Always Been with You

Chapter 19

"Scar, This is Nicole" pagpapa kilala ni mark sa kasama niyang babae, apparently type niya yung girl and medyo matagal na silang nagkakausap and nasabi daw nung girl na gusto daw ako makilala... I highly doubt na hangang usap or normal na usap lang ang meron sa dalawang toh, at alam niyo yung istura ko ngayon? Naka ngiti lang ako the whole time na pinapakilala niya sa akin yung babae

"Oh, Hi, Nice to meet you, I would really love to sit and talk here with the both of you, but I have something urgent to do" habang sinasabi ko yun pa simple kong tinitignan ang paligid kung saan ako pwedeng mag exit at kung ano pwede ko gawin, tapos saktong nakita ko si david

"Oh here's my kasama" sabi ko at agad tumayo ng malapit na sa akin si david, nginitian ko naman siya at agad akong lumapit sa kaniya at kumapit

"Sige Mark, Nicole, una na kami" sabi ko sa kanila at nag wave goodbye na lang sa kanila, hindi pa sana agad maglalakad si david pero siniko ko siya ng bahagya

"Please sumama ka na lang, ako na bahala sa lunch mo" sabi ko sa kaniya at nag tuloy tuloy kami ng lakad hanggang sa makarating kami sa malapit sa parking lot, agad naman akong umupo sa sahig at napa irap na lang kay david

"Oh ano na namang meron?" Takang tanong sa akin ni david, at agad din siyang umupo sa tabi ko at inabutan ako ng chocolate na kinuha niya sa bag niya

"Nothing... well, I would be lying if I said that, but... let's just say na yung girl na pinakilala ni mark, they're potentially flirting." Sabi ko sa kaniya at tumango tango na lang siya na para bang gets niya na ang lahat ng nangyare kahit yan lang ang sinabi ko

"Gusto mo sa bahay ko?" Sabi niya at sasagot na sana ako ng biglang may lumapit sa akin, pag tingin ko naman sa taong ito ay nakita ko na si mark ito

"Eto ba yung urgent na kailangan mong gawin?" Parang iritang sabi niya, napa ngisi naman ako at agad na tumayo si david para tulungan ako tumayo, pagka tayo ko ay agad kong pinag taasan ng kilay si mark at nag cross ng arms

"Why? Does it matter? May kaniya kaniya tayong definition ng urgent, at I don't think I have to explain anything to you, right?" Nakangiti kong sabi sa kaniya, at kita ko naman sa mukha niya na mas naiinis pa siya

"David let's go" sabi ko sa kaniya at mag lalakad na sana ako palayo ng bigla akong hinawakan ni mark sa braso at pinigilan

"You're coming home with me" madiin na sabi ni mark, agad ko naman siyang tinignan ng masama at tinitigan ko talaga siya mata sa mata

"Let Me Go" sabi ko habang binibigyang diin bawat salitang binibigkas ko, dahan dahan niya naman akong binitawan at agad kong sinenyasan si david...

"Lagi na lang akong naiipit sa pagitan niyo ni mark, ay nako" reklamo sa akin ni david habang binibigay sa akin yung brownies na gawa niya daw, agad ko naman itong kinuha sa kaniya at kinain

"Sorry ah, bat kasi laging nasa timing yung pag papakita mo" sabi ko sa kaniya at nag shrug na lang siya ng shoulder niya

"Alam mo, at this point, umamin ka na lang kay Mark, obvious naman na may gusto ka sa kaniya eh, tapos pabayaan mo na siya after that, hayaan mo siyang mag react the way he wants to react." Sabi niya sa akin at inirapan ko lang siya at binato sa kaniya yung paper sa ilalim ng brownies

"No, not yet, aantayin ko na lang na sumabog ako... kasi kung gagawin ko yung sinasabi mo, kung ano ano pa paplanuhin ko, and although I'd love to be always ahead of things, I'd like to see where this one will lead me, i wanna be surprised to how I'm going to cope with the things that is going to happen after my explosion." Sabi ko na lang sa kaniya at tumango tango lang siya sa akin at humiga sa kama

"Pero, just to let you know, I'm still into you"sabi niya at medyo natawa ko sa last line niya kasi muntikan niya na kantahin

"Well, I still have no feelings for you, you are my type, but maybe because of my feelings for Mark, your charm does not work on me, and I'm not so fragile to seek emotional comfort by using someone else as a rebound" sabi ko sa kaniya at ngumisi lang siya sa akin, bigla namang nag ring phone ko at nakita ko na si mark yung natawag, pinakita ko naman kay david yung phone ko at nagulat ako ng bigla niyang sagutin yung tawag at nilagay sa loud speaker mode

"Scar, asan ka na naman? Wala ka sa bahay mo, wala ka sa cafe nung feeling pogi na lalake, sabihin mo lang kung na saan ka para sunduin na lang kita" mahinahong sabi ni mark sa call, tinanggal ko naman sa loud speaker mode yung call at agad na nilagay ito sa tenga

"May ginagawa pa kami ni david, siya ang mag hahatid sa akin, pauwi sa bahay ko" sabi ko sa kaniya at agad na inend ang call...

"Hindi mo na ko need ihatid , kung yan ang iniisip mo" sabi ko kay david ng makalabas na kami ng bahay niya, walking distance lang naman house niya, tsaka kaya ko naman mag isa

"Sure ka?" Takang tanong niya at tumango tango lang ako sa kaniya, ngumiti naman siya sa akin at ginulo ang buhok ko

"Sige na, anong oras na din, ingat ka ah, sigaw ka lang pag need mo ng help tatakbo ako papunta sayo" natatawang sabi niya at inirapan ko na lang siya bago umalis...

Habang nag lalakad lalakad ako, hindi kasi ako dumeretso sa bahay dahil gusto kong mag lakad lakad muna, nagulat na lang ako ng nasa harap ko na bigla si mark, tapos lalagpasan ko sana siya ng hawakan niya ang kamay ko.

"Scar, mag aaway na naman ba tayo? Bakit iniiwasan mo ako? Please, pwede ba na mag usap tayo" sabi niya at ramdam ko sa boses niya na parang pagod na pagod na siya, hindi pagod physically, pero parang pagod na siya sa ganitong scenario... sa akin... pagod na siya sa akin, ngumiti naman ako sa kaniya at para bang napa buntong hininga pa siya at parang lalo siyang nastress

"Tara na muna sa bahay" sabi niya at hinawakan lang niya ang kamay ko all the way sa bahay nila.

"Kung iniisip mo na pagod na ako sayo, hindi. Hinding hindi ako mapapagod sayo... ang sa akin lang, you're usually super direct, never naman tayong nagkaruon ng problema na ganito or any misunderstandings eh, kasi lahat sinasabi mo agad, lahat ng naiisip mo, mga nararamdaman mo, lalo na pag ayaw mo or kinaiinis mo... bakit ngayon feeling ko, palayo ka na ng palayo sa akin, I know I did a bad thing to you, that might've put a crack on our relationship, but why do I feel there's something else you're not telling me? Please sabihin mo na sakin, ayoko nang maulit pa yung mga panahon na hindi kita kasama sa araw araw, so please tell me everything" mahabang sabi niya, honestly I was overwhelmed, habang sinasabi niya yun, kitang kita ko sa mukha niya yung lungkot, kitang kita ko sa mga mata niya yung regrets niya sa mga nangyari, at rinig na rinig ko sa boses niya yung kaba na para bang iniingatan niya bawat salitang sasabihin niya

"I don't think this thing we have, this dependency we have for each other is healthy anymore... I'm starting to be possessive of you, to the point that I don't want to see you with other people that could potentially separate us, specially if its a girl. That possessiveness, together with the recent trauma of you dumping me for a girl you like... this will only be sort of a healthy thing if we have an equal possessiveness on each other... but if not, then I am toxic to you. I think we need to take some time off, away from each other"