Joker

13)Try (1)

Baekhyun sabah uyandığında gördüğü rüyanın etkisiyle gözlerinin dolduğunu hissetmişti. Arkasındaki sıcaklık ona huzur verdiğini biliyor olsa da içinin soğukluğu yüzünden yeterli gelmiyordu. Ona artık hiçbir şey yeterli gelmiyordu.

Hatırladı, ona en çok değer veren insanı hatırladı. Az da olsa ona dair olan anılarını hala unutmamıştı. Belki de bu ona gerçekleri unutması için oynanan bir oyundu, bilemiyordu.

Chanyeol'un kıpırdanmasıyla nefes almayı kesti, onu rahatsız etmek istememişti, işte yeterince yoruluyordu ve uykuya muhtaçtı. Baekhyun'un kıyamadığı tek kişiydi.

"Baekhyun ?"

Eli onun ıslak yüzüne değdiğinde Chanyeol seslendi.

"Tek bir kelime bile edeyim deme." dedi sakince.

Belli ki anlatacak şeyleri vardı, uzun olan onun tüm acılarını gidermek istedi o an. Sadece Baekhyun ağlamasın, acı çekmesin istiyordu. Baekhyun'un çok fazla yük altında olduğunu biliyordu, daha doğrusu farkındaydı.

"Hayatımda tek bir kişi vardı, bana gerçekten değer verdiğini bildiğim. Uzun zamandır onu rüyamda görmüyordum Chanyeol. Karşımdaydı, duruyordu öyle. Bana sarıldı, kokusunu ve sesini unutmuştum. Öleceksin, ölme dedim. Ve o ne dedi biliyor musun ?"

"Ne dedi ?"

Chanyeol korkmaya başlıyordu.

"Ölecek miyim ? diye sordu hiçbir şey olmamış gibi. Sonra ben ağlamaya başladım ve beni arabaya bindirdi, çok küçüktüm. Anaokulumun kapısındaydık, annemle babam ayrılmamıştı o zamanlar, ama ayrılmak üzerelerdi biliyordum. Babamın nasıl biri olduğunu pek hatırlamıyorum gerçi. Joker'in anlattığı kadarını biliyorum."

Yalanları arasında boğulacaktı.

Devam edemeyecek gibi olduğunda bebek gibi bacaklarını kendisine çekti ve Chanyeol'un onu sarmalamasına izin verdi. Böylece güvende hissedebilecekti. İçi acıyordu, kalbi paramparça olmuştu. Daha ne kadar dayanabilirdi emin değildi. O yatakta çığlık çığlığa ağlarken Chanyeol hiçbir şey yapamadı, ne yapacağından emin değildi.

"Ağlama."

Aksine Baekhyun'un ağlaması şiddetlenmişti. Ölmeden önce ona ağlama dediğini hatırladı, daha kötü oldu.

"Beni herkesten çok severdi Chanyeol. Biliyorum."

Hıçkırıkları arasından zar zor konuşabildi, duramıyordu. Sadece kendisini parçalamak istiyordu.

*****

"Sen misin ?"

Kendisini seven tek adamın kalp krizi geçirmesini izledi on dakika boyunca. Son kez olsa bile, seni seviyorum diyebilmeyi diledi ama dili tutulmuştu. Yorganı kafasına kadar çekti ve kulaklarını kapadı. Ambulansın sesini duyabiliyordu. Onu götürüyorlardı, o an ölmeyi diledi.

Biriciğine seni seviyorum diyemediği için vicdan azabı duydu. Kalbi tekledi, hemen onun yatağına koştu ve yattı.

O sessizce ağlarken kimse onu duymadı. Yağmurlar gecenin karanlığını bozdu.

****

"Baekhyun. Sana söyleyeceğim herhangi bir şey acını dindirmeyecek biliyorum ama lütfen dayanmaya çalış. Ben yanındayım."

Kafa salladı, konuşacak hali kalmamıştı.

Yalanları onu bir gün gerçek anlamda boğacaktı.