ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီ

EP - 32

Zawgyi

ျမက္ခင္းစိမ္းစိမ္းေတြႏွင့္လိုက္ဖက္ညီေသာ ျပာလဲ႕လဲ႕ေကာင္းကင္ၾကီး။ အျပာႏုေရာင္ေပၚတြင္ အျဖဴေရာင္တိမ္စိုင္ေလးမ်ားဟာလည္းဟိုတစ္ကြက္ဒီတစ္ကြက္။
လွပသည္ဟုထင္ရသည့္ထိုေနရာတြင္ မ်က္ရည္မိုးရြာသြန္းလ်က္ရွိေသာလူသားတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိသည္။

အနက္ေရာင္suitမ်ားကိုသာဝတ္ဆင္ထားၾကေသာလူတစ္စုထဲတြင္ မၾကာေသးခင္ကမွတည္ေဆာက္ထားေသာအုတ္ဂူေဘး၌ေအာ္ဟစ္ငိုေၾကြးေနေသာလူတစ္ေယာက္လည္းရွိသည္။ ထိုအမ်ိဳးသားေဘးတြင္ဝိုင္းဝန္းနွစ္သိပ္ေပးေနၾကေသာလူတစ္ခ်ိဳ႕လည္းရွိသည္။ သို႕ေသာ္ ခပ္လွမ္းလွမ္းမွာရပ္ေနတဲ႕ေကာင္ေလးတစ္ေယာက္ကိုေတာ့ မည္သူမွလည္းမနွစ္သိပ္ေပးၾကသလို ၊ မည္သူမွလည္းသတိထားမိၾကပံုမေပၚ။

အခ်ိန္ၾကာလာသည္ႏွင့္အမွ်တျဖည္းျဖည္းလွည့္ျပန္သြားၾကတဲ႕လူေတြ။ ဘယ္သူမွမရွိေတာ့တဲ႕အခ်ိန္မွသာ ယွဥ္တြဲကာတည္ရွိေနတဲ႕အုတ္ဂူႏွစ္ခုအနားတိုးလာခဲ႕လိုက္သည္။ ေဖေဖေျပာခဲ႕တဲ႕စကားတစ္ခြန္းကိုျပန္ၾကားမိေယာင္မိေတာ့ အျပံဳးတစ္ခုကအလိုလိုျဖစ္တည္မိရဲ႕သား။
' ေဖေဖ့အိပ္မက္ကသားရဲ႕daddyနဲ႕အတူရွိခ်င္တာ '  တဲ႕။
အခုေတာ့ေဖေဖ့အိပ္မက္ေတြတကယ္ျဖစ္လာျပီ။ ေပ်ာ္တယ္မဟုတ္လား။

ႏွစ္ျခိဳက္စြာျပံဳးမိတဲ႔မ်က္ဝန္းထက္တြင္ေဝ႕သီလာတဲ႕မ်က္ရည္စေတြကိုလ်စ္လ်ဴရွဳ၍ အားတင္းကာအျပံဳးကိုပိုပီျပင္စြာျပံဳးလိုက္ရင္း ေရွ႕တစ္လွမ္းတိုးလာခဲ႕လိုက္သည္။

"ေပ်ာ္ရဲ႕လားdaddy……အဲ႕ဒီ႕မွာေဖေဖနဲ႕ျပန္ေတြ႕ရမွာေပါ့ေနာ္…ေဖေဖကလည္းdaddyကိုလြမ္းေနတာ……"

ရင္ထဲကစို႕နင့္လာတဲ႕ခံစားခ်က္ေၾကာင့္ ဘာကိုမွဆက္မေျပာနိုင္။ မဟုတ္ေသးဘူး ဆက္ေျပာဖို႕အားမရွိေတာ့တာ။ အစကတည္းကဘယ္သူမွမရွိတဲ႕သူ႕ဘဝထဲမွာ ရွားရွားပါးပါးတည္ရွိေပးခဲ႔တဲ႕လူသားႏွစ္ဦး။ အခုေတာ့ ႏွစ္ေယာက္လံုးကသူ႕ကိုထားခဲ႕ျပီးထြက္သြားၾကျပီ။ တားဆီးခ်င္ခဲ႕ေပမယ့္မ်က္စိတစ္မွိတ္အတြင္းမွာတင္ထြက္သြားၾကတဲ႕ဒီလူသားႏွစ္ေယာက္ကိုအျပစ္ပဲတင္ရမလား။ အခုေလာက္ဆိုျပန္ဆံုေတြ႕ေနၾကေလာက္မွာမို႕ ဝမ္းပဲသာေပးရေတာ့မလား။