Merhaba nasılsınız? Bölüm gecikmelerini mazur görün lütfen. Çok yoğun bir dönemden geçiyorum. Oylarınız, ve yorumlarınız çok önemli, hepsi birer motivasyon kaynağı. Teşekkür ederim.
14. ♝XF7+ (Reha)
14. ♜xf7 (Vuslat)
Rüya sanmıştım; gerçekmiş. Gerçek sandıklarım da rüya.
Nermin Yıldırım
Hiçbir şey yapmak istemiyordum.Ne yemek yemek, ne uyumak, ne de uyuyamamak.
Ne düşünmek, ne de düşünmemek.
Hiçbir şey yapamıyordum. İstesem de yapamıyordum.
Yaşamak istemiyordum mesela ama yaşamak istemediğimden mi yoksa yaşamayı beceremediğimden mi? Bilmecelerle dolu, belirsizlikle dolu ve her geçen günün aynı olduğu bir yaşam uzaklara daldırırdı sadece. Ta ki biri dürtene kadar.
Koluma vurulan elle kafamı o yöne çevirdim. Kahvaltı masasındaydık, önümdeki tabakla oynuyordum sadece ve uzaklara değil, karanlığa dalmıştım. Reha'ya dönünce iç çektim.
"Karadeniz'de gemilerin mi battı? Ne düşünüyorsun öyle?" diye sordu.
Dudağının kenarı hafifçe kıvrılmıştı. Tebessüm edecek gücü bile bulamıyordum kendimde. Normal bu söylediğine gülerdim ama konuyu tamamen başka yere çekerek "dün gece bir hataydı" dedim. "Kusura bakma."
Kaşlarını çatarak "dün gece mi? Ne oldu ki?" diye sordu. Biraz duraksadıktan sonra "aa, şu olay mı?" çayından bir yudum alarak "ben çoktan unutmuştum bile" dedi.
Rahat bir nefes aldım. Dün geceyi konuşmayacaktık demek ki. Bu oldukça işime gelirdi.
Sessizce yemeğimizi yerken daha doğrusu pek yediğim söylenemezdi. İçime oturan bir şey vardı ve ben bu duygunun ne olduğunu bilmiyordum. Gözüm televizyon masasının üzerindeki takvime takıldı. 17 şubat.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
ÖLÜM HAMLELERİ
Teen FictionGözlerini diktiği satranç tahtasından ayırmadan kanımı donduran ürpertici sesiyle "her oynadığımız hamlede" dedi "bir kişi ölecek." Kan çanağı gözlerini bana çevirdi, samimiyetten uzak, korkunç bir kahkaha ile "ölen her kişi dünyanın daha iyi bir y...