My Sixteen Years Old Bride

Chapter 8: Plans

[3rd Person POV]

Nung araw na din na yun, naisipan nalang nila na manatili sa loob ng log cabin. Dahil narin ito sa di magandang pakiramdam ni Janine.

Samantala naman, hindi siya makapakali kung anong dapat gawin. Kasama niya ang kanyang fiancé ng buong araw. Parang pakiramdam niya ay gusto na niyang umuwi.

"Babe, we'll be going back to Manila tomorrow morning. Kaya mamayang gabi, ayusin mo na ang mga gamit mo." Naalala niya bigla na last day na pala nila sa Batangas.

Hindi na siya sumagot. Wala talaga siya sa mood magpaka-jolly person at dumaldal. Nababagot na siya at gusto niyang maglibot. Last day pa naman nila sa Batangas.

"Hey, may problema ba?" Bigla nanamang tanong ng binata sakanya.

Bilang sagot, umiling lang siya at ngumiti ng bahagya.

"Bakit ang tahimik mo? I'm not used to it." Banayad at may paglalambing sa tono nito.

Worried kasi siya kung napano na si Janine. Eh sa pagkakaalam niya, madaldal ito.

"Nothing. Wala lang talaga ako sa mood." Mapaklang sagot ng dalaga sakanya.

Frustrated na talaga siya sa pinapakita ng kanyang fiancé. Hindi niya alam kung paano mapapatawa o mapapadaldal ito.

After 2 hours, wala silang ibang ginawang dalawa kung di manood ng movies. Buraot na sa loob si Janine, pero wala siyang magawa dahil gusto ni Kurt na mag-stay sila don.

"Tch. Let's go outside for a while." Sa narinig niyang yun, bigla siyang nabuhayan.

--------

[Janine's POV]

Grabe to the max. Hindi ko alam ang pakiramdam ko kanina sa loob. Nakakabagot. Tapos kasama ko pa ang hottest man on the whole wide world! Wala kasi siyang suot na pang-itaas kanina then, nakaboxer lang siya.

Super init sa loob kahit airconditioned yung kwarto. Buti nalang at nagyaya siyang maglakad-lakad sa tabi ng dagat.

"Hindi ka na ba galit sakin? Or di ka na nagtatampo?" Kabigla naman 'to. Bigla nalang magsasalita out of the blue.

"Why would I? Wala ka namang ginagawang masama, so bakit ako magagalit o magtatampo?"

"Halata kaninang ayaw mong nakakulong sa loob." Ay, buti naman at napansin niya yun. Tch.

"Eh syempre, boring. Di ako sanay na walang ginagawa o di man lang lumalakad o kumikilos."

"Ganun ba? Paano niyan pag kasal na tayo, I will not allow you to get outside if hindi naman kailangan okaya hindi importante."

Ano daw? Di niya ako papalabasin ng bahay if hindi naman importante ang lakad ko?

"Pwede ba yun? Hindi naman kita nanay, so bakit kita susundin? Nahihibang ka na."

Feeling naman nitong lalaking 'to no. Hinding hindi ako papahawak sa paa!

Paa nga ba? Ay, leeg pala.

"Hindi mo nga ako nanay, asawa mo naman ako. That's enough for you to follow me. Hiningin ko ang kamay mo sa parents mo, it means, kailangan kitang alagaan at protektahan."

Dug... dug.. dug

Poprotektahan niya raw ako at aalagaan? Nananaginip ata ako eh?

"By the way, ano palang date ang gusto mo sa kasal natin?"

Grabe. Ayoko yung mga ganitong topic eh. Kinikilig ako. Hihihi. Wala na ba talagang atrasan 'to? Sure na bang magpapakasal kami?

"Gaga ka ba? Binigay mo na nga v-card mo sakanya tapos ngayon ka magtatanong kung sure na kayo sa isa't isa? Boba talaga kahit kelan."

Nabigla ako sa naisip ko. Oo nga pala!! Hindi na ako virvir. Takte naman oh. Bakit siya ang naka-una sakin? Bata pa ako eh, marami pa akong pangarap. Bwisit. T_______T

"Wala pa akong alam na date eh. Pero gusto kong day, 29. Bahala ka na sa month." Eh kasi naman no, favorite number combination ko yun. Para kasing sa birthday ko eh.

"Okay. For sure naman, hindi tayo sa simbahan ikakasal eh. At sigurado akong hindi tayo sa Pilipinas magpapakasal."

Huh? Eh saan pala ang tuloy namin nito? Wag niyang sabihing itatanan niya ako ha.

Boba talaga. Boto nga parents niyo sainyong dalawa, tapos itatanan ka pa niya? Edi natuwa sila kung nagtanan kayo? Ikatutuwa pa nila yun.

"Eh saan pala tayo ikakasal kung ganun? Wag mong sabihing kung saan lang ha. Gusto ko bongga kasal ko."

"Bawal pa ang age na 16 sa Pilipinas pag nagpapakasal. Lilipad tayo papunta sa Germany. Pwede kasi yung mga 16 years old na makasal dun eh, basta may parental consent."

Amaaazing! Sa Pilipinas pala, bawal yun? Hehe. Ngayon ko lang alam.

"Ah. Osige, sabi mo eh." Sa pag-uusap namin, parang naiimagine ko yung future...naming dalawa.

"Eh sa baby, ilan gusto mo?"

WHAT THE?! O_____O

Bakit napunta kami sa baby? Hindi nalang ako sumagot. Nakakahiya. Ang daming pwedeng itanong, pagkakaron pa ng baby naisip niya? Tindi rin nitong mokong na 'to.

"I'm asking you, babe."

"Tch. I'm too young to have kids." Hello! Like duh, pag nagkaroon ako ng anak sa age ko na 'to, parang ang liit ng age gap naming mag-ina nun. Sagwang tignan, ayoko.

"Dapat pinag-iisipan mo na yan. We need to be open-minded on things. Lalo na pag sure kang siya na ang makakasama mo habambuhay. Kailan na nating bumuo ng plano sa magiging buhay natin."

Natulala ako sa sinabi niya. Sure siya na ako na talaga? Bubuo siya ng mga plano at pangarap para saming dalawa?

Sana nga....