Unicode~
ခရမ်းပြာရောင် ပန်းခင်းကြီးထဲမှာ ပြေးလွှားနေလိုက်တာ။
အိပ်မက်မှန်းသိနေတာတောင် သူဟာ ရပ်တန့်မရ။
အိပ်မက်ရဲ့ လှုပ်ရှားမှုအသေးစိတ်က သူ့ထိန်းချုပ်မှုအောက်မှာ။ လေပြင်းကအစ လေပြည်ညှင်းကအဆုံး သူဖန်တီးထားသည့်အတိုင်း။
မနိုးထချင်တဲ့ အိပ်မက်ဆိုတာ ဒါမျိုးထင်ပါရဲ့။
အိုင်းရစ်ပန်းတွေရှိတဲ့နေရာမှာ သူတစ်သက်လုံး နေနိုင်ပါသည်။
နိုးထချင်တိုင်းနိုးထလို့မရတဲ့အိပ်မက်နဲ့ နိုးထလို့ရသားနဲ့ တမင်မနိုးထချင်တဲ့အိပ်မက်.. အဓိပ္ပါယ်ဖွင့်ဆိုချက်က အကွာကြီးပါပဲ။
ပန်းခင်းကြီးအဆုံးက တဲအိမ်လေးဆီ ပြေးသွားနေခဲ့သော်လည်း ပြေးလေ ဝေးလေ.. မရောက်တော့ဘူးလားလို့တောင် ထင်ရသည်။
"Taehyung.. Kim Taehyung"
ဟင့်အင်း.. လာမနှိုးနဲ့။ မနိုးချင်သေးဘူး။ သူ အိမ်လေးဆီရောက်အောင် သွားရဦးမှာ။
ပြေးနေရင်းက ခြေလှမ်းတွေ လေးလံလာသည်။ သူ့ကို တစ်ခုခုက ဆွဲခေါ်နေသလို ခံစားရသည်။
ခန္ဓါကိုယ်အစိတ်အပိုင်းတစ်ခုစီက အငွေ့ပျံပျောက်ဆုံးနေသလို ခံစားချက်နှင့်။
မျက်လုံးထဲ စူးခနဲဝင်လာသော အလင်းတန်းတစ်ခု။
"သတိရလာပြီလား Kim Taehyung"
"မင်း.. မင်းက ဘာလို့ ငါ့အခန်းထဲရောက်နေတာလဲ.. အာ့!"
"နောက်မှစိတ်တို.. အခုချုပ်ရိုးမဖြည်ရသေးဘူး"
ထိုအခါမှ စူးနင့်စွာ နာကျင်နေသော ဝမ်းဗိုက်ကို ကြည့်တော့ ချုပ်ရိုးအထင်းသား။ အတွေးများပြန်ကောက်သော် သူဓါးထိုးခံလိုက်ရတာကို အမှတ်ရသည်။ Jeon JungKook လာခေါ်တာကို သတိရသည်။
ထို့နောက်အဖြစ်အပျက်တွေ မသိတော့ပေမယ့် သူ့ဗိုက်ကို အစိမ်းချုပ်ထားရပုံ။ အသက်ရှူလိုက်လျှင်တောင် နာကျင်နေလို့လေ။
"Mommyရော.."
"မနက်တည်းက ထွက်သွားတာ။ အခု ကျုပ်ပဲရှိတယ်"
YOU ARE READING
𝐋𝑢𝑐𝑖𝑑 𝐃𝑟𝑒𝑎𝑚
FanfictionI might be able to unfold the actions. Awareness of being a dream can't help me awake. As long as it's you.., I'd be gladly stuck. You're my 'Lucid Dream' but still can't I get rid of you.. Kookv JJK x KTH [Disclaimer : This is just a fiction and no...
