EP - 30

3K 160 22
                                    

Zawgyi

"ကိုမင္းျမတ္……"


ခပ္ေဝးေဝးကအသံေလးတစ္ခုေၾကာင့္ coffeeဆိုင္တြင္ထိုင္ေနရင္းဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္ ၾကည့္မိေတာ့ခပ္လွမ္းလွမ္းကလမ္းမေပၚကေနလက္လွမ္းျပေနတဲ႕ေကာင္ေလး။ လက္ထဲတြင္လည္းစံပယ္ပန္းကံုးေတြမနည္းမေနာနွင့္ သူလြယ္ေနက်လြယ္အိတ္အႏြမ္းေလးကိုလည္းလြယ္ထားေသးသည္။
ျပံဳးေနတဲ႕ပံုေလးကိုကတကယ့္ကိုရိုးသားမွဳအတိ။


တကယ္ေတာ့ဒီေကာင္ေလးကသူ႕မိသားစုႏွင့္ျပႆနာျဖစ္တာကလြဲလို႕ က်န္တဲ႕ေနရာေတြတြင္ယဥ္ေက်းသင့္သေလာက္ယဥ္ေက်းသည္။ စီးပြားေရးအျမင္လည္းရွိသည္။ ကိုကို႕လိုပဲမ်က္နွာသြယ္သြယ္ေလးနွင့္ အရပ္ကလည္းသူ႕နဲ႕တန္းတူ မဟုတ္ေသးဘူး သူ႕ထက္ေတာင္ရွည္ခ်င္ေနေသးသည္။ အသက္19နွစ္သာရွိေသးတဲ႕ေကာင္ေလးကအလုပ္ဆိုလည္းလုပ္လိုက္တာလြန္ေရာ။ အလုပ္နဲ႕ပက္သက္ရင္ေတာ့ေျပာမရဆိုမရေလးပင္။


ျပန္မျပံဳးျပဘဲမ်က္နွာလႊဲလိုက္ေတာ့ ပန္းလိုက္ေရာင္းေနရာကေနဘယ္လိုအရွိန္နဲ႕အနားေရာက္လာသလဲမသိ။


"ကိုမင္းျမတ္……"


ဘာတစ္ခြန္းမွ်မေျပာဘဲ coffeeပဲဆက္ေသာက္ေနလိုက္ေတာ့ မ်က္နွာငယ္ေလးႏွင့္ထပ္ေခၚျပန္သည္။


"ကိုမင္းျမတ္……"


"အင္း……"


"ဟို…ကြ်န္ေတာ့္ကိုစိတ္ဆိုးေနတုန္းပဲလား……"


"ေၾသာ္…မဆိုးပါဘူး မင္းနဲ႕ငါနဲ႕ဘာမွမဆိုင္ဘူး…သြားေတာ့ ဟိုမွာမီးပြိဳင့္နီေနျပီေလ…ပန္းသြားေရာင္း……"


မ်က္နွာကိုတစ္ခ်က္ေမာ့မၾကည့္ဘဲcoffeeသာေအးေအးေဆးေဆးဆက္ေသာက္ရင္းေျပာမိေတာ့ ေဘးမွာရပ္ေနတဲ႕ေျခေထာက္အစံုကအနားပိုတိုးလို႕လာသည္။


"ကိုမင္းျမတ္မၾကိဳက္ရင္ကြ်န္ေတာ္မေရာင္းေတာ့ပါဘူး……"


ရုတ္တရက္ၾကားလိုက္ရတဲ႕စကားေၾကာင့္ မင္းျမတ္မွာဘာကိုေက်နပ္လို႕ေက်နပ္မိမွန္းမသိ။ ႏွဳတ္ခမ္းတစ္ဖက္ကလည္းအလိုလိုျပံဳးလာမိသည္။


ဘယ်သူကကျွန်တော့်ရဲ့နှင်းဆီနီWhere stories live. Discover now