Langs de lijn -2-

H O O F D S T U K 3

-pov Matthijs-

Ik word wakker naast Amy die nog rustig ligt slapen.
We zijn twee dagen geleden aangekomen in Turijn en we liggen nu samen in bed in een nogal lege slaapkamer.
Er staat alleen een lege kledingkast in en een paar verhuisdozen.

Ik pak even mijn telefoon erbij om te kijken hoelaat het is en of er nog belangrijke appjes zijn binnengekomen.
Als ik uiteindelijk op Instagram beland ben, voel ik dat Amy zich omrolt naar mij.
Ik sla mijn arm open en ze gaat met haar hoofd op mijn borst liggen en ik sla mijn arm om haar heen.
"Goeiemorgen liefje." zeg ik tegen haar en ik geef een kusje op haar hoofd.
"Goeiemorgen." zegt ze met een beetje schorre stem terug.
Ik leg mijn telefoon weg en ik sla ook mijn andere arm om haar heen. Dit is echt het beste gevoel ooit.
"Hoelaat is het?" vraagt ze als we een tijdje zo liggen.
Ik kijk op mijn telefoon en vertel haar de tijd. 11 uur.
"Oh, dan moeten we er maar eens uit." zegt ze met een beetje tegenzin.
"Ik wil nog niet." zeur ik. Ik zou echt nog de hele dag zo met haar kunnen blijven liggen.
"Ik ook niet." Geeft ze toe en ze gaat nog iets dichter tegen me aanliggen. "Een kwartiertje kan geen kwaad.". Ik lach zachtjes en ik zie dat ze haar ogen sluit.
Ze valt binnen no time in slaap, dus het blijft zeker geen kwartiertje.

Gisteren zijn we vooral 'thuis' gebleven. Ik kan dit nog echt nog geen thuis noemen, en ik vraag me ook echt af of ik dat ooit zou kunnen, al helemaal als Amy er niet is.
Vandaag zouden we iets eerder opstaan zodat we lang genoeg de tijd zouden hebben om het centrum te ontdekken. In principe hebben we daar een hele week voor, maar we hadden er allebei niet zo'n zin om elke dag door de stad te moeten lopen.

Ik word wakker van een auto met een behoorlijke uitlaat die op de hoek van de straat iets te hard optrekt.
Ik pak verward mijn telefoon om te kijken hoelaat het is. 12 uur.
Zoals ik al zei, dat kwartiertje is geen kwartiertje gebleven.
Zachtjes maak ik Amy wakker.
"Hm?" bromt ze een beetje geïrriteerd.
"Het is al twaalf uur schatje." zeg ik zachtjes en ze kijkt me verbaasd aan.
"Echt?"
"Ja, kijk maar." lach ik zachtjes en ik laat mijn telefoon aan haar zien.
Ze zucht zachtjes en staart even kort naar het plafond.
"Weetje, we kunnen ook vandaag heel de dag in bed blijven liggen en morgen de stad ingaan." stelt ze voor terwijl ze naar het plafond blijft kijken. Het lijkt net alsof ze haar gedachten even op een rijtje moeten zetten op een wit blaadje en dat het witte blaadje dan het plafond is.
"Ik zeg geen nee." stem ik er mee in en geeuw even. "Maar ik ga nu wel ontbijten, want ik barst van de honger."

Ik zit aan de eettafel een bakje met kwart en fruit te eten als Amy de keuken in komt lopen.
Ze heeft een Ajax shirt aan van mij dat ze vaak gebruikt als pyjama omdat ie zo groot voor haar is.
Ik moet er echt nog even aan gaan wennen dat ik haar binnenkort misschien wel in een Juventus rond ga zien lopen. Maar dat Ajax shirt hoort bij haar. Rood staat haar sowieso geweldig.

***

De volgende ochtend zitten we al vroeg aan het ontbijt, in hoeverre je half elf vroeg kan noemen, want er konden er weer eens twee niet uit bed komen.

Na het ontbijt gaat Amy nog even douchen terwijl ik me aankleed.
Ik zit al even op haar te wachten als ze de woonkamer in komt lopen.
Ze heeft een witte korte broek aan met daarop een witte croptop en een blauw oversized overhemd. Het staat haar echt super goed.
"Klaar?" vraagt ze.
"Al een halfuurtje." plaag ik haar nadat ik op mijn horloge heb gekeken.

Niet veel later lopen we hand in hand door het centrum van Turijn.
We hebben opzich een mooi uitzicht vanuit het appartement, maar zo is het nog mooier.

Nadat we wat historische dingen hadden gezien, gingen we lunchen bij een leuk tentje in de buurt van de Piazza San Carlo, een groot plein een beetje in het midden van de stad.

Nadat we hadden geluncht waren we ook nog langs wat winkels geweest. Amy wilde een aantal kledingwinkels in en ik werd meegesleept.
Ze kocht een leuk jurkje en ze heeft voor mij ook nog een leuke trui uitgezocht die ze waarschijnlijk zelf gaat dragen.

Uiteindelijk kwamen we moe, maar voldaan terug in het appartement.
Amy plofte op de bank neer terwijl ik wat te drinken voor ons tweeën pakte.
Het was al later op de avond en we hadden echt geen zin meer om nog naar een restaurant ofzoiets te gaan, dus we bestelden wat te eten met UberEats.

We keken nog een film en daarna gingen we naar bed, want Amy was zelfs al onder de film in slaap gevallen en ik kon ook met moeite mijn ogen nog openhouden.

***

De dagen daarna deden we wat minder.
We hebben een groot rondje gereden door de omgeving rond Turijn en we zijn ergens wezen picknicken.
Het was echt een prachtige plek met een prachtig uitzicht. Het voelde echt bijna perfect gewoon.

We zijn nog een keertje de stad ingeweest om een aantal dingen te bekijken die we eerst niet hebben kunnen bekijken.

En nu zitten ik en Amy samen onder een kleedje naar een prachtige zonsondergang te kijken vanaf het balkon.
Er stond op het balkon een klein bankje gemaakt van pallets en kussens. We pasten er nog maar net op met z'n tweeën, maar het is het absoluut waard.
Dit is echt de allermooiste zonsondergang die ik ooit heb gezien...
Het heeft echt alle kleuren, van oranje tot roze en ook nog een beetje blauw.
Amy zit dicht tegen me aan gekropen met een beker thee in haar hand.
Zoals ik al had voorspeld, heeft ze de trui aan die voor me uitgezocht heeft aan het begin van de week.

Ik probeer steeds meer het moment dat Amy weer terug moet naar Nederland te vergeten, maar zelfs op zo'n geweldig moment als dit, kan ik het gewoon niet vergeten.
Ik krijg bijna tranen in mijn ogen als ik er aan denken...
We hebben al die tijd samen gewoond en zijn bijna elke dag samen geweest.
Eerlijk gezegd kan ik me bijna geen leven meer voorstellen waar Amy er niet bij is, maar helaas komt het toch steeds dichterbij...
Snel veeg ik de ene traan weg die in mijn ooghoek zit.
Maar dat ging niet onopgemerkt.

"Wat is er?" vraagt ze.
"Oh niks, m'n oog jeukte." lieg ik.
"Oh oké.". Er zit iets droevigs in haar stem. Ik herken het ergens van. Van de momenten dat ze op het punt om in huilen uit te barsten.
"Is er iets?" vraag ik bezorgd en ik kijk haar aan. Ik zie een glinstering van een druppel langs haar neus gaan.
Ik pak haar extra stevig vast en ik druk haar hoofd kalmerend tegen mijn borst aan.
Zonder ook maar een woord te zeggen, voel ik aan wat er mis is. Ze dacht aan hetzelfde als ik...
"Het komt goed meisje." troost ik haar en ik voel haar lichaam zachtjes op en neer gaan van het snikken.
"Ik kan gewoon niet zonder je." zegt ze verdrietig en de tranen stromen alleen nog maar harder over haar wangen.
"Ik ook niet zonder jou, schatje.". Ik wrijf over haar bovenarm en geef een kusje op haar hoofd.
Ik wil haar echt nooit meer los laten...

Authors Note

heyy

dusjaaa, nieuwe schooljaar is alweer 2 weekjes bezig. 4 vwo it is guys.
wens me succes want ik ben benieuwd of ik 't ga overleven met een 4 havo advies...

anywaysss nieuw hoofdstukkiee

Ik wil eigenlijk echt graag met een boek beginnen waar ik al eeen aantal weken een super leuk idee voor heb, maar ik ben bang dat ik dit boek verwaarloos dan, dus let me know of ik 't gewoon moet uploaden of niett

het gaat over voetbal en een meid en een jongen die een opdracht voor school moeten doen en doen alsof een relatie hebben en bla bla bla, lekker cliché wel hahahH

groetjesss
(woorden: 1402)