Seversin (13'ten Sonra) #AsTol

19 - Aşk Kıskançlığı.

Tolga ve Asya gördükleri haber sonrası yatakta şok içerisinde birbirlerine bakarken, Suzan bağıra bağıra odaya geldi ve onları yatakta birlikte görünce şok geçirdi.

Suzan: Siz napıyorsunuz?

Tolga: Bir şey yaptığımız yok anne de sen kesin magazin haberini söylemeye gelmiştin herhalde.

Suzan: Ben sana dedim de mi bu haber elbet duyulur dedim.

Tolga: Tamam anne demiştin biliyorum şimdi bizi bir yalnız bırakır mısın?

Suzan: Oğlum bak bu haber duyulduğuna göre...

Tolga: Anne şu an hiçbir şey duymak istemiyorum, lütfen.

Suzan oflaya puflaya odadan çıkarken, Asya hemen kendini yataktan attı.

Asya: Bittik valla bittik, herkes öğrendi napıcaz şimdi Tolga?

Tolga: İnkar edemiyoruz bu yüzden de yapacak tek bir şey var o da düğün yapmak.

Asya: Şaka yapıyorsun herhalde, zaten herkes öğrendi neden düğün yapıyoruz ki?

Tolga: Herkes gizli saklı nikah yaptığımızı öğrendi Asya ve bize soracaklar neden diye? Kimden gizliyorsunuz diye bin tane soru soracaklar.

Asya: Ben ailemle barışmadan bu düğün olmaz. Evet onlardan gizli nikah kıymış olabiliriz ama ben onlarla barışıp öyle düğün yapmak istiyordum.

Tolga: Bak düğünü 2-3 gün içinde yaparız ve sen de o arada onlarla konuşup ikna edersin olmaz mı?

Asya: Sana ne kadar kolay geliyor de mi? Ben şu zamana kadar aileme yalan söylemedim, onlardan gizli iş yapmadım...

Tolga: Ne yani pişman mı oldun Asya? Sana bir soru soruyorum pişman mı oldun benimle evlendiğin için?

Asya: Hayır... Pişman değilim ama annem beni sildi Tolga farkında mısın? Onlar bu haldeyken ben güle oynaya düğün mü yapacağım? Bu mu yani?

Tolga: Ben sana güle oynaya düğün yapalım demiyorum zaten-

Asya: Tamam Tolga ben daha fazla konuşmak istemiyorum.

Asya hemen eşyalarını topladı ve tam odadan çıkmak üzereyken Tolga durdurdu.

Tolga: Nereye gidiyorsun?

Asya: Bir işim var.

Tolga: Asya...

Asya: Tolga lütfen.

Asya hemen çantasını alıp evden ayrıldı, kapı dışına çıktığında ağlaya ağlaya bir süre yürüdü. Taksiye binip, evlerine geldi ve kapıya dayandı. Napıcaktı şimdi kapıyı çalacak mıydı? Çalsaydı açacaklar mıydı ki? Dün bu evde mutluyken şimdi bu eve ait değildi bile. Ama bunların olacağını bile bile yapmamış mıydı zaten? Kapıyı çaldı, açan kişi annesiydi. Ağlaya ağlaya birbirlerine baktılar. Annesi hiç konuşmadan kapıyı Asya'nın suratına kapattı. Asya bunun olacağını biliyordu ama annesinin ağlayışından sonra içinde bir şeyler kopmuştu. Kapıyı daha çok çalmaya başladı ama açan yoktu, bağırmaya başladı.

Asya: Anne! Lütfen aç! Abla! Abi! Ben size yanlış yapmış olabilirim ama çok pişmanım lütfen bir açın kapıyı konuşabiliriz. Sizden gizli yapmamalıydım biliyorum ne olur bir açın konuşalım.

Asya merdivene çöküp için için ağlamaya başladı ama kararlıydı onlarla konuşmadan buradan ayrılmayacaktı. Saatler geçti ama hala yerinden kıpırdamadı, Tolga birkaç kez aramıştı ama açmamıştı en sonunda telefonu kapattı.

Hava kararmaya başlamıştı ama eve ne giren ne çıkan vardı, Asya'nın gözyaşları bir an olsun kurumamıştı. Açtı, susuzdu ama oradan kalkmaya hiç niyeti yokken evin önüne bir araba durdu gelen Tolga'ydı. Tolga, Asya'yı o halde görünce yanına koştu.