Melek gibi gözükmeye çalışan bir grup şeytandan ibaretiz. Kendi yarattığımız çürümüşlükte boğuluyoruz ve halelerimizi bulmamızın hiçbir yolu yok.
[akutagawa ryuunosuke x nakajima atsushi]
[tamamlandı]
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Yardım mı? Nasıl olacak bu, döndürebilir misin onu kaynağına?"
Atsushi'nin sorusu, karışıyor tütsünün dumanlarına, Akutagawa beklentiyle bakışıyor karşısına, bilinmezlikle ve kafa karışıklığıyla; çünkü anlayamıyor, bir yolu olamaz ki bunun! Ama aklında, minicik bir düşünce her zaman vardı, her an, yalnızca bunun farkında değildi, muhtemelen, ama soruyordu, eğer vampirler insandan doğuyorsa bir vampir neden dönemezdi insana?
"Ben döndüremem," diyor Lucy, bu acizliğinden bir çeşit keyif alıyor herhalde. "Ama nasıl döneceğini söyleyebilirim."
Akutagawa, onaylıyor onu sallayarak kafasını ve bakıyor Atsushi'ye gözlerindeki dehşeti duyumsamak için, ama o renkler cümbüşünde yüz yüze kaldığı tek his, dibi görünmez bir memnuniyet oluyor. "Büyük ihtimalle yanlış anlıyorum," diye geçiriyor içinden. "Lucy ne istiyor? Neden ısrarcı yardım etmekte? Karşılığında ne koparacak benden?" Ancak bu hastalıklı bebeğin porselen, buğulu ifadesinde dağılan yadırganamaz müşfiklik, aklını allak bullak ediyor. Ona güvenmiyor, güvenemez. Yine de, umut etmeyi bırakamayacak kadar kendisine önem veriyor.
"Öyleyse," diyor. "Nasıl olacak o iş?"
Lucy, düşünmeden yanıt veriyor.
"Aslında, sandığından çok daha basit. Hatta senin gibi bir avcıya göre, hayata geçirilebilecek en kolay şeylerden biri."
Atsushi, ilgisini gizlemekle uğraşmayarak soruyor.
"Ne?"
"Hmm... Senin vampire dönüşmene yol açmış kişileri bulman ve onları öldürmen gerekiyor. Böylelikle insanlığına kavuşabilirsin, üstelik çok da yavaş yaşlanacaksın. Başka herhangi bir şey yapmana bile gerek yok, yalnızca öldür."
Akutagawa şaşkın, hayretler içinde duraksıyor. Nasıl yani? Kesinlikle onlarla alay ediyor şu kadın, bu bir çeşit şaka, aşağılık, şeytani bir fıkra. Çünkü, çünkü, bu kadar basit olmamalı, Lucy karmaşık büyüler, Latince cümleler ezberletmeli Akutagawa'ya-- ayrıntılı bir yönerge ile ayinler yapmalı, bu, böyle olamaz. Halihazırda tiksindirici bir yaratık olan birisine kurtuluşunun tek yolunun intikamdan geçtiği söylenmemeli, o, bunu biliyor zaten. Fakat intikam kanlı, tehlikeli ve zararlı, böyle süregelmişken bu, nasıl olur da insan olmanın kanıtı olabilir? Vahşice bir yöntem, umursamazca, canavarca.
"Olamaz mı başka bir çözümü? Ölüm müdür tek çıkar yolum bu lanetten?"
Lucy, işin içinden nasıl çıkacağını bilemez vaziyette, ama en çok Akutagawa'nın kontrol-edebileceğinden-çok-daha-fazla-olan gülümsemesinin yoksunluğundan ürküyor. Buna... sevinmesi gerekmez mi? Yoksa algılayabileceğinden daha kolay bir işle karşı karşıya kalınca kısa süreliğine bir felç mi geçiriyor?
