PAIN IN MY HEART (BxB)

FİNAL

Öncelikle, kitabı yazmamda bana çok büyük yardımı dokunan, AdaletChe ablama teşekkür ediyorum. Fikirleri ve düşünceleriyle bana çok yardımı dokundu. Ona buradan tekrar teşekkür ediyorum. İyi ki varsın abla 🤍

Şimdi bölüme geçebiliriz...
...

Özgür ve Haktan, ellerinde birer demet çiçekle mezarlığın kapısından içeri girdiler. Özgür buraya sık sık geliyordu ama Haktan'ın ilk gelişiydi. Bedeninin gömülü olduğu mezarı ilk kez görecekti. Bu yüzden garip hissediyordu.

Kaç kişi kendi mezarını ziyaret edebiliyordu ki?

Özgür, ezbere bildiği yolda ilerlerken, Haktan hemen ardından gidiyordu. Birkaç dakika sonra Özgür bir mezarın yanında durdu. Haktan, gözlerini mezar taşında gezdirdiğinde, Semih Karaca yazdığını gördü ve yutkundu. Duyguları birbirine girmişti. Karmaşık hissediyordu.

Haktan, elindeki buketi mezarın üstüne bıraktı. Özgür'de elindeki buketi mezarın üstüne, Haktan'ın buketinin yanına bıraktı.

"Bu çok garip." diye mırıldandı Haktan. "Kendi mezarıma ziyarete gelmek çok garip." dedi. Özgür, başını salladı.

"Haklısın." dedi ve Haktan'ın yanına gitti. "İnan benim için de garip bir durum bu. Yıllardır seninle bu toprak sayesinde iletişim kuruyordum. Ama şimdi yanımdasın. Sana dokunabiliyorum. Seni duyabiliyorum, görebiliyorum. En önemlisi de, hissedebiliyorum." dedi ve elini tuttu Haktan'ın. Haktan'da anında tuttu elini tutan eli.

"Hep yanında olacağım Özgür. Sana söz veriyorum, her zaman seninle olacağım. Bir kez daha gittiğimde, tekrar kavuşana kadar seni bekleyeceğim. Yine birlikte olacağız." dedi ve minik bir öpücük bıraktı Özgür'ün dudağına. Özgür, göğüs kafesini zorlayan kalbinin hızıyla gülümsedi.

"Uzun süre sonra böyle hissetmek çok güzel." dedi ve mezara baktı. Mezarın başına gitti birkaç adımda.

"Bana geldiğin, verdiğin sözü tuttuğun için çok teşekkür ederim. Beni gerçekten ruhunla, tüm kalbinle sevdiğini de kanıtlamış oldun. Bunu herkes başaramaz ama sen başardın. Bunun için sana minnettarım." dedi Özgür, toprağın altında yatan bedene. Haktan, yanına gitti ve elini sevgilisinin omuzlarına yerleştirdi. Özgür, sağ omuzundaki eli okşadı ve ayaklandı.

El ele tutuşup, mezarlığın çıkışına ilerlediler. Haktan, mezarlıktan çıkarken, son kez mezara baktı. Semih'in bedeni, onları gülümseyerek izliyordu. Haktan, Semih'in bedenine gülümsedi ve içinden teşekkür etti. Özgür'ü bir daha asla üzmeyeceğine ve bırakmayacağına dair söz verdi arkasında duran genç bedene.

Yanında yürüyen sevgilisine bakıp yanağına sıkı bir öpücük bıraktı. Özgür, gülümsedi ve ellerini ayırıp, elini Haktan'ın beline sardı. Haktan'da kolunu omuzuna sardı Özgür'ün ve tekrar arkasına baktı. Kimse yoktu bu kez. Tekrar önüne döndü. Her şey yoluna girmişti artık.

"Tatile gidelim mi?" diye sordu Özgür'e. Özgür, gülümseyerek başını salladı.

"Gidelim. Nereye gidelim?" diye sordu. Mezarlıktan çıkıp arabaya binerken cevapladı Haktan.

"Küçükken gittiğimiz yeri hatırlıyor musun?" dediğinde, Özgür kemerini takarken, başıyla onayladı.

"Hiç unutmadım ki." diye cevapladı. Haktan, arabayı çalıştırıp cevap verdi.

"Oraya gidelim o zaman. Hem eskiyi yad ederiz." dedi. Özgür gülümseyerek karşılık verdi.

"Seninle her yere giderim." dedi. Haktan, Özgür'ün elini tuttu ve öpücük bıraktı elinin üstüne. Gülümseyerek baktılar birbirlerine.

Artık mutlu olma zamanının geldiğini biliyordu iki sevgili. Mutlu olma ve aşkı doya doya yaşama zamanıydı.

Bitti.

Kitap tam istediğim gibi oldu. İlerleyişi, hızı, içeriği tam istediğim gibi yazmaya çalıştım ve bir sürü araştırmalar yaptım yazarken. İstediğim gibi bir kitap ortaya çıktı.

Final de istediğim gibi oldu. Bölüm sayısını az tuttum çünkü biraz daha uzasa tadı kaçardı. Bu yüzden tadında bırakmak istedim.

Bu kitaba benimle eşlik ettiğiniz için teşekkür ediyorum. Umarım sıkılmadan finale kadar gelmişsinizdir.

Neyse, hoşçakalın. Diğer kitaplarda görüşelim ✨️✨️

Renklerinizi kaybetmeyin 🌈