My Sixteen Years Old Bride

Chapter 21: School vs. Office

[Janine's POV]

"So, okay na ba ang lahat?" Tanong samin ni mommy Cindy habang pinapanood kaming mamili ng damit. Kasalukuyan kaming nasa mall, namimili ng mga gamit for school and for Wayne's work.

"Ma, hayaan mo na munang mamili ang asawa ko. Wag mong ipressure."

"Naku, mukha ba akong nagmamadali? Pasensya ka na, first time ko lang magkaron ng anak na babae eh. Hehe. Hindi ako sanay sa ganitong bagay." Naiintindihan ko si mama. I know na mas matagal mamili ang mga babae kaysa mga boys.

"Okay lang po, ma. Sorry po ha? Ganito po talaga ako mamili ng gamit sa school kahit nung sila dad pa po yung kasama ko, may pagkamapili po kasi ako sa gamit." I can still remember those times na sobrang pagod na si daddy at mommy sa work, they still can manage their time and energy tuwing bumibili kami ng school supplies.

"Naku, wala naman sakin yung matagal kang mamili. Di naman ako tulad ni Viv, super hectic lagi ang schedule nung babaeng yon. Hindi lang talaga ako sanay, nak."

"Bakit po ba? Nung si Wayne po ba, hindi kayo ang namimili ng gamit nya sa school?" Nagkukwentuhan kami habang naglalakad lakad para mamili pa ng school stuffs.

"Sus. Hindi naman sya comfortable pag may kasama syang namimili ng gamit sa malls. I don't know pero ganyan syang lumaki eh."

"Enough. Mamili ka nalang, Isabelle para matapos na tayo. I still need to visit the office." Sungit naman. Minsan lang kung magshopping kami ni mommy Cindy, pagbabawalan pa kami.

"Kurt Wayne, nagiging workaholic ka na ha. Pati tuloy responsibilities mo sa misis mo, nakakalimutan mo na." Panenermon ni mommy sakanya. Totoo naman kasi eh. Nung isang culminating activity namin sa school na kailangan ng guardian, wala sya. May important meeting daw sya. Kaya ayun, in the end, wala akong kasama.

"Ma, kaya ko lang naman ginagawa 'tong mga bagay na 'to para rin sakanya." Wow? Para sakin talaga? Grabe.

"At paano naman naging para sakanya ha, Kurt Wayne?" Mataray na tanong ni mommy.

"Para in the future, pag nagkaron na kami ng complete family, or should I say.. children, hindi namin daranasin ang kahirapan. I can provide their needs and everything using my money and power. That's what I mean."

"Anak, you can't always use money on everything. Ang daddy mo, never syang nawalan ng oras saakin. Even nung hindi pa ko nagbubuntis. He's always making sure that he has enough time to bond with me, to make me happy and feel special. Always remember that, son. Kailangan sa lahat ni Janine, ang oras mo. Ang pag-aalaga mo and of course, your love. Am I right, Janine iha?"

"Yes, ma. That's why hanggang ngayon, super tibay parin ng foundation ng pag-mamahalan ninyong dalawa ni papa." I'm really amazed sa mga parents namin. Napaka-blessed nila dahil deserved nila yung mga katuwang nila sa buhay ngayon. I hope, kami din ni Wayne maging tulad nang sakanila.

"Nah. Okay, okay. Pinagtulungan nyo na akong dalawa." Mama chuckled because of my husband's reaction. He's irritated.

**

6:08 am. Monday.

Waaaah! My gosh. Muntik na akong malate. Buti nalang talaga at ginising ako ni Wayne, kung hindi, malilintikan ako sa guard at sa magiging teacher namin. Ugh! I hate waking up early.

But seems I have no choice but to get off my bed. T______T

Oh my baby bed.

Pagkatapos kong tumayo sa pinaghigaan ko, dumiretso na ako ng CR at ginawa ang morning rituals ko.

*tok tok*

"Love, it's already 6:43. Malelate ka na sa school!"

"Shit. Oo, love! Ayan na ako." Bakit kasi ang dami pang arte ng mga babae eh. Ayos dito, ayos don. Gahd!

After I don't know how many minutes I've stayed at the comfort room, I saw the love of my life facing in the mirror, tying his necktie. Halatang hindi pa sya sanay mag lagay ng necktie. So cute! Kaya agad akong lumapit sakanya at inayos yung necktie nya.

"What took you so long inside the CR?" Habang pinapanood ako sa pag tatali ng necktie sa leeg nya.

"Wala. Alam mo naman ako, maraming kaartehan."

"Ang tanda mo na, hindi ka pa masyadong hustler sa pag kabit ng necktie? Ts." Pagsita ko sakanya.

"Wala namang nagturo sakin kung papaano mag kabit ng necktie, kung papaano itali. Good thing nagkaroon ako ng asawang magaling magtali nyan."

"Yes. And good thing, I have a husband na early bird. Unlike me, ayokong gumising ng ganun kaaga no." Juice colored naman kasi eh! Ang aga nyang nagising. As in maaga, super aga. 4:30 am palang, gising na? *laglag panga effect*

"Well, kailangan sa trabaho yun eh. You should learn to wake up early as you can, love." I think, the most bearable time of waking up is 7:30 am. I can live with that. But unfortunately, my class begins at 7:05 am. I hate school!

"I know. And love, you should learn how to tie up your necktie. You're using necktie everyday." We both chuckled.

"Oh tara na. Sabay na tayo." OMG. Sabay na kami? It means... it means ihahatid nya ako! Waaah! Emegesh. Kenekeleg eke. *blinking eyes effect*

"Ah.. Ahm, iha-hatid mo ba ako sa school?"

He smiled, "of course, love. Kahit araw-araw pa kitang ihatid, okay lang." Then he blinked his one eye. I find it cute.

Nasa harap na kami ng school. Lumabas siya upang pagbuksan ako ng pintuan.

Uhhh. Sweet! Mainggit kayo. May poreber na ko! Bleh.

"Love, take care ha? Study well. Remember, focus on your studies. Wag kang titingin sa ibang lalaki jan." Kyah! Nagseselos si bebelabs ko.

"Sus. Baka ikaw ang gumagawa non. Don't ever look on your sexy, beautiful employees ha?" He pulled me closer and hold my chin.

"I will never look on other girls. You know why? Because you're the only one here," hinawakan nya yung dibdib nya.

"...in my heart." I melt. My goodness! Ang swerte ko naman sa mister ko.

The next thing I knew, he was kissing me.

**

[A/N]: Finally!! After 999999 years, I updated it na. Nyehehe. I'm so sad kaya wala akong ideas. But now that I'm happy, sulitin ko na muna.

Vote
Comment
Share