Gözlerini diktiği satranç tahtasından ayırmadan kanımı donduran ürpertici sesiyle "her oynadığımız hamlede" dedi "bir kişi ölecek."
Kan çanağı gözlerini bana çevirdi, samimiyetten uzak, korkunç bir kahkaha ile "ölen her kişi dünyanın daha iyi bir y...
Selamlar, nasılsın? Nasıl gidiyor? Umarım beğeneceğin bir bölüm olur. Oy ve yorum yapmayı unutmayın lütfen. Adım adım finale giderken hepinizi yanımda istiyorum:)
25. ♖xf7 (Reha)
25.♛f7 (Vuslat)
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Perişan bir haldeyim. Fakat içimde kendimden bile sakladığım bir ümit var."
- Sabahattin Ali
Gözlerimi yavaşça açtığımda, hala hafif bir uyku sersemliği içindeydim. Odaya dolan güneş ışıkları, odanın sessizliğini bozarak sabahın geldiğini haber veriyordu. İçimde karmaşık duygular dolaşırken, gözlerimi hızla odanın etrafına çevirdim ve sonunda kendimi Reha'nın kollarında buldum. Bu an, içimde hem bir sevinç hem de bir korku uyandırdı. Gece boyunca olanları hatırlamaya çalıştım, duygularıma yenik düşüp birlikte geçirdiğimiz o tutkulu geceyi düşündüm. Ama şimdi, bu sabahın ışığında, ne yapacağımızı ve neler hissettiğimizi anlamak zorundaydık.
Yavaşça elimi Reha'nın kollarından çektim ve sessizliği dinledim. Odayı dolduran sessizlik içinde, kalbim hızla atmaya başladı. Reha da gözlerini açıyordu ve yüzünde beliren karışık duyguları gördüm. Onun da benim gibi bu sabaha dair soruları ve belirsizlikleri olduğunu biliyordum.
Birbirimize bakarken, sessizlik aramızda bir engel gibi duruyordu. Ancak bu engeli aşmalıydık. Bu sabahın bize sunduğu bir başlangıç olduğunu fark etmeliydik. Kendimi toparladım ve sakin bir sesle konuşmaya karar verdim.
"Reha" dedim, sesim hafifçe titreyerek. "Gece olanları hatırlıyoruz, değil mi? Bu sabahın getirdiği belirsizliklerle başa çıkmamız gerekiyor. Duygularımızı ve düşüncelerimizi paylaşmalıyız.
İç çekerek bana döndü. "Asıl senin duygu ve düşüncelerin önemli" dedi.
Kalkmak için kıpırdanırken "bu işi tek başıma yapmadım ya" dediğim cümleden zevk alırcasına kıkırdadı.
Aslında gözlerindeki karmaşık duyguları görebiliyordum. Birlikte paylaştığımız geceyle birlikte, gelecekte ne olacağı hakkında belirsizlikler vardı. Ama bu belirsizliklerin üstesinden gelebilirdik belki de gelemezdik. Belki de bu deneyim, ilişkimizi yeniden şekillendirmenin zamanının geldiğini işaret ediyordu. Aramızdaki duygusal bağı daha derinlemesine anlamak ve birbirimize güvenmek için bu fırsatı kullanmalıydık.
Kendi kafamdaki düşüncelere sırıttım ne saçmalıktı bu böyle. Bizim aramızda duygusal bağ olamazdı, olmamalıydı. Sadece bazı hisleri zirveye çıkmış iki kişinin geçirdiği tek kişilik bir geceydi ve böyle kalacaktı.
"Acaba dünya üzerinde gece sevişip sabah birlikte olduğu kadını akıl hastanesine geri götürecek kaç kişi vardır?"
Bana yaklaştı, bense geceyi hatırladıkça midem bulanıyordu. Nasıl kendime hakim olmamıştım, geri geri giderken bir an da duvara tosladım, kaçacak yer kalmamıştı. İki kolunu da duvara yaslanarak beni kapana sıkıştırmıştı.
