Langs de lijn -2-

H O O F D S T U K 17

-pov Amy-

Ik ben echt gesloopt als ik eenmaal thuis ben gekomen. Het is niet alsof mijn reis zo lang was en dat ik daar zo moe van ben, maar gewoon al de emoties van vandaag en de stress hebben me helemaal uitgeput.
Het is nog best stil vanuit Matthijs zijn kant, en ondanks dat ik echt elke seconde wil weten hoe het gaat, lukt het me toch om me een beetje in te houden en hem niet helemaal vol te spammen met allerlei vragen.
Ik heb mijn koffer in mijn kamer gezet en de vieze was gelijk in de wasmachine gedaan, wat voor mij een hele prestatie is. Daarna kom ik er in de keuken achter dat er natuurlijk echt niks in de koelkast staat. In de voorraad kast lag gelukkig nog een zak chips, dus dat wordt mijn avondeten voor vandaag, ook niet heel verkeerd.
Ik pak een glas drinken en ik neem mijn zak chips mee naar de bank waar ik neerplof.

Matthijs 💕

U:
ben je veilig thuis gekomen?

Ik kan aan zijn live locatie zien dat hij al thuis is, maar toch vraag ik het nog even.

Matthijs:
Jupp, Paulo heeft me thuis gebracht.
Zullen we trouwens zometeen nog even
bellen voordat we gaan slapen?

U:
Mooizo. Ja isgoed, maar niet te laat
hoor, moet morgen weer naar de club.

We bellen bijna elke avond eventjes om de dag met elkaar te bespreken als Matthijs in Turijn is, maar ik durfde het eigenlijk vandaag niet te vragen omdat ik niet te irritant wilde zijn. Ik ben heel blij dat hij het gelukkig nog vraagt.

-pov Matthijs-

Sinds dat ik thuis ben gekomen, ben ik echt verschrikkelijk chagrijnig. Gelukkig viel het voor Dario net mee en was ik nog iets van aardig, maar nu lijkt het echt alsof alles me expres tegen zit.
Ik zit aan het keukeneiland een bak kwark met fruit en wat nootjes weg te werken en ik besluit Amy te bellen.
"Hey schatje." zeg ik lief als ze opneemt. Ik zie dat ze onderuit gezakt op de bank zit en ze is aan het geluid te horen chips aan het eten, top avondeten.
"Hey liefje." zeg ze terug en ze neemt een slok water. "Hoe is het?" vraagt ze.
"Kan beter." zeg ik zuchtend. Ik sta op van de barkruk en ik hinkel naar de bank. Maar omdat ik mijn handen allebei vol heb en dit niet mijn goede hinkelbeen is, valt het bakje kwark op de grond.
"Verdomme." zeg ik boos als ik de scherven en en de kwark over de hele vloer zie liggen.
"Gaat alles goed?" vraagt Amy bezorgt en ik wordt nog geïrriteerder.
"Ja, super goed, echt super fijn dat heel mijn fucking vloer onder de kwark en scherven zit." zeg ik sarcastisch en ik heb gelijk spijt. Amy heeft niks fout gedaan en ik heb ook geen reden om zo chagrijnig tegen haar te doen maar ik ben zo moe en zo klaar met vandaag.
Zuchtend leg ik mijn telefoon op een kastje naast me en hinkel naar de keuken om een doekje en een stoffer en blik te pakken.
Ik buk op de grond neer en veeg met het doekje het grootste gedeelte van de kwark op, maar door de kwark zie ik niet alle scherven even goed dus ik snijd me ook nog in mijn hand. Het is niet diep en het doet ook niet verschrikkelijk veel pijn, maar dit is echt de druppel.
"Krijg toch lekker de tyfus joh." zeg ik boos en ik gooi het vieze doekje uit frustratie tegen de muur aan, waardoor de kwark nu ook op mijn muur zit en de scherven die in het doekje zaten, ook ergens zijn beland. Ik raak nog meer gefrustreerd door mijn eigen actie en er beginnen tranen in mijn ogen op te komen.
Ik ben niet iemand die snel huilt, maar alle emoties van vandaag en frustratie komen er op dit moment even uit. Ik zit op de grond te snikken en ik werk gewoon heel even niet wat ik moet doen, en hoe meer ik over deze dag nadenk, hoe harder ik ervan ga huilen.
"Thijsje?" hoor ik Amy voorzichtig vragen vanuit mijn telefoon en ik schuif op mijn reet naar het kastje toe om hem te pakken.
"Ja?" vraag ik.
"Probeer even rustig in en uit te ademen." zegt ze zachtjes en ik probeer goed te letten op mijn ademhaling, met een paar schokken hier en daar.
"Goedzo lieverd. Pak dat vieze doekje en probeer daarmee de grootse scherven voorzichtig op te pakken." begint ze zachtjes en ik volg langzaam wat ze zegt. Ze commandeert niet, ze is niet boos, ze blijft heel rustig vertellen wat ik moet doen en ik volg haar braaf.
Na 10 minuten zijn alle scherven opgeruimd en zijn de vloer en muur zo goed als schoon.
"Als je wilt kun je de laatste scherven nog opzuigen, maar het lijkt me verstandiger als je dat morgen doet." zegt ze en ik stem ermee in. "En gebruik je krukken alsjeblieft." ik moet zachtjes lachen om wat ze zegt, want ik weet dondersgoed dat ze gelijk heeft, maar toch ben ik eigenwijs.
"Dankje. Zonder jou had het er allemaal nog gelegen." bedankt ik haar. Ik denk dat ik zonder Amy zo gefrustreerd was geraakt tijdens het opruimen en het uiteindelijk helemaal had opgeven en morgen ochtend nog bozer was geworden als de kwark vlekken niet meer uit mijn vloer waren gegaan.
"Misschien is het handig als we naar bed, we zijn allebei best moe dus het is handiger om morgen verder te praten." oppert Amy voorzichtig en eigenlijk ben ik het wel met d'r eens.
"Is goed liefje, slaaplekker love you." zeg ik en ik maak kusjes voor de camera.
"Slaaplekker love you." zegt Amy lief terug en ze doet hetzelfde.
Als ik ophang hinkel ik naar de badkamer om me klaar te maken voor bed. Nadat ik mijn tanden heb gepoetst, plof ik eindelijk op mijn bed neer. Je bed ligt echt tien keer zo lekker als je echt heel moe bent.
Ik scroll nog wat op tiktok en uiteindelijk leg ik rond twaalf uur mijn telefoon aan de oplader op mijn nachtkastje.
Als ik me omdraai en mijn ogen dichtdoe, ben ik al heel snel in dromenland.