Dziwne uczucie - Shinkami

6. Wyjście

Hitoshi Sinso pov.

Trzy dni po imprezie zaraz po lekcjach ja i Denki mega się nudziliśmy więc postanowiliśmy pójść do galerii. Jak się przebraliśmy i wzięliśmy wszystkie potrzebne rzeczy to spytaliśmy się wszystkich czy może chcą pójść z nami ale nikt nie chciał. No cóż, ich strata. Sam jakoś nigdy nie przepadałem za chodzeniem po sklepach bez celu ale dla niego mógłbym zrobić bardzo dużo.

Gdy tak szliśmy to zaczęliśmy gadać na różne tematy.

-- A tak w ogóle to jakie jest twoje ulubione zwierzę? - spytał nagle blondyn

-- Lubię koty. A ty?

-- Nie wiem nie mam konkretnego zwierzęcia, które lubię. Jakoś mało się w ogóle nimi interesuję. Ale uważam, że koty to jedne z najsłodszych zwierząt.

-- Aha. A tak jakoś chciałem się ciebie od tych kilku dni zapytać. Dlaczego masz depresję? Jak nie chcesz to nie musisz mówić. - spytałem się o to w końcu ale nie chciałem go zranić

Chwilę się nie odzywał i uznałem, że nie chce mówić ale po jakichś dwóch minutach popatrzyłem na niego i zobaczyłem, że otwiera i zamyka buzię chcąc coś przy tym powiedzieć.  W końcu się odważył i coś powiedział.

-- Mam depresje przez mojego ojca. Znęcał się nade mną seksualnie, torturował mnie i zawsze jak chciałem coś powiedzieć dostawałem z liścia albo w brzuch i to tylko dlatego, że chciałem sie z kimś przywitać. I tak nie było zawsze tylko od kiedy moja mama zginęła w wypadku samochodowym w, którym brałem udział. Miałem wtedy siedem lat.

Nie mogłem uwierzyć własnym uszom. Jak to możliwe przecież na co dzień chodzi taki uśmiechnięty. Co znaczy to, że ojciec go torturował? Albo, że bił go za powiedzenie słowa? Lub to, że ruchał go jak był mały? Przecież to trzeba zgłosić na policję!

-- To trzeba zgłosić na policję! - krzyknąłem tak, że wszyscy na około nas się na mnie popatrzyli

-- Nie ty nie wiesz do czego on jest zdolny. Z łatwością by uciekł z więzienia nawet tego najbardziej chronionego na świecie.

-- Dobra później porozmawiamy, bo już jesteśmy na miejscu.

-- OoOoO ale tu ładnie. Jak ja dawno tu nie byłem.

Gdy weszliśmy to od razu zobaczyliśmy sklep z różnymi układankami. Obydwoje chcieliśmy tam wejść więc jako wolni ludzie po prostu to zrobiliśmy. Świetnie się bawiliśmy. Potem Denki wymyślił challenge. Musieliśmy sobie przynieść jakąś fajną rzecz na wzajem. Zgodziłem się, bo czemu by nie. Ja przyniosłem mu żółte stylowe okulary, a on mi koszulkę z wielkim kotem na środku. Chodziliśmy po galerii jeszcze trzy godziny, a potem poszliśmy do McDonalda i było bardzo fajnie.

Gdy wróciliśmy do akademików była osiemnasta i wiedzieliśmy, że zostaniemy obsypani pytaniami ze strony Miny i Iidy. Od Miny czy się całowaliśmy, a od Iidy czemu byliśmy tam tak długo. Trochę mnie to zmęczyło więc potem poszedłem do swojego pokoju. Zacząłem przeglądać You Tuba i zobaczyłem jakiś filmik, który nagrał dyrektor UA. Nacisnąłem na niego i odtworzyłem. Gdy to zrobiłem to po kilku minutach zacząłem się śmiać tak jakbym zobaczył jakiegoś śmiesznego kota. Najpierw dyrektor powiedział, że dwójka nauczycieli się spotyka i już od dawna są małżeństwem ale dopiero teraz chcą ujawnić swój związek.

I okazało się, że to moi rodzice i nagrywali to w naszym domu. Jakoś w środku filmiku podszedłem do nich i spytałem co robią, a oni tylko powiedzieli żebym poszedł do swojego pokoju.

' Więc to było wtedy XD. Ale im wyznanie popsułem. Powinienem to wysłać Denkiemu.

Jak pomyślałem tak zrobiłem. Wysłałem to do niego i po kilku minutach odpisał mi.

Denki: hahahahahah co to było?! Zepsułeś im wyznanie miłości lol jak mogłeś!? hahahahah

Shinso: Ja mam po prostu zdolności paranormalne jak Saiki Kusuo i wyczułem, że muszę im przeszkodzić.

Denki: No to super. Musimy jutro pogadać z twoim tatą.

Shinso: Ok :)))))))

Skończyłem pisać z Denkim i moje drzwi do pokoju nagle trzasnęły z nieziemską szybkością. Może serio mam jakieś zdolności? Saiki Kusuo v2 to nie taki zły pomysł. Nagle w drzwiach zobaczyłem bardzo złą ją....

  Sorry, że tak późno rozdział ale nie miałam za bardzo czasu. Życzę wam zdrowia, bo poniedziałek jest i będziecie mieć mega dużo zaległości jak ja, bo ja nadal chora w domu siedzę.

                                                                                                                                                                          (668 słów)