.
"Ja, ik en Matthijs moesten elkaar weer effe een keertje zien." zeg ik lachend tegen hem.
"Aha, vandaar. Maar ik moest even langs jou komen van Maarten om wat te bespreken." vertelt hij me, en ik verbaas me een beetje dat hij niks vraagt over Matthijs want iedereen die ik vandaag gesproken heb heeft dat al gedaan, maar het zal wel.
"Ja klopt.". Ik leg hem uit wat ik net heb besproken met Maarten en waarom ik hem graag wilde spreken.
"De keuze is natuurlijk helemaal aan jou, en ik en Maarten hebben allebei onze mening hier natuurlijk in maar daar moet je jouw keuze niet op baseren natuurlijk." sluit ik mijn praatje af en ik zie dat Carel even moet nadenken.
"Ik wilde nooit geopereerd worden omdat de revalidatie gewoon zo lang is en dat vind ik een soort zonde ofzo om die tijd 'weg te gooien' als het niet perse nodig is." begint hij en ik knik omdat ik heel goed snap wat hij bedoeld. "Maar ja, ik merk nu ook dat het al zo lang speelt en dat ik steeds verder achter aan het lopen ben op mijn teamgenoten dat mijn motivatie er ook onder lijdt soms." geeft hij eerlijk toe . "En ik heb er zelf ook wel eens over nagedacht, maar ik weet gewoon niet wat ik wil en wat er beter is." legt hij uit.
"Dat snap ik echt heel goed, maar het lijkt me handig als je er de komende tijd even goed over nadenkt, en als je wilt kan je het altijd met ons bespreken." zeg ik tegen hem en hij stemt er mee in.

"Heb je het nog heel druk vandaag?" vraagt Carel een tijdje later. Ik was verder gegaan op mijn laptop maar hij had nog niet zoveel zin om naar huis te gaan dus hij was bij mij blijven chillen.
"Uhh nee ben nu wel bijna klaar vandaag." antwoord ik hem zonder op te kijken van mijn scherm. Ik kijk op de klok en zie dat het al half vijf is, dat betekend dat Carel hier al bijna een uur zit.
"Chill, heb je nog plannen voor deze week?" vraagt hij aan me en ik schrik een beetje van de vraag. Niet dat het een rare vraag is, maar ik weet niet aan zijn toon is een dubbele laag te merken.
"Nee niet echt eigenlijk, jij?". Ik antwoord wat droog want ik heb niet echt de behoefte om mijn hele levensverhaal aan hem te vertellen op dit moment.
"Nee ik ook niet echt, alleen de jongens hebben wedstrijd dit weekend." antwoord hij. In m'n hoofd dacht ik stiekem 'wie vroeg?' maar is beetje lullig om te zeggen.
"Ohh ja klopt, zit je op de bank of speel je niet mee?" vraag ik aan hem.
"Allebei niet helaas, ik ga gewoon kijken denk ik. Je kan wel mee als je daar zin in hebt?" vraagt hij aan me en ik twijfel eventjes.
"Oh, ja is goed hoor." zeg ik uiteindelijk want ik heb dit weekend waarschijnlijk toch niks beters te doen.
"Top, doen we dat. Is het goed als ik ga trouwens of wil je dat ik wacht?" vraagt hij aan me. Ik vraag me sowieso nog steeds af hoezo hij hier nog steeds zat maar goed.
"Oh neejoh, ga lekker naar huis." zeg ik een beetje droog maar hij krijgt de memo niet helemaal dat ik niet snap waarom hij hier nog is.
"Is goed, doei doei." hij pakt zijn jas en loopt richting de deur.
"Doei Ca!" zeg ik nog snel voordat hij de deur achter zich dicht doet.
Ik zucht even kort en ga daarna weer verder waar ik mee bezig was.

-pov Matthijs-

Vandaag is misschien nog wel kutter dan gister. Ik heb echt geen energie en nadat ik uit mijn bed was gekomen was ik er al klaar mee. Mijn enkel is nog kleurrijker dan gister, iets minder dik, maar doet wel echt fucking veel pijn.
Ik voel me wel een beetje schuldig, want ik heb nog bijna niks van me laten horen aan Amy, maar ik heb gewoon geen zin om maar voor iets energie te maken en zelfs praten met mensen over app kost me vandaag even teveel energie.
Het is twee uur 's middags en Paulo komt me zometeen ophalen om naar de club te gaan, want ik moet natuurlijk ook bij de bespreking zijn van de wedstrijd. Met vieze tegenzin kleed ik me aan en poets ik mijn tanden. Ik fix snel mijn haar als ik een appje krijg van Paulo dat hij er is.
Ik pak mijn telefoon en ga daarna de deur uit.