Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
✦✦✦
pov: cyno.
titrediğimi, her bir hücremin gerildiğini hissediyordum.
tek istediğim sadece tighnari'ye sarılıp ağlamak olsa da, artık kaçamayacağımı çok iyi biliyordum. aptal değildi. hem de hiç.
istemeye istemeye kollarından ayrıldım. emin değildim. gidip dedikodu yayacak biri olmadığını da çok iyi biliyordum. o zaman niye korkuyordum bu kadar? babam ve annem öğrenirse ne olur diye mi?
yeşil gözlerinin merak ve şüpheyle üzerinde gezindiğini hissediyordum. zar zor birkaç kelime çıktı ağzımdan.
"sana güvenebilir miyim tighnari?"
her şeyden çok istiyordum ona güvenmeyi.
zor da olsa yüzümü onun yüzüne çevirdim. neredeyse benimle ağlayacaktı. dişlerimi birbirine bastırdım sertçe.
pembe rengi dudaklarını araladı yavaşça. "ne olursa olsun yanındayım cyno. psikolojik veya fiziksel, içinden ne geliyorsa anlatabilirsin. en ufak konusunun açılması bile seni ağlatacak dereceye getiriyorsa bilmek istiyorum." dedi gözlerinin içine bakarak.
içimde bir yerlerin cız ettiğinden çok emindim. en son kim benim derdimi dinlemek istemişti?
bir an aklına bir şey gelmiş gibi duraksadı. "eğer anlatmak istemezsen, saatlerce ağlasan bile seni kollarımın altında tutabilirim. sadece güvende hissetmene istiyorum."
en son ne oldu çok hatırlamıyorum fakat en net hatırladığım şey benim hıçkıra hıçkıra ağlamaya başlayıp kendimi onun omzunda bulmamdı. yaklaşık 2 saat, omzunda aralıksız ağladım.
artık sakinleştiğimi hissettiğimde geri çekildim ve sırılsıklam olan omzuna baktım. hafifçe burnumu çekip yanına, yatağın başlığına, yaslandım.
sonunda gücümü topladığımı hissediyorum. derin bir nefes aldım,
"ben doğduğumda, annem ve babam ikinci yıl dönümlerini kutluyorlardı. ben ilkokula başlayasıya kadar her şey normaldi. ilkokul 2. sınıftayken, kardeşim doğdu. kardeşimin doğumunda babam yoktu, sadece teyzelerim vardı. bir şeylerin ters gittiğinin farkındaydım. erkekti o da, benim saçlarımın aksine simsiyah saçları vardı."
yutkundum. "babam kardeşim doğduktan sonra eve saat 1 2 gibi gelmeye başladı. annem ise sabahtan akşama kadar odasında olurdu, arada bir şeyler yemek için dışarı çıkar tekrar odasına kapanırdı. kapısı kilitli olurdu her zaman. ilk farkındalığı, birinci hafta kardeşimin ateşi 41 olduğunda yaşadım. ağlayarak bisikletime binip arabayla 45 dakikada zor gittiğimiz hastaneye dinlene dinlene 1 buçuk saatte gittiğimi hatırlıyorum. o panik ve korkuyla ambulansı aramak ihtimal olarak bile gelmemişti aklıma. hastanede annemi ve babamı arattığımda, ikisininde gecenin saat 4'ünde gelmediğini çok iyi hatırlıyorum."
"ikinci farkındalığı, okula gitmemeye başladığımda yaşadım. evde kardeşime bakıyordum. nasıl öğrendiysem bütün mamalarının ve ilaçlarının isimlerini öğrenmiştim. anne sütüne ihtiyacı olduğu için her hafta hastaneden sütünü alırdım. gözüm gibi bakıyordum. yaşama tutunma amacımdı kardeşim. 2 sene boyunca okula gitmedim. kardeşim bu sürede 3 yaşına geldi ve ufak ufak bazı şeylerin farkına varıyordu. mesela annemin neden hiç yanımızda olmadığını. babamın nerde olduğunu."
"üçüncü farkındalığı, babam 2 aylık iş gezisine gittiğinde annemin her gece hazırlanıp sabaha kadar gelmediğinde yaşadım. eve bir bakıcı geliyordu artık kardeşim için. babamın tuttuğunu düşünüyordum. bende bu sürede okula kaldığım yerden başlama kararı aldım."
"babam'ın eve döndüğü gece hala tüm kareleriyle aklımda. annem, o gece babamın geleceğini bilmiyordu muhtemelen. o hazırlanırken, ben salonda hem matematik ödevimi yapıp bir yandan da kardeşimi uyutmaya çalışıyordum. kapının açılma sesini duyunca kapıya baktım. babam ceketini askılığa asarken annem kendi odasından çıktı. babam bir anda bağırmaya başladı, o kadar sesliydi ki ne ödeve ne de kardeşime bakabiliyordum. annemin karşılık olarak bizi göstererek bir şeyler anlattığını anımsıyorum. o sırada tek istediğim şey kardeşimin uyanmamasıydı. dikkatlice aldım koltuktan kardeşimi. sarıldım yavaşca, uyanmasın diye"
"daha sonra arkama dönmedim fakat en son gördüğüm şey annemin dağılmış yüzüydü. gelen cam kırılma sesiyle irkilip arkama döndüğümde kardeşimin elimden çekildiğini hissettim. kardeşimi babamın elinde gördüğümde, kalbim sıkıştı. bütün dünya ayaklarımın altından kayıyormuş gibi oldu. tiksinerek bakıyordu kardeşime. sertçe koltuğa bıraktı tekrardan, o sırada uyanması gerekirken gözlerini dahi açmadı. minicikti tighnari, ufacıktı."
"o panikle polisi aradığımda her şey o kadar hızlı gelişti ki, kardeşiminden gelen ölüm haberinin üzerine ben panik atak getirince kendimi hastanede bulmuştum. o sırada polisler ifademi aldılar. kardeşimi sormaktan başka bir şey yapamadım. teyzelerimden biri beni o gece aldı ve yaklaşık 1 ay kadar onda kaldım. daha sonra babam hapisaneye girip geri çıktı. 2 sene sonra tekrardan eve döndüm. babam büyük bir şirketin başına geçti, o sicille onu nasıl başardı bilmiyorum. ama yaptı işte."
"annem hâlâ geceleri bir yere gider. arada halimi hatrımı sorar sadece. babam ise en ufak hatamda beni aşağılar, beni evden atmak için yer arar. o yüzden gecenin bir saati evden çıksam bile tınlayan olmaz. kardeşimin tüberküloz hastası olduğunu, babam onu çok sert tuttuğu ve fırlattığı için sessiz kriz gecirip öldüğünü öğrendim. sadece 18 yaşına gelesiye kadar elime bir meslek almak için okula gidip geliyorum. bir an önce o iğrenç evden kurtulabilmek için."
sonlara doğru artık hüzünlüden çok sinirli çıkan sesimle gözlerimi kapadım. başımı ona çevirdiğimde gözlerinin dolu dolu olduğunu gördüm. hafif gülümsememi saklayamadım. "sen neden ağlıyorsun, aptal." dedim.
yaklaştı bana. o kadar hafif sarıldı ki nefesim kesildi. "özür dilerim." diye mırıldandı kafasını benim boynuma gömerken.
kollarımı beline sardığımda iki kişilik olan yatağa çektim ikimizi de. ertesi güb okul olduğunu umursamadan öğle saatine kadar uyuduk.
17 senelik hayatımdaki en huzurlu uykuydu.
☆☆☆
bu bolumu yazmak cok zordu cidden bi miktar aglamis olabilirim
arrrtikk romantizm olan bolumlere geliyoruzzz😍😍😍 iyice yakinlasytiklarini dusunuyorum buranin sonunda opusturcem falan zannettiyseniz ozur dilerim☹☹
ve ve ve bu bittikten sonra aklimda cok super iki tane fic fikri vae ilk bolumlerini yazdim hatta. biri cok komikli bi scarakazu biri de ed konulu thomato fici. ama once bunu bitirecegim iki fice ayni anda dalarsam cok kotu seyler yasanabilir KAMKDMWKDND
