Langs de lijn -2-

H O O F D S T U K 11

-pov Amy-

De volgende ochtend werd ik om een uur of 9 al wakker. Ik keek naast me en zag dat Matthijs nog als een blok lag te slapen.
Nadat ik even kort mijn telefoon had gecheckt stond ik op, ik kleedde me iets warmer aan en liep daarna naar de keuken om te ontbijten.
Het was me gister blijkbaar niet opgevallen, maar de koelkast was behoorlijk leeg en ook de andere keukenkastjes waren wel eens voller geweest.
Een ontbijtje voor ons beiden moest nog wel lukken maar voor de lunch en het avondeten werd het al spannend.
Ik maakte mijn ontbijt klaar en tijdens dat ik aan het eten was maakte ik een lijstje voor de boodschappen waarvan ik besloten had dat we die vanmiddag gingen doen.
Ik keek kort nog wat op mijn telefoon en nadat ik de vaatwasser had uitgeruimd en mijn zooi er ik had gezet, ging ik even douchen.

Toen ik klaar was met douchen en me in de badkamer aan het klaarmaken was, kwam Matthijs de badkamer binnenlopen met een slaperig gezicht en haren die nogal door de war zaten, het was echt een grappig gezicht.
"Wat?" vroeg hij verbaasd toen ik hem kort uitlachte.
"Je ziet er beeldig uit hoor schat." zei ik lachend en ik gaf hem een kus.
"Lekker geslapen?" vroeg hij en ik knikte ja terwijl ik weer verder ging met mijn make-up.
"Jij?" vroeg ik terug.
"Ja hoor." antwoordde hij en hij ging op de wc zitten om te gaan plassen. Ik vind het altijd zo fijn als hij dit doet als ik erbij ben, not.
Hij waste zijn handen en droogde ze daarna af.
"Heb je al gegeten?" vroeg hij.
"Ja, ben al bijna anderhalf uur wakker." lachte ik en hij keek me verbaasd aan. "Er is trouwens echt niks me te eten, dus we gaan vanmiddag effe boodschappen doen."
"Ja mama." zei hij plagend toen hij de badkamer weer uit liep. Nouja lopen, het zag er wel iets beter uit dan gister maar nog niet geweldig.

Ik maakte mijn make-up af, kleedde me aan en liep daarna naar de keuken waar Matthijs zat te ontbijten.
Ik liep naar het koffiezetapparaat en klikte op het knopje.
"Ik denk dat ik zometeen maar effe in m'n eentje boodschappen ga doen." zei ik terwijl de koffie in het kopje liep. Matthijs keek verbaast op van zijn telefoon. "Hoezo?" vroeg hij.
"Je loopt er nog niet echt bepaald soepel bij." antwoordde ik terwijl ik het kopje onder het apparaat vandaan pakte.
"Nee komt wel goed, ben gewoon nu nog een beetje stijf." probeert hij me gerust te stellen. "Ik doe vandaag gewoon die brace weer om en dan komt het wel goed."
"Als jij het zegt." ik had geen zin meer om er tegenin te gaan want het had toch geen zin.
"Ik had net trouwens toen jij aan het douchen enzo was even gebeld met de fysio en die wilde eigenlijk dat ik even langskwam vanmiddag dus dan kunnen we dat gelijk doen na de boodschappen." stelde Matthijs voor.
"Prima." stemde ik ermee in. "Ik heb trouwens al een lijstje gehad dus als je nog wensen hebt moet je die er effe bij schrijven."
"Komt helemaal goed." zegt hij lachend en hij pakt het lijstje erbij en begint druk te schrijven.

-pov Matthijs-

De taken waren tijdens het boodschappen doen zoals altijd heel duidelijk verdeeld: ik rij het karretje en probeer onopgemerkt dingen erin te leggen en Amy loopt voorop met het lijstje en legt alles in het mandje.
Ze kon echt niks vinden in de supermarkt hier in Italië, maar ik had geen zin om me ermee te bemoeien dus ze mocht het lekker zelf uitvogelen.
Ik liep niet super soepel, maar het ging wel, in ieder geval al een heel stuk beter dan gisteren.
"Gaat het nog?" vraagt Amy als we halverwege onze zoektocht in de supermarkt zijn. Het is al de derde keer dat ze het vraagt in het afgelopen kwartier en ik begin er nu een beetje geïrriteerd van te raken.
"Ja het gaat." antwoord ik kortaf en ik pak even mijn telefoon erbij als ik hem voel trillen in mijn zak. Omdat ik niet oplet rijd ik zonder het door te hebben tegen Amy aan die blijkbaar stil was gaan staan. Ik schrik me kapot.
"Jemig, hoezo sta je opeens stil?" vraag ik verbaasd aan haar.
"Ja je hoeft toch niet zo boos te doen? Ik vraag alleen of het gaat en je reageert gelijk boos. Sorry hoor dat ik me zorgen maak." antwoord ze verontwaardigd. Oh jeetje, deze zag ik even niet aankomen.
Ik zet die kar even aan de kant en ik kom naar haar toegelopen want ik heb geen zin om een hele scène te schoppen hier in de supermarkt.
"Schatje het gaat prima, je hoeft je echt niet zo druk te maken. Ik snap dat je bezorgd bent, maar ik werd er gewoon een beetje geïrriteerd van dat je het al 100 keer had gevraagd." Het laatste zeg ik wat lachend en gelukkig verschijnt er ook een lachje op Amy haar gezicht.
"Ik weet het, het spijt me. Ik wilde gewoon zeker weten dat je voorzichtig deed want ik zou het zo zonde vinden als je nu je enkel weer verziekt."
"Het is goed schatje, ik pas echt op mezelf, geloof me maar." stel haar gerust en ik geef haar snel een kusje. "Zullen we weer verder gaan, want het duurt al lang zat." grap ik en ze moet er ook even om lachen.