Gözlerini diktiği satranç tahtasından ayırmadan kanımı donduran ürpertici sesiyle "her oynadığımız hamlede" dedi "bir kişi ölecek."
Kan çanağı gözlerini bana çevirdi, samimiyetten uzak, korkunç bir kahkaha ile "ölen her kişi dünyanın daha iyi bir y...
Önümdeki saat mi çok hızlı yoksa ben mi çok yavaştım?
Reha'yı orada bırakmıştım, istediğini yapabilirdi.
Gerçi ben istemesem ne fark eder? Beni dinlemesi için herhangi bir sebep yoktu.
Onun ofisine çıkmıştım, odasını baştan sona incelemiştim. Sonra masasına oturmuştum ve çekmecelerini karıştırırken sigara paketini görmüş, peş peşe içmeye başlamıştım.
Kızacaktı, umurumda değil.
Düşünmemek için masasının üzerinde duran normal bir zamanda asla ilgimi çekmeyecek olan dergileri karıştırıyordum.
Günümüzün ekonomisi ve siyaseti ile ilgili şeylerdi ve bunlar benim ilgi alanım değildi.
