Chapter 32 (5/6/15)

441K 15K 5.3K
                                    

Chapter 32

 

 

[Jillian's POV]

 

"Jillian, ito yung mga gamit mo. Kinuha ko na,"  sabi ni Cupid sa akin habang inilalapag niya ang bag ko sa kama pati na rin yung malaking box na ibinigay sa akin ni Mother superior doon sa ampunan.

            Hindi ako umimik. Nagtalukbong lang ako ng kumot. Ayokong makita si Cupid o makausap. Gusto ko munang mag-isa.

            "Jillian, I'm sorry," dinig kong sabi niya. His voice is full of remorse. "Gusto kitang hayaan kay West. Kung pwede lang na siya na ang gawin kong para sa'yo, ginawa ko na. Pero hindi talaga siya ang para sa'yo eh."

            Naramdaman kong umupo siya sa gilid ng kama ko.

            "Kung ipagpapatuloy mo 'to, mas magkakasakitan lang kayo. Maraming masasakit na salitang mabibitiwan sa isa't-isa. Magbabago lang ang tingin mo sa kanya. At ayokong madungisan ang alaala mo kay West. Alam kong ayaw mo rin yun."

            Naramdaman ko na naman ang pamumuo ng luha sa mata ko at inalis ko ang kumot na nakataklob sa akin. With my tear-stained face, I looked at Cupid.

            "Kung hindi malakas na connection ang nagduktong saming dalawa, bakit sobrang sakit Cupid? Bakit ang sakit sakit?"

            Cupid gave me a sad smile at pinunasan niya ang luhang tumulo sa mata ko.

            "Dahil hindi man malakas na connection ang nabuo niyo, tunay na pagmamahal naman ang naramdaman mo."

            Hindi na ako umimik pa. Umiyak lang ako nang umiyak sa harap ni Cupid. Umiyak ako hanggang sa wala nang mailabas na luha ang mata ko. Umiyak ako hanggang sa manlabo na ang paningin ko at humapdi na ang mga mata ko.

            Pero kahit wala na akong luha, kahit tuyo na ang lalamunan ko sa kakaiyak, gusto ko pa rin ilabas lahat ng ito.

            Dahil sobrang sakit. Para akong pinapatay sa sakit.

            Mahal ko si West. Mahal na mahal ko siya.

            Minsan iniisip ko, sana hindi ko na lang siya napana.O sana hindi ko na lang alam na hindi pala siya ang nakatadhana para sa akin.

            Para atleast kahit papaano nabigyan ko ng chance ang nararamdaman namin sa isa't-isa. Na kahit hindi kami para sa isa't-isa, at least may alaala kami na minsan, naging masaya kaming dalawa na magkasama.

            Pero worth it nga ba?

            Hindi ko alam. Pwedeng tama si Cupid. Na hindi lang magiging maganda ang katapusan ng relasyon namin. Na baka habang buhay kong kagalitan si West o siya sa akin. Na baka pagsisihan ko rin sa huli lahat ng maganda naming alaala.

            Kasi alam ko na kahit anong gawin ko, sa heart break papatungo ang relasyon namin.

            Hindi kami pwede. Kahit mahal na mahal ko siya, hindi kami pwede.

            Pinaalis ko si Cupid. Sabi ko sa kanya, gusto kong mag-isa. Nung una, ayaw niya pang umalis pero na persuade ko rin siya na iwan ako.

            Ayokong kumausap ng kahit na sino. Pinatay ko ang phone ko kahit na nangangati akong i-open ito dahil alam kong kino-contact ako ni West.

She Who Stole Cupid's ArrowTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon