/Ankara Bebesi/ Tamamlandı

"Bu kez kazanıyoruz, tut elimden."

İyi okumalar.

Oy ve yorum atmayı unutmayın <3

-Yazardan-

Gözlerini açtı ve boş bir şekilde beyaz tavana baktı.

Aniden son olaylar aklına geldiğinde kalktı yerinden tam o sırada serumu kontrole gelen hemşire girdi odaya.

Uyanık gördüğü adamla şaşırırken adam ise gözlerini kapatmıştı ani kalkması ile gözleri kararmıştı.

"Kusura bakmayın, serumunuz bitmiş isterseniz çıkartayım." dedi nazikçe adam ise başı ile onayladı.

Ayaz'a nolmuştu? En son ameliyata girmeye çalışıyordu.

Serum çıktığında teşekkür ederek koluna pamuk tutarak yürüdü boş bakışlarla.

Tam o sırada odaya doğru gelen Agah Bora'yı görünce yanına gitti gülümseyerek.

Bora ona yaklaşan kişi ile koşturarak o kişiye gitti ve endişeyle karşısında ki adama baktı.

"Ayaz nerede?" dedi endişeyle Agah ise ona gülümsedi.

"Gel benimle, ameliyat başarılı geçti normal odaya aldılar." dedi Agah uykusuzlukla kızarmış gözlerine.

Sadece 2 saat uyuyabilmişti sonra şse Ayaz'ın uyanması ile o da uyanmıştı zaten diken üstünde uyuyordu.

Agah odanın kapısını açtığında Bora gözleri dolu halde yatakta yatan canına baktı.

Ayaz uyandıpında onu "oğlum" diye sarılam İlkay hanımın şokundayken açılan kapıya döndüğünde ona bakan Bora'ya gülümsedi.

İçi gider gibi bakıyordu.

Kolunda ki pamuğu bıraktı bir kenara ve yavaş yavaş Ayaz'a yaklaştı ve iki eli ile yüzünü tuttu.

Hâlâ gerçek gibi hissettirmiyordu ama elinin altındaydı işte.

Belki yğzü yara ve sargı içindeydi, belki karnında dikişleri vardı ama Bora'nın ona bakışı her şeyi unutturmuştu.

Alnını alnına yasladı, o sırada Bora'nın gözlerinden bir yaş aktı.

"Çok korktum Ayaz, çok korktum." dedi Bora ve Ayaz'ın omzuna başını koyup hıçkırdı.

Ayaz ise saçlarını okşadı gülümseyerek.

Annesi ve abisi onları gülümseyerek izledi.

-2 Hafta Sonra Ayaz'dan-

"Bora valla doydum, gerçekten doy-" dememe kalmadan aniden Bora'nın kaşığı ağzıma sokması ile sinirle ona baktım.