EP - 29

2.6K 151 6
                                    


Zawgyi

"ဘယ္လိုျဖစ္ရတာလဲ……"



' ေႏွာင္ၾကိဳးaccidentျဖစ္တယ္ '  လို႕ၾကားသည္ႏွင့္ ေဆးရံုကိုအေမာတေကာလိုက္လာမိတဲ႕ကြ်န္ေတာ္။ ေဆးရံုကုတင္ေပၚမွာဒဏ္ရာေတြႏွင့္လွဲေနတဲ႕ပံုရိပ္ေလးကႏွလံုးသားတစ္ခုလံုးကိုနာက်င္သြားေစသည္။ ကိုယ္တိုင္ျဖစ္ရင္ေတာင္ဒီေလာက္အထိနာက်င္မွာမဟုတ္ ၊ အသက္ရွဴရခက္လာသည့္အေျခအေနမွာ  ေျခမကိုင္မိလက္မကိုင္မိႏွင့္ထိုစကားတစ္ခြန္းကိုေတာင္မနည္းအားယူေျပာလိုက္ရသည္။



ေဆးပိုက္သြယ္တန္းထားသည့္လက္ႏုႏုေလးတစ္ဖက္ကိုျမတ္နိုးစြာဆုပ္ကိုင္ထားမိရင္း ပတ္တီးေဖြးေဖြးႏွင့္ဒဏ္ရာေတြကိုရင္နာနာနွင့္လိုက္ၾကည့္ေနမိသည္။  ရင္ထဲကေနလည္းေတာင္းပန္စကားေျပာေနမိသည္မွာအၾကိမ္ၾကိမ္အခါခါ။



ငါ့ေၾကာင့္ပါ…ငါ့ေၾကာင့္ပါ ေႏွာင္ၾကိဳး။
ငါသာဒီေန႕ေက်ာင္းမပ်က္ခဲ႔ရင္……ငါသာဘယ္ေလာက္ပဲေနမေကာင္းျဖစ္ေနပါေစ ေက်ာင္းသြားဖို႕ေတြးခဲ႔မယ္ဆိုရင္……မင္းဒီလိုျဖစ္မွာမဟုတ္ဘူး။



"ေနွာင္ၾကိဳးကသူ႕ဘာသာသူလမ္းေလွ်ာက္လာတာ……ကားကဘရိတ္ေပါက္ျပီးအရွိန္နဲ႕ဝင္တိုက္တာတဲ႕……"



ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ႕စကားသံေၾကာင့္ျငိမ္က်သြားသည့္အာဏာ။ခုနကငိုေနတာပဲသူမဟုတ္ေတာ့သလို မလွဳပ္မယွက္ႏွင့္ျငိမ္သက္ေနတာေၾကာင့္ ေျပာလိုက္မိတာပင္မွားသြားျပီလားဟုေတြးေနရေတာ့သည္။
ေနမေကာင္းတဲ႕သူကိုစိတ္ထိခိုက္စရာေတြမေျပာသင့္တာသိရဲ႕နဲ႕……မင္းဘာလို႕ဒီေလာက္အထိတံုးရတာလဲ မိုးဝဠာရယ္……။



"အဲ႔ဒီ႕ကားကိုမီးရွိဳ႕လိုက္……"



"ဟမ္……"



တကယ္ကိုမအံ႕ၾသဘဲမေနနိုင္တာပါ။ ခုနကေလးတင္ငိုေတာ့မလိုမ်က္နွာထားနဲ႕ပ်ာယာခတ္ေနတဲ႕ေကာင္က အခုလိုမ်ိဳး ေသြးေအးေအးႏွင့္ေျပာဆိုလာသည္။ ခဏတာျငိမ္သက္သြားျပီးစဥ္းစားေနသည္က  တုန္လွဳပ္သြားရေလာက္သည့္ေၾကာက္စရာစကားတစ္ခြန္းကိုေျပာဆိုဖို႕လို႕ေတာ့ဘယ္ထင္မိပါ့မလဲ။



ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now