PİNHAN(+18)

5. Bölüm.

Bölümü canım arkadaşım remKoak799'a ithaf ediyorum. Doğum günün kutlu olsun bebeğim(:'

Keyifli okumalar dilerim!

🕯️

Maneskin-Coraline.

Barış Diri-Derinden.

Mabel Matiz-Yaşım Çocuk.

"Yapamam Toprak!" diye var gücüyle bağırdı kadın. "Tamam, anlaşmamızı bir şekilde bitireceğiz ama bu olanlar babamın kulağına giderse beni yaşatmazlar! Sen de bunu biliyorsun!"

"Beni ilgilendirmez!" Toprak'ın kendinden emin, sert sesi kulaklarıma ulaştığında, olduğum yerde hareketsiz duruyordum. "Madem babandan bu kadar korkuyordun, o zaman ona göre atacaktın adımlarını! O kadar bencilsin ki, yine tek düşündüğüm kendi duyguların! Sana acımıyorum! Sırf kendi zevki için, başkalarının canını acıttığın, başkalarını görmezden geldiğin için sana zerre acımıyorum! Şimdi git buradan! "

Arkamı dönüp hızlı adımlarla yürüdüğümde, kısa süre içinde arabamın önünde durmuştum. Çantamdan çıkardığım anahtarla kilidi açıp koltuğa yerleştiğimde, arabayı çalıştırdım ve hızla mekandan ayrıldım. Arabam, kaygan zeminde var gücüyle ilerlerken, bakışlarım direksiyonun üzerindeki titreyen ellerime kaydı. Üşüyen, ve muhtemelen ucunun kıpkırmızı olduğunu tahmin ettiğim burnumu çekip, direksiyonun üzerinde olmayan elimi saçlarıma daldırdım.

Anlayamıyordum. Eksik olan parçalar vardı fakat, bildiğim tek şey yöneldiğim hedefin doğru kişi olduğuydu. Ablamın nasıl bir oyunun içine düştüğünü idirak edemiyor, duruma uygun nasıl bir tepki vereceğimi bilmiyordum.

Ablamı kandırmışlardı!

İçimde, şaşkınlıktan daha çok saf bir öfke hissediyordum!

Ablama anlatmam gerekiyordu! Düşündüm, aniden yapacağım bir hareket, ablamın, hatta Derin'in bile hayatını tepetaklak edebilirdi. Eğer şimdi ablama anlatırsam, ortalık birbirine katılacaktı ve muhtemelen inkar edeceklerdi. Plan yapmam lazımdı! Eğer kanıt bulamazsam, ablam aldatıldığı ile kalacaktı ortada ve Cihan ablamdan boşanırken, Derin üzerimden ablama oynamaktan çekinmeyecekti.

Ablama anlatamazdım!

Bige'ye ya da Ahu'ya da anlatazmadım. Zaten Bige'nin son psikolojik durumu ve Ahu'nun kafa karışıklığı bana yardımcı olmayacaktı! Atlas'a da anlatamazdım çünkü sakin kalmayacaktı. Fevri bir hareketi, hepimiz içinde kötü sonuçlar doğurabilirdi.

Dağhan!

Dağhan'a anlatacaktım!

Yan koltuğa bıraktığım çantamı kendime çekip içinden telefonumu çıkardım ve rehbere girip hızla Dağhan'ı aradım. Telefon, ilk çalışında açıldığında, hızımı biraz düşürüp sesi hoparlörlere verdim.

"Akşın?"Dağhan'ın sesi, arabada yankılanırken, dışarıda gürültülü bir şimşek koptu. Yağmur damlaları hafiften camı ıslatmaya başladığında, silecekleri açtım ve hızımı biraz düşürdüm.

"Dağhan," dedim, sesimi temizleyerek. "Müsait misin?"

"Evet," dedi. Ahizenin ardında duyulan klavye sesi durakladığında, hafif tıkırtılar duydum. "Bir şey mi oldu?" diye sordu, merak ve endişeye bulanmış sesiyle. "Sesin niye böyle çıkıyor senin? Hem senin şu an sahnede olman gerekmiyor mu?"