Gözlerini diktiği satranç tahtasından ayırmadan kanımı donduran ürpertici sesiyle "her oynadığımız hamlede" dedi "bir kişi ölecek."
Kan çanağı gözlerini bana çevirdi, samimiyetten uzak, korkunç bir kahkaha ile "ölen her kişi dünyanın daha iyi bir y...
Bu bölümü yazarken boğazım düğüm düğüm oldu. O yüzden sizin için pek de keyifli bir okuma olmayacak.
Oy ve yorum yapmayı unutmayın ayrıca kitabı beğendiyseniz arkadaşlarınız ile de paylaşabilirsiniz.
Instagram: justrosenna
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Geçmişinden nefret ediyordu, en iyisi geçmişi hatırlamamaktı ama şimdiki halinin de geçmişinden bir farkı yoktu."
Anton Çehov
19. dxe5 (Reha)
19. ♛h4
REHA
Karşımda oturan beyaz önlüklü kadını pür dikkat dinliyordum, hiçbir kelimesini kaçırmak dahi istemiyordum.
"Yani şunu mu demek istiyorsunuz. Kişiler, bir travma geçirince olayın şokuyla birlikte hafıza kaybı yaşayabilirler öyle mi?"
"Evet, Reha Bey. Kesinlikle öyle. Yaşadıkları olayın sebebiyle şoka girebilirler ve savunma mekanizması olarak yaşadıklarını unutma tepkisi gösterebilirler. Bu sıkça karşılaştığımız bir durum."
"Peki, hafızaları tekrar gelir mi?"
"Bu tamamen kişiye bağlı. Net bir cevap veremem ve değişiklik gösterir."
"Anladım, peki sizden öğrenmek istediğim başka şeyler de var."
"Tabii, elimden geldiği kadar yardımcı olurum."
Derin bir nefes aldım ve düşüncelerimi toplamaya çalıştım.
"Kişiler, kendi hayatlarında bulunan birinci dereceden yakınları tarafından kötü durumlara maruz bırakıldığında bu kişileri düşüncelerinde öldürmek isterler mi? Umarım anlatabilmişimdir."
