Always Been with You

Chapter 16

Andito na naman ako sa bahay ni mark, at parehas lang kaming naka upo sa kama niya at naka tulala kung saan, hindi naman awkward yung atmosphere pero sobrang tahimik ng paligid, ni isa samin ay walang nag sasalita, ang pag hinga lang namin ang naririnig ko...

"I stopped pursuing her" biglang sabi niya na nagpa basag sa katahimikan ng paligid, agad naman akong napa harap sa kaniya, at dahil sa sinabi niyang yun ay agad na kung ano ano nang pumasok sa isipan ko, at iisa lang ang ending nila, ako... ako ang may dahilan, ako ang may kasalanan

"Why? Was it because of my dramatic ass? Was it because of me bitching all day long about how you left and ignored me for her? I know you're wrong, but I also know that as a friend I have my limits with you, and me stoping you from loving someone and being with them is one of the limits... I'm sorry if it looked like I was making you choose between her and me, but that's not what I want... I don't want to be the hindrance to-" mahabang sabi ko na naputol dahil nilagay niya yung kamay niya sa bibig ko para takpan ito, at nakita ko naman siya na umiling iling

"Honey, Listen to me first, before you start jumping to conclusions, okay?" Sabi niya sa akin at tumango tango lang ako sa kaniya at ngumiti naman siya sa akin at tinanggal na ang kamay niya sa bibig ko, hinawakan naman niya ang dalawang kamay ko at tumingin sa akin ng seryoso

"I... I'm sure you're going to get mixed emotions with what I'm about to say, pero I'm willing to take all violent reactions from you, emphasize sa violence, kasi sure ako dun, pero patapusin mo muna ako sa pag sasalita. To summarize what happened during those weeks of me ignoring you, I was too blinded by my attraction kay Yvonne, and no hindi kita nakalimutan, it's just that nung mga araw na nakakausap ko pa lang si Yvonne about sa balak ko na panliligaw sa kaniya, sinabi niya sa akin na kung liligawan ko siya ay kailangan kitang layuan, kasi may mga rumours daw simula pa nung first day na may jowa daw akong bakla, at ikaw daw ang jowa ko, kung liligawan ko daw siya ay need kitang layuan dahil ayaw niya daw na lumabas na homewrecker or panakip butas sa rumour na yun, at hindi daw siya comfortable sa set up na may kaclose akong bakla... So, without informing you, or saying anything to you, I ignored you and limited the time I spent talking to you through chats... not a single day passed that I didn't think of you, lagi kang nasa isip ko during nung time na lagi kong kasama sa Yvonne, ikaw ang lagi kong iniisip, isa sa dahilan kung bakit lagi kitang iniisip ay dahil kabisado ko na kung pano ka mag isip, at kung gaano kadami yung pwede mong isipin nung mga panahon na iyon, at hindi ako mapakali kakaisip sayo dahil nasasaktan ako... nasasaktan ako na hindi kita kasama, nasasaktan ako na pasulyap sulyap na lang ako sayo, nasasaktan ako na pagka chat kita puro topics and lessons lang ang usap natin, at sobrang sakit na wala ka sa tabi ko, and dahil hindi ko na kaya, lalo na nung nag away tayo, itinigil ko na ang panliligaw kay yvonne, i told her that if she can't accept what i have, if she can't accept a nonsensical rumours about me, and if she can't accept my friends, specially my dearest soulmate, you, then she's not the right one for me, and i know you now hate me when I say sorry, to say it as a form of permission, but I am deeply sorry, so can I be forgiven, my love?" mahabang sabi niya sa akin, at literal na mixed emotions nga ang nadama ko, may mga part na natatawa ako, may mga part na gusto ko siyang suntukin, may mga part na gusto ko siyang yakapin, but I am relieved to finally hear him say those things... dahan dahan kong tinanggal ang pagkakahawak niya sa kamay ko, at agad siyang sinampal ng sobrang lakas, at ng medyo napa atras siya mula sa akin ay agad ko din siyang niyakap ng mahigpit.

"First of all, ang bobo mo gusto kitang saktan pa, pero dahil mahal na mahal kita, tinatanggap ko na bobo ka talaga. Pero hindi mo ko mapipigilan once na gustuhin niyang babaeng yan na bumalik ka sa kaniya, I will get petty and violent, I swear to the gods I will do things, the people around me won't like" sabi ko sa kaniya at niyakap lang siya uli, niyakap niya lang din ako at hinimas himas ang likod ko.. pero na awkward ako bigla, kasi naka patong ako sa kaniya habang nakayakap... kaya agad akong tumayo at lumayo sa kaniya

"Oh san ka pupunta?" Takang tanong niya sa akin at umiling iling lang ako sa kaniya

"Ah, eh, wala nagugutom lang ako" pag dadahilan ko sa kaniya, pero yung mukha ko feeling ko sobrang pula na, buti na lang medyo madilim dito kaya di ako kita masyado...

"Sana hindi na lang kayo naging okay" nagulat ako ng marinig ko ang boses ni david sa likod ko, napalingon naman agad ako at nakita kong sumama ang tingin ni mark kay david

"Wag mo kong matignan tignan ng masama, tandaan mo ako ang nasa tabi ni scar nung pinili mong layuan siya para sa iba" sabi ni david at obvious naman sa istura ni mark na balak niya nang sugurin si david pero pinigilan ko agad siya, ngumiti naman ako kay david

"David sige na, umalis ka na baka di ko mapigilan toh eh, atsaka don't worry sayo naman ako babalik, once na ulitin niya yung kagaguhan na yun" sabi ko sa kaniya habang naka ngiti, agad naman siya nag smirk at lumayo na, kita ko naman si mark na parang di makapaniwala sa sinabi ko

"What is wrong with you!? Kala ko ba okay na tayo? Bakit naman sinabi mo yun sa kaniya" sabi niya sa akin, para siyang bata na nagdadabog sa daan, pinag taasan ko naman siya ng kilay at inirapan

"You should know by now, that i might forgive you, but I'll never ever forget what you did, and you should expect that i will be bringing up that scenario when I'm mad, not in the mood or if we're fighting... you still haven't explained to me why you were drunk with those bunch back then, and i just realized that your ex fling didn't force you to ignore me and leave me for her, she just suggested what she wanted but the choice was yours... and now I'm fucking mad again, get out of my sight before I deemed you unnecessary to my life... but then I guess it shouldn't really bother me that you're hanging out with the people that made fun of me and spread rumors about me, since you were friends with them longer than you are with me, and i guess love does make you blind, since you certainly chose to ignore me to pursue someone, what rights do i have, right? What grip do i have on you? Besides your lousy never gonna happen promises, i have nothing on you, and I'm starting to think that I am nothing to you." mahabang sabi ko sa kaniya habang naglalakad kami papunta sa stage, na tambayan na namin, ko, tamabayan ko, umepal lang siya, tumigil naman siya sa paglalakad pero tumuloy lang ako at umakyat na sa stage, medyo mataas kasi yung stage kaya nag mumukhang maliit talaga pag may tao sa baba nito, habang nakatayo ay tumingin naman ako kay mark na nasa baba at sa tapat ko, I'm looking down on him, as i do to other people, he used to be someone equal to me, and yet with all the things that happened, I can't look at him the same way as I did. Nagulat naman ako ng bigla siyang lumuhod sa harap ko, ang dramatic putek, pero dahil ginusto niya yan ay sasakyan ko ang trip niya

"Beg" sabi ko sa kaniya habang naka smirk, napahinga naman siya ng malalim

"I'm not gonna say sorry, and ask for your forgiveness, and I'm not gonna promise you anything from now on... no more promises, from now on all you're going to see is actions and progress. So please let me show you that I am sorry through my actions." Sabi niya habang naka luhod siya sa harap ko at naka tingin ako sa kaniya

"Tara na nga" sabi ko sa kaniya habang pababa ng stage, tapos may naalala ko, kaya ng magka salubong kami sa hagdan ay tinignan ko siya mula ulo hanggang paa

"Ano na namang ginawa ko ang naalala mo?" Sabi niya na para bang pagod na pagod na siyang sakyan ang trip ko at labanan ang gusto ko

"Yung kiss, ilang beses mo na akong hinahalikan, bakit?"