Görünmeyen Cehennem // (Karanlığa Tutsak) //

7. bölüm

Dışarıdan gelen sesler ile gözlerimi açtım. Neler olduğunu merak ettiğim için fermuarı indirip kimseye fark ettirmeden çevreyi süzdüm. Ah doğru ya bugün oyunlar oynanacaktı. Çantamın fermuarını açıp içinden Jordan siyah esofmanım ile siyah oversize sweati giydim. Saçlarımı yukarıda at kuyruğu yapıp üstüne beyaz desenli bandanamı taktım beyaz converslerimi de giydiğim de hazırdım 10 dk da makyajımı da yapıp gönül rahatlığı ile çadırdan çıktım. Hava cidden mis gibiydi modum yükselmişti bir anda etrafa bakarken büyük yaşlı ağacın altında sinirle konuşan savaşı gördüm. Çalıların arasından dolaşıp büyük ağacın diğer tarafına geçip onu dinlemeye başladım.

"Ne demek lan kaçtı". Sinirle sarf ettiği bu sözler ile susup karşı tarafı dinlemeye koyuldu acaba neyden bahsediyordu çok merak etmiştim. Belki de burdan bir açığını yakalayabilirdim bu yüzden dinlemeye devam ettim.

"Kes sesini ve beni iyi dinle bulduğun gibi adamın kafasına sıkıyorsun sonra da gidip o Orhan itinin önüne atıyorsun". Duyduklarım ile gözlerim fal taşı gibi açıldı şaşırdığım da ses çıkmasın diye elimle ağzımı kapattım. Nasıl bu kadar acımasız olabilirdi sırf Orhan diye birini sevmediği için birini öldürüp böyle şeyler yapması çok yanlıştı. Tabi şu ana kadar pek iyi bir şey yaptığı söylenemez di bende neye şaşırıyorsam elimden bir şey gelmemesi canımı sıkıyor du ben daha bu beladan kurtulamadım bir de insanları mı düşüncem zaten ölüm emri verilmiş birini kurtarmam da imkansız.

Ağacın önünde olan hareketlenme ile kendimi iyice ağaca bastırdım. Beni görürse ayvayı yemiştim. Bir iki dakika sonra uzaklaşan ayak sesleri ile ilk başımı çıkardım ağacın arkasından ileride berk beyin yanına gidip omzuna dostça iki kere vurdu.

Bindik bir alamete gidiyoruz kıyamete kimin ellerine düştük biz

İç sesimin ufak isyanı ile sırıttım. O orospu çocuğu babamdan bin kat iyidir savaşın mahkumu olmak ekmek elden su gölden tek fark özgür değildim. Özgürlüğü paraya değişirmiydim? Yada asıl soru ben mi değiştim? Bu durum hoşuma gitmeye başlamazdı umarım kendi bildiğim yoldan devam edecektim. Kaçacak kurtulacak ve yeni bir hayata başlayacaktım.

Umarım

Ağacın altından çıkıp açıklığa doğru yürüdüm.

Sekreter bozuntusunun yanındaki boş yere oturdu. Kıskanma Elçin kıskanma

İç sesimi kendimce boğazladıktan sonra etrafta tanıdık birilerini aradı gözlerim. Berna ile nur selfie çekiliyordu. Arkalarından yavaşça gidip ikisininde omzuna kolumu koydum.

"Peyniiiiir". Dememle kızlar korktu nur baş parmağını damagina degdirip ağaca vurdu.

"Ödümü kopardın Elçin". Nurun sızlanması ile bir kahkaha attım aklım şu anda çekilen resimdeydi. "Kızlar gösterin resmi merak ediyorum". Selfie çubuğunda ki telefonun çıkarıp resmi açtı Berna gerçekten çok güzel di sanırım hayatım boyunca arkadaşlarım ile çekilmiş en iyi fotoğrafım bu oldu.

"Duygusallaştım falan deme sakın". Bernanın dediği ile gözlerimi yukarı diktim göz yaşı gelmesin diye keyifli bir gülümsemeyle kızlara döndüm.

"Hayatımdaki tek ve en iyi arkadaşım sizlersiniz kızlar ve tek en iyi fotoğrafta bu". Ikiside birbirine bakıp bana kocaman sarıldı.

"Drama quen". Dedi nur geri çekilirken.

"Her neyse oyunlara birazdan başlarız yükseltin modunuzu." Nurun tekrar konuşması içimize dolan enerji ile duygusallıktan çıkmıştık.
"Bitirelim işlerini kızlar."