GEÇMİŞ ÖLÜR YARIN ASLA!

17. Bölüm 3'ÜMÜZ

'' Siz ciddi misiniz?''

Diye sordu Kerem hızla başını kaldırıp.

''Evet gayet ciddiyim, tebrikler.''

Diyerek odadan çıktı. Kerem karşımda gözlerimin içine gülüyordu.. Beni kucağına aldı ve ayağa kalkıp hızlıca döndürdü.

''Ke- kerem aşkım dur ahaha.''

''Duramam Zeynep duramam.''

Kahkahalarımla odada döndük durduk. Ve Kerem beni sonunda yatağa geri bıraktı. Kocaman gülümsemesiyle alnını alnıma koydu. Nefesini ağzımın içinde hissedebiliyordum. Elini yavaşça karnıma götürdü ve okşadı.

''Zeyneep, şimdi burada bizim bebeğimiz mi var?''

Güldüm ve başımı salladım.

''Bunca şeyden sonra bizim bebeğimiz Kerem. Tüm hepsinden sonra, tüm o acılardan sonra bizden bir parça..

Tüm yaşadıklarımız geçti gözümün önünden. Bir bir, benim yurt maceram ardından Sayer'lerin üniversitesi, Sevim Hanım, Ve Kerem, eğlenceli günlerimiz, tüm o gençliğin verdiği maceracı ruhlarımız, ardından Ersen, onunla yaşadıklarım, hıçkırıklarım ağlamalarım, İzmir'de yaşadığım 5 yıl, pastanem ve kaderin bizi yeniden buluşturduğu o kaza günü, tam hayatla savaşacak gücümün kalmadığı zamanda Kerem'le yaptığımız o kaza, ardından yeniden birleşmemiz ve Ersen'e yaptıklarımız, tek tek hepsini aklımdan geçirdim. Bu hayatın bize yaptıklarından sonra böylesine bize gülümsemesini düşündüm. Garipti, bundan sonra mutlu mu olacaktık yani? Güzel günler mi bizi kovalayacaktı artık?

'' Seni çok seviyorum güzelim''

Dedi dudaklarımdan bir öpücük alırken, orada uzun uzun öpüştük. Günün ilk ışıkları bize doğru vuruyordu pencereden. Kerem'in öpüşürken gülümsemesini çok seviyordum. Güneş ışıkları onun gülümsemesine vuruyordu, saçlarına, kirpiklerine. Güneşte turuncu saçları bir kaç ton daha açık görünüyordu.

'' Bende koca adam.. Bende..

...

Taksi evimizin önünde durdu. Balkonda ki yaşlı teyze yine bizi izliyordu. Biz arabadan inip el ele apartmana girdik asansöre binip bizim katta durmuştuk. Kerem cebinden anahtarını çıkartıp kapıyı açtı. Yalnız bir sorun vardı bu daire dayalı döşeliydi. Kerem'i çekiştirerek konuşmaya çalıştım.

'' Hayatım, galiba yanlış daireye geldik, hadi gidelim.''

''Galiba.''

Tam kapıdan çıkacakken konfetiler patladı ve müzik çalmaya başladı. Arkamı döndüğümde salondan çıkan Aslı, Can ve Barış'ı gördüm. Ve şaşkınlığımı gizleyemedim.

'' Vaoov''

Diyerek ellerimle ağzımı kapattım.

''Sizin burda ne işiniz vaar!''

Kerem benim kadar olmasa da yine şaşırmıştı.

'' Süprizz!!''

Dedi Aslı. Ardından beni kucakladı. Ve tek tek hepimiz sarıldık. Bu sevgi yumağımızın ardından Kerem parmağıyla salonu işaret edip sordu.

"Bunlar nereden çıktı?"

Can gülümsedi, Barış kafasını kaşıdı ve konuşmaya başladı.

"Asıl fikir Aslı'dan çıktı biz sadece yardım ettik."

Aslı'da konuşmaya girdi ve bilekliğiyle oynayarak bize doğru bakarak konuşmaya başladı.