My Sixteen Years Old Bride

Chapter 9: Back to Reality

Kanina pa walang imik 'tong kasama ko. Wala akong idea kung napano siya. Wala naman akong ginawa ah? Nung nasa Batangas pa kami, super sweet niya.

Pauwi na kami papuntang Manila, we're on our way na nga eh. I can say that nag-enjoy ako sa 3 days vacation namin ni Wayne. Parang mas nakilala ko nga siya. Hindi naman pala siya cold na tao, in fact super sweet niya nga eh.

Oh ano, pwede na bang kiligin? Haha. Pero magpapatingin na talaga ako sa doktor pagkauwi namin. Nagiging nerbyosa na ako eh, laging kumakabog dibdib ko ng walang dahilan. Baka malaman ko, may malala na pala akong sakit.

Diretso lang yung tingin niya sa daan, hindi man lang din ako kinakausap kahit madalang lang. Napaka-moody talaga.

Di na ako makapagpigil, ang kati na talaga ng dila ko, "may problema ba?" Ayan tuloy, nagtanong na ako.

Hindi niya sinagot yung tanong ko. Aba't tignan mo nga naman. Ayokong madamay sa pagkabadtrip niya, pero di ko namang maiwasang di mainis.

Bahala siya sa buhay niya! Kung ayaw niya akong kausapin, wala sakin yun. I won't care a bit! Wag niya lang subukan na kausapin ako, kasi di ko rin siya papansinin. Kaasar eh. Daig pa menopaus na babae.

-------

[Kurt's POV]

Fvck. Sh*t talaga. Sobrang wala ako sa mood ngayon dahil babalik na kami sa kanya-kanya naming bahay. Gusto ko sana, bago kami umalis eh maangkin ko ulit siya. Alam niyo na meaning nung maangkin, hindi ko na dapat i-elaborate sainyo.

Pag kasi nakauwi na kami, strict nanaman parents niya. Eh pano ba yan, naadik ako sa kiss niya? Mamimiss ko yung kiss at hug niya.

Kaya ngayong kinausap niya ako, alam kong inis na siya kasi naman hindi ko sinagot yung tanong niya kung may problema daw ba ako. Alam na alam ko kung galit sakin 'to okaya nagbubuysit, napakahaba ng nguso.

Pero cute parin?

I really don't understand what's happening to me this past few days. To be honest, masaya ako dahil ako ang nakauna sakanya. Mababaliw ata ako kung may iba siya. Ano bang tawag dito? Sexual attraction?

Habang nasa daan, tahimik lang kami. Walang imikan. Mahigit dalawang oras kasi ang byahe eh. The last thing I knew is that, she was sleeping. Napangiti ako nung nakita ko siyang natutulog.

Ibang iba kasi ang itsura niya pag silent lang siya o natutulog, she's an angel.

Kriiiiing! Kriiiing! Kriiiing!

Sinagot ko yung phone call. Si daddy pala yun, "hello papa?"

[Son, nasaan na kayo? I thought, 3 days lang kayo diyan?]

"Ah. Yes, pa. We're on our way na pabalik sa Manila."

[Si Janine ba? Is everything alright?]

"She's here with me. Nakatulog siya eh. Oo naman, pa. Everything is good. Mag-usap nalang tayo pag-uwi namin. Okay?"

[Okay. Drive carefully and take care.]

*toot* *toot*

This is the reason bakit sinosolo ko si Isabelle sa isang lugar. Laging nakabantay parents namin. Psh.

Sa bagay, di ko naman sila masisisi. Masyado pang bata ang fiancé ko. To think that 16 years old palang siya.

Medyo may naramdaman akong pagka-guilty. Masyado pa nga siyang bata para makuha ko yung v-card niya. Parang di yata tama yung ginawa ko?

Fvck. Okay lang yun. Patas naman kami eh. Yeah, she's also my first. Tsaka magiging asawa ko din naman siya eh. Seryoso naman ako about marrying her, lalo na ngayon na may nangyari na samin.

------

After more than 1 hour..

"Babe, nandito na tayo. Fix yourself." Ginising ko na siya dahil nandito na kami sa gate ng mansyon nila. I'm sure naman na wala ang mga parents namin dahil nasa company sila.

Nagdilat siya ng mata. Kumurapkurap na parang tinitignan yung surroundings niya. Ang ganda niya talaga. Napaka-amo ng mukha.

Kaya lang, nung makabawi na siya sa pagkakatulog eh bigla niya nalang akong inirapan at binuksan agad yung pinto ng kotse. Galit nga sakin 'to. Hindi ko kasi sinagot tanong niya kanina kung may problema ba.

Nang makababa na siya, agad kong pinark yung sasakyan sa garahe at agad naring bumaba.

Mahaba at matagalang panunuyo nanaman ang gagawin ko nito. Yan naiisip ko habang papasok na sa mansyon.

Nakita ko siyang dire-diretso sa kwarto. Agad naman akong sumunod, binilisan ko na ang paglakad ko. Ayokong tumagal ang tampo niya sakin, baka sabihin nila tita at tito Xander kung ano nang ginawa ko sa anak nila.

"Hey, please talk to me babe." Agad kong kinuha yung kamay niya nung nahabol ko siya.

Hindi niya parin ako iniimik... Nakatingin lang siya sakin.

"Wag ka nang magtampo. I know that you're mad at me dahil wala ako sa mood."

Still, no response from her.

"Ano ba? Gusto mong malaman bakit--"

Hindi ko natapos yung sinasabi ko. Paano ba naman kasi, agad niyang hinila yung batok ko then...

She kissed me.

Hindi ko expect na siya pang hahalik sakin. May naughty side din pala siya. *evil grin*

Mahigit tatlong minuto siguro yung kiss. If I only knew na kiss lang pala makakapagpatino sakanya, kanina ko pa sana siya sinunggaban ng halik. Hahaha.

"Hm. Fair enough." Yan lang ang narinig ko sakanya.

"Missed my lips that much, huh?"

"In your dreams. Bakit ko naman mamimiss labi mo? Ew, gross ka." Gross pala ha? Tignan lang natin.

Hindi na ako nagpatumpik-tumpik pa. Yes, I kissed her. This time, with care.

"Hindi mo pala miss ang halik at ang labi ko ha?" Panunukso ko sakanya nung matapos na yung kiss.

May pa-gross'gross pang nalalaman eh halatang halata naman na di niya rin ako matiis. Tch.

"Okay, for your information kaya mainit ang ulo ko o wala ako sa mood it's because di an ulit kita masosolo." Pagpapaliwanag ko sakanya.

Medyo sumama ang aura niya.

"What do you mean?" Tanong niya sakin.

"Hindi na ulit kita makikiss kagaya nung nasa Batangas tayo, hindi na ako pwedeng maka-score sayo dahil nandito nanaman tayo sa lugar ng magulang natin."

Alam ko naman kasing laging nakabantay si Tito Xander sa unica ija nila. Siya nga ang tinuturing na 'most precious gem' ng pamilya nila. Naaalala ko pa yung sabi sakin ni tito nung nagpaalam akong magbabakasyon kami ni Isabelle,

"Kurt, I know that you're a responsible man. At alam kong mapagkakatiwalaan kita. Alam ko din na hinding hindi ka gagawa ng move na makakasakit kay Janine."

"Yes, tito. I will never let you down."

"Higit sa lahat ng bagay, ang anak ko ang pinaka-importante. Kaya kong i-give up ang corporation para lang sakanya. Kaya ko din ibuwis ang buhay ko para sakanya. Ganyan ko siya kamahal."

"I will do everything just to protect Isabelle, tito. She is very important to me as well. Pero, kung kaya niyo pong ipagpalit ang negosyo para sa anak niyo, bakit po pinipilit niyo siyang ipakasal sa ayaw niya?"

"You will know everything when the time comes. Pag naging super mature na kayo, dun niyo maiintindihan."

Yun lang ang sabi sakin ni tito. His words leave a thousand thoughts in my mind.

"Yeah. I think so. Back to reality nanaman tayo nito. I'm into school and family, while you're into the company." Biglang sabi ni Isabelle.

[A/N]: Medyo ginaganahan akong mag UD ng mas maaga dahil dumadami yung mga readers.

For dedications, follow me on:

twitter: @bivhynkynitan

Thank you!