Joker

11)Slippery

Baekhyun eve gelen temizlik ekibini izlerken Chanyeol'un ona arkasından sarılmasıyla gülümsedi.

"Böyle bir ekibin varlığından haberim yoktu."

"Daha bilmediğin çok şey var. Bu daha başlangıç."

Ürkütücü bir tonda söylediğinde Chanyeol'un tepeden tırnağa irkildiğini hissetmişti.

"Bana para verir misin Chanyeol ? Markete gideceğim. Şapka takmayı unutamam."

"Şapka.."

"Merak etme, yakalanmam. Beni biliyorsun."

Chanyeol tereddüt etti, eğer yakalanacak olursa durum kötü bir hâl alabilirdi. Sanki daha da kötü olabilecekmiş gibi.

Chanyeol cebinden çıkardığı cüzdanından yeteri kadar para aldığında Baekhyun ona döndü ve hızla elinden parayı kaptı, sevgilisinin dudaklarına ufak bir öpücük kondurdu. Bunu teşekkür olarak algılayan Chanyeol da gülümsemeyle karşılık verdi.

Temizlik ekibinin patronu geldiğinde Baekhyun ona döndü, teşekkür etti ve ekibi dışarı uğurladı. Evi silip süpürmek için gelmemişlerdi elbette, cesetleri temizlemek için gelmişlerdi. Evde hiçbir iz kalmamalıydı, Baekhyun bunu Chanyeol için yapmıştı.

Mutlu bir hayata başlangıç için küçük adımlar atmaları gerekiyordu.

Cesetleri kalın poşetlere sardıktan ve arabaya yükledikten sonra oradan ayrılıp ikiliyi yalnız bıraktılar.

(Smut yok lan içiniz fesat az durun pis sapıklar)

*yazar okuycuların aynasıdır*

"Chanyeol ?"

"Efendim ?"

"Beni seviyor musun ?"

"Bu soru nereden çıktı şimdi ?"

Şaşırarak cevap verdi, bunu beklemiyordu.

"Bazen duymaya ihtiyacım oluyor da."

Dudağını büzerek söylediğinde Chanyeol'un kalbi acımıştı. Ne zaman isterse ona, seni seviyorum diyebilirdi, bu o kadar da zor birşey değildi.

"Seni seviyorum."

"Ben de seni seviyorum." dedi.

"Ağlıyor musun sen ?"

Baekhyun'un ağlaması ona tuhaf geliyordu. Aslında ekrana geniş bakmak gerekirse bir katilin ağlaması her şeyden daha tuhaftı.

"Beni terk edersen ayaklarına zincirle çapa bağlar seni denize atarım Chanyeol. Yapma sakın. Seni öldürmek istediğim en son şey, beni zorunda bırakma."

"Psikopat olduğunu söylemiştim değil mi ? Ah pardon, her gün söylüyorum."

Konuyu dağıtmaya çalışan bir adet Park Chanyeol ve ona seni öldürürüm bakışları atan bir adet Baekhyun. Mükemmel bir çift.

"Birbirine bu derece uyan bir çift daha görmedim ben."

Baekhyun tanıdık sesi duyduğunda, reflekslerine şükrederek Chanyeol'u arkasına aldı ve sesin geldiği yöne baktı. Gerçekten camdan mı girmişti ? Ciddi olamazdı.

"Kris ?"

"Minik köpek yavrusu kendini eğlendirecek şeyler bulmuş."

"Ne işin var senin evimde ?"

"Baekhyun-"

"Sakın.''

Baekhyun Chanyeol'un dilinin ucundaki sözlerini tek kelimeyle ağzına tıkmıştı. Ciddi bir şey konuşacaklardı belki de.

"Senin işe gitmen gerekmiyor mu ?"

Kris Chanyeol'a bakarak söylediğinde Baekhyun ona baktı ve hadi git der gibi bir bakış attı. Chanyeol onu dinledi, beklemeden ceketini alıp evden çıkarken bir an sevgilisini o adamla bırakıp bırakmama konusunda kararsız kaldı fakat Baekhyun'un kendisini koruyabileceğinden adı gibi emindi.

"Ona söyledin mi ?"

"Söylemedim."

İkili rahat bir nefesle koltuğa oturduklarında birbirlerini süzmüşlerdi, uzun zamandır görüşmüyorlardı. Gerçekten uzun zamandır.

"Yaşlanmışsın Kris."

"Kes sesini. Her şeyi bildiğini Chanyeol'a söylemelisin."

"Neyi ?"

Bilmiyormuş gibi yapıyordu.

''Bütün bunların kimin yüzünden olduğunu anlatmakla başlayabilirsin."

Baekhyun durdu, söylerse ne olabilirdi ?

Birincisi, Chanyeol onu bu sefer kesin terk ederdi.

İkincisi, yalanlarla dolu olduğunu söyleyip hakaret ederdi.

Ve üçüncüsü, Baekhyun onu gebertip parça parça buzdolabına sokabilirdi.

Zorunluluktan yalan söylemişti, neden sevdiği adama boş yere yalan söylesin ki ? Çok seviyordu, onun huyu buydu işte.

İlk başlarda aşktan ne zarar gelebilir diye düşünürken daha sonra durumun farkına varmıştı.

Sevgi bir insanı öldürmeye yeterdi.